_Τα κυβερνητικά κόμματα τηρούν τις «συμβατικές υποχρεώσεις» της χώρας με τις ΗΠΑ, γιατί αυτή είναι η υπεύθυνη στάση απέναντι στη χώρα και στο λαό. Τα «μικρότερα» κόμματα εκ του ασφαλούς τοποθετούνται κατά του πολέμου και ζητούν τη μη τήρηση αυτών των υποχρεώσεων, γιατί δε νοιάζονται για τις συνέπειες μιας διαφορετικής στάσης. Είναι έτσι τα πράγματα;

1. Η άποψη αυτή προπαγανδίζεται, προκειμένου να δικαιολογήσει τη συμφωνία αυτών των κομμάτων, (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ), με τη συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο και την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, σε συνδυασμό με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης της χώρας απ' αυτή τη συμμετοχή, (κέρδη κεφαλαίου από τη συμμετοχή στην ανασυγκρότηση του κατεστραμμένου Ιράκ, σχέσεις ελληνικών πετρελαϊκών επιχειρήσεων με τις αμερικανικές επιχειρήσεις, που θα καρπωθούν τα πετρέλαια, εφοπλιστές λόγω μεταφορών κλπ.).

2. Επιδιώκει να χτυπήσει την αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση του αντιπολεμικού κινήματος και την εναντίωσή του στην πολιτική συμμετοχής στον πόλεμο αυτών των κομμάτων, που σήμερα γίνεται φανερή στην πράξη. Με δεδομένη την καθολική αντίθεση του λαού στον πόλεμο, επιδιώκει να εμποδίσει την ανάπτυξη αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής συνείδησης και οργάνωσης της πάλης, ενάντια στις αιτίες του άδικου πολέμου, έως την κατάργησή τους, που σημαίνει κατάργηση της εξουσίας των μονοπωλίων, να συσκοτίσει τους πραγματικούς υπεύθυνους, προκειμένου να εμποδίσει την πολιτική καταδίκη αυτών των κομμάτων από το λαό.

3. Πράγματι, την πρώτιστη ευθύνη τη φέρει το εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα, τα λεγόμενα μεγάλα κόμματα. Αλλά αυτά τα κόμματα, (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ), είναι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης. Στην περίπτωση του πολέμου, τα κόμματα αυτά φέρουν ευθύνη, αλλά απέναντι στα συμφέροντα που υπηρετούν, δηλαδή της αστικής τάξης, τα οποία καθορίζουν την πολιτική τους στον πόλεμο.

Η ΝΑΤΟική επιδρομή στη Γιουγκοσλαβία το αποδεικνύει περίτρανα. Η ελληνική κυβέρνηση συνυπέγραψε την απόφαση της επέμβασης, διευκόλυνε με κάθε τρόπο την επιδρομή, ακριβώς γιατί η αστική τάξη ορέγονταν τις αγορές των Βαλκανίων, εποφθαλμιούσε ένα κομμάτι από την πίτα. Η ταχύτατη εξάπλωση των πλοκαμιών τους στις χώρες της Βαλκανικής, όπου επεξέτειναν την οικονομική τους δραστηριότητα μετά την επέμβαση, το επιβεβαιώνει. Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται με το νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά του Ιράκ. Για τους ίδιους λόγους, άλλες χώρες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, κράτησαν τη γνωστή στάση, αφού τα συμφέροντα των αρχουσών τάξεων των χωρών αυτών δεν εξυπηρετούνταν, τη δεδομένη στιγμή, από αυτόν τον πόλεμο.

4. Αν κριτήριο, των μεγάλων κομμάτων ήταν το συμφέρον του λαού τότε η παλλαϊκή απαίτηση να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο θα εισακουγόταν.

5. Τα συμφέροντα του λαού μας εξυπηρετούνται από τη μη τήρηση των λεγόμενων συμβατικών υποχρεώσεων και την άμεση διακοπή της παροχής διευκολύνσεων, (κλείσιμο της Βάσης της Σούδας, του Αραξου, διακοπή διευκολύνσεων από αέρα και θάλασσα κλπ.), που δημιουργούν δυσκολίες στους εισβολείς, συμβάλλουν στην πάλη του ιρακινού λαού να τους διώξει, να ηττηθούν και να σταματήσει ο πόλεμος. Ακριβώς αυτά τα συμφέροντα του ελληνικού, αλλά και του ιρακινού και άλλων λαών, ώθησαν το ΚΚΕ, να κρατήσει αυτή τη στάση κατά του πολέμου και της ελληνικής συμμετοχής.

6. Η λογική της υποταγής, στο όνομα του εφικτού, είναι πολλαπλά επιζήμια και επικίνδυνη. Αραγε αν αυτή η λογική είχε επικρατήσει το 1821, ή το 1940, θα υπήρχε σήμερα Ελλάδα; Η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα αρκεί, για να δικαιώσει όσους και τότε και τώρα προτρέπουν σε αντίσταση και να καταδικάσει οριστικά στις λαϊκές συνειδήσεις τούς εκάστοτε κήρυκες της υποταγής.