Ο Γάλλος Πρόεδρος, Ζακ Σιράκ, εκμυστηρεύεται ότι δεν υπάρχει θέμα αμφισβήτησης των διατλαντικών δεσμών. Ο Γερμανός καγκελάριος, Γκ. Σρέντερ, εκφράζει την ελπίδα «της κατάρρευσης του ιρακινού καθεστώτος και του τερματισμού του πολέμου το ταχύτερο δυνατό, ώστε ο ιρακινός λαός να δει την πραγμάτωση των προσδοκιών του για ειρήνη, ελευθερία και αυτοδιάθεση». Και ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, δηλώνει ότι «από πολιτική και οικονομική άποψη η Ρωσία δεν έχει τίποτε να κερδίσει από μια αποτυχία των ΗΠΑ». Την ίδια στιγμή, έχουν φουντώσει οι διαπραγματεύσεις και τα παζάρια ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές ηγεσίες, για τα συμβόλαια της «ανοικοδόμησης» του Ιράκ της μετά Σαντάμ εποχής, όπως και για το αν θα υπάρξουν και ποιοι κανόνες στις ενδοϊμπεριαλιστικές τους αντιθέσεις και μοιρασιές ή, όπως λένε, στην οικοδόμηση του «μεταψυχροπολεμικού» κόσμου.

Τόσο κράτησε η δήθεν αντιπολεμική στάση των Ευρωπαίων ηγετών και εκπροσώπων των αντίστοιχων μεγάλων συμφερόντων, μονοπωλίων και πολυεθνικών.