Ο λόγος χτες για το περιβάλλον. Το περιβάλλον του πλανήτη μας που χρόνο με το χρόνο «φυλλορροεί» και υποβαθμίζεται, αφού: Κάθε χρόνο από το 1990 αποψιλώνονται αρχέγονα τροπικά δάση. Οι εκπομπές των αερίων που προκαλούν το «φαινόμενο του θερμοκηπίου», σύμφωνα με πρόσφατες μετρήσεις, ανήλθαν στα 25 εκατομμύρια τόνους, σημειώνοντας μια αύξηση 20% σε σχέση με το 1990. Ενδεικτικό φαινόμενο της υπεραλίευσης και της ρύπανσης των θαλασσών είναι το ότι 13 από τα 17 σημαντικότερα αλιευτικά αποθέματα βρίσκονται μπροστά σε οριακή κατάρρευση. Τα γενετικώς μεταλλαγμένα προϊόντα, οι διοξίνες και τα αντιβιοτικά καλύπτουν όλο και μεγαλύτερο μέρος της καθημερινής διατροφής. Οι τοξικές ουσίες εξακολουθούν να θάβονται ανεξέλεγκτα σε ποταμούς και θάλασσες, το εργασιακό περιβάλλον και η υγεία των εργαζομένων εξακολουθούν να βρίσκονται στο περιθώριο ακόμη και των διακηρύξεων. Οι ιμπεριαλιστές ανοίγουν συνεχώς νέα μέτωπα πολέμου, θανατώνοντας χιλιάδες ανθρώπους και καταστρέφοντας το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον...

Με μια κουβέντα, το περιβάλλον βρίσκεται στο στόχαστρο των πολυεθνικών - αλλά και των κυβερνήσεων που τις εξυπηρετούν - οι οποίες το χρησιμοποιούν αλόγιστα ως δεξαμενή άντλησης πρώτων υλών, ως χώρο ανεξέλεγκτης απόρριψης των αποβλήτων τους και ως χώρο για να υλοποιήσουν τις κερδοφόρες επενδύσεις τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πολυεθνικές έχουν προκαλέσει το ναυάγιο όλων των διεθνών διασκέψεων για το περιβάλλον, από το Ρίο μέχρι το Γιοχάνεσμπουργκ, επιβάλλοντας στις κυβερνήσεις το βάρβαρο «νόμο» τους.

Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος η χτεσινή και, όπως είναι πια καθιερωμένο, οι πάντες δεν παρέλειψαν να αναλωθούν σε δακρύβρεχτες αναφορές στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος και σε ανούσιες εξαγγελίες υπέρ της προστασίας του. Ακόμη και η Ευρωπαϊκή Ενωση, που μόλις πρόσφατα αποκαλύφθηκε, αποσύροντας το φιλοπεριβαλλοντικό της «φερετζέ» ακόμη και από τις διακηρύξεις της, όπως το κυοφορούμενο Σύνταγμά της. Που επιβάλλει περιβαλλοντοκτόνους κανόνες, όπως αυτός του εμπορίου των ρύπων. Που προωθεί κανόνες και ρυθμίσεις στη βάση ο «ρυπαίνων πληρώνεται» και ο «ρυπαινόμενος φορολογείται». Κοντά σ' αυτήν και η (προεδρεύουσα) ελληνική κυβέρνηση, που με την πολιτική της έχει αναγάγει το περιβάλλον από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα και αντικείμενο πλουτισμού για το μεγάλο κεφάλαιο, υλοποιώντας τη μανία της άκρατης ιδιωτικοποίησης των πάντων. Εφτασε στο σημείο να μιλά στο μήνυμά της η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Β. Παπανδρέου, για αύξηση του πρασίνου και για προστασία των ευαίσθητων οικοσυστημάτων, όταν η κυβέρνησή της (μαζί με τη ΝΔ και τον εσχάτως «οικολογικότατο» ΣΥΝ) έδωσε στα δάση της χώρας τη χαριστική βολή με την καταστροφική αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος.

Η υποκρισία, βέβαια, όλων αυτών δεν έχει όρια. Και ο λόγος είναι απλός: Δε θέλουν να τα βάλουν με τη βασική αιτία του προβλήματος, που δεν είναι άλλη από την ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος που τροφοδοτεί το κυνήγι του κέρδους με οποιοδήποτε τίμημα, κόντρα στους ίδιους τους όρους επιβίωσης της ανθρωπότητας. Γι' αυτό και το πρόβλημα του περιβάλλοντος δεν αντιμετωπίζεται ούτε με ευχολόγια, ούτε με «πυροβολισμούς στον αέρα», παρά μόνο με συσπείρωση, αγώνα και σύγκρουση με τη μήτρα που το γεννά και το εκτρέφει...