Καμιά έξυπνη βόμβα, κανένας άρτια εξοπλισμένος στρατός, καμιά πολεμική μηχανή δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς «διευκολύνσεις». Χάρις σε εσένα, μικρέ ανθρωπάκο, μπόρεσε ο Αμερικάνος να φτάσει στο Ιράκ. Και πολύ περισσότερο, χάρις σε εσένα και στις περίφημες διευκολύνσεις σου, μπορεί και εφοδιάζεται, ταΐζει το στρατό του, γεμίζει τους πυραύλους του. Χάρις σε εσένα σκοτώνει τους άμαχους, καταστρέφει αρχαία μνημεία και σύγχρονες πόλεις.

Για πες μου, μικρέ ανθρωπάκο, αν έκλεινες τη Σούδα θα σε βομβάρδιζαν; Και μαζί με εσένα θα βομβάρδιζαν και τον Ιταλό μικρό ανθρωπάκο; Τον Γερμανό, τον Γάλλο, τον Δανό, τον Κουβεϊτιανό, τον Σαουδάραβα, τον Τούρκο που θα έκλειναν τις δικές τους Σούδες; Ολους εσάς που προσφέρετε διευκολύνσεις;... Βλέπεις, μικρέ ανθρωπάκο, πως τον πόλεμο δεν τον κάνει το αμερικάνικο σκυλολόι μονάχο του. Τον κάνετε όλοι μαζί οι μικροί διάολοι. Ολες μαζί οι μικρές και οι μεγαλύτερες λέρες που μαζεύεστε εδώ και εκεί και παριστάνετε τις πονεμένες χήρες. Που πάνω στα κομμένα χέρια και πόδια των μωρών, πάνω στα βγαλμένα άντερα και σπασμένα κεφάλια των Ιρακινών, χορεύετε τον άγριο καπιταλιστικό χορό σας. Κάνετε σχέδια για το «μέλλον» της χώρας που ισοπεδώνετε.

Τα περιθώρια έχουν στενέψει, μικρέ ανθρωπάκο. Οχι μόνον δε σε σέβομαι, σε σιχαίνομαι κιόλας! Μου έχεις αναστατώσει το είναι μου! Μ' έχεις κάνει να πετάγομαι στον ύπνο μου. Στο μυαλό μου, στα νεύρα μου, στο συνειδητό και στο υποσυνείδητό μου, στις φλέβες μου κυκλοφορούν πτώματα, κομμένα και καμένα ανθρώπινα μέλη, ακούγονται κλάματα μωρών. Μου έκλεψες την ηρεμία μου, άχρηστε! Με έκανες να νιώθω συνένοχος. Είσαι ένα μικρό γονατισμένο και μοιραίο πρόσωπο. Ενώ οι στιγμές απαιτούσαν μεγάλους ανθρώπους. Ανθρώπους που να σέβονται τον άνθρωπο.