Δε θα σταματήσουμε ποτέ, όμως, να φωνάζουμε ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν το μονόδρομο του μεγάλου κεφαλαίου και των κάθε λογής πολιτικών εκπροσώπων του. Οι εργαζόμενοι και οι λαοί δεν έχουν το παραμικρό συμφέρον απ' αυτόν. Αντίθετα, μόνον αρνητικές και ολοένα βαρύτερες συνέπειες θα επωμίζονται.

Το πραγματικό πρόβλημα δε βρίσκεται στην ποσότητα του υπάρχοντος και συνεχώς αυξανόμενου κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, όπως λένε οι κυβερνώντες, το ΔΝΤ και οι κάθε λογής απολογητές του σύγχρονου καπιταλισμού. Ο υπάρχων πλούτος φτάνει και περισσεύει, για την ουσιαστική αντιμετώπιση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, την εξαφάνιση των φαινομένων της πείνας και της φτώχειας κλπ., κλπ. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ποιος κάνει κουμάντο στον υπάρχοντα πλούτο, ποιος και πώς τον μοιράζει. Με άλλα λόγια, ποιος είναι ο συσχετισμός δύναμης και ποιος έχει την εξουσία, οι εργαζόμενοι και ο λαός, οργανωμένος σ' ένα λαϊκό Μέτωπο πάλης και εξουσίας, όπως λέει το ΚΚΕ ή οι λίγοι «έχοντες και κατέχοντες», οι «γαλάζιοι» και «πράσινοι» πολιτικοί εκπρόσωποί τους.