Την κατηγορία της... «ακυβερνησίας» εκτόξευσε κατά του πρωθυπουργού ο Κ. Καραμανλής, επιδιώκοντας από τη μια να ασκήσει πίεση για την υλοποίηση νεοφιλελεύθερων επιλογών και ταυτόχρονα να καταδείξει ότι ήρθε η σειρά του γιατί η κυβέρνηση «κουράστηκε».

«Η κυβέρνηση περιέπεσε σε κρίση, παρέλυσε και αδρανοποιήθηκε. Ομολογώντας το πρόβλημα και υποσχόμενος μελλοντικές πρωτοβουλίες, ο πρωθυπουργός έθεσε την κυβέρνησή του σε διαθεσιμότητα», τόνισε και συμπλήρωσε: «Δεν αντιμετωπίζονται, όμως, έτσι τα προβλήματα. Δεν κυβερνάται έτσι ένας τόπος. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ακυβερνησίας»! Επανέλαβε ότι δε θα δεχτεί αλλαγές στον εκλογικό νόμο ούτε στις περιφέρειες. «Σχέδια για αλλαγές στις Περιφέρειες και τους Νομούς, να τα ξεχάσουν εκεί που τα κατασκευάζουν. Δολιεύσεις και αποπροσανατολιστικές κινήσεις αποκρούονται από την ίδια την κοινωνία», επισήμανε. Συμφώνησε με την ηγεσία του ΣΕΒ ότι «η διαφθορά και η γραφειοκρατία αποτελούν βασική αιτία του αντιεπενδυτικού κλίματος», ενώ επανέλαβε τις γνωστές γενικόλογες καταγγελίες περί παράδοσης των πάντων «σε μια χούφτα διαπλεκόμενους εργολάβους και εθνικούς προμηθευτές».

Μιλώντας σε κομματική εκδήλωση για την πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση, ο Κ. Καραμανλής δεν μπόρεσε πίσω από τις μεγαλόστομες εξαγγελίες να κρύψει το ρόλο που επιφυλάσσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση όταν κυβερνήσει: ένα μηχανισμό, προέκταση του κρατικού, στον οποίο θα «σπρώξει» την επίλυση προβλημάτων εξωθώντας τη να αναζητήσει πόρους πιο βαθιά στις τσέπες των δημοτών με φόρους και χαράτσια. Επισήμανε την ανάγκη ύπαρξης ενός νέου νόμου για την Αυτοδιοίκηση, ο οποίος θα «διασφαλίζει την οικονομική βιωσιμότητα» των ΟΤΑ, που θα επιτευχθεί με αύξηση των τακτικών εσόδων τους από τον προϋπολογισμό και τη θέσπιση μέτρων για την οικονομική αυτοτέλειά τους (σ.σ. η έμφαση στο δεύτερο...), ένα νέο σύστημα κατανομής των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων. Επανέφερε την πρόταση για τη δημιουργία Παρατηρητηρίου Απασχόλησης σ' επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης, «για να ξέρουμε πού βρίσκεται η έκταση της ανεργίας σε κάθε τοπική κοινωνία, ποιες είναι οι ανάγκες της τοπικής αγοράς εργασίας, και ποια προγράμματα κατάρτισης χρειάζονται σε κάθε περιοχή».