Ενώ οι προεκλογικές και ανέξοδες υποσχέσεις των δύο μεγάλων κομμάτων προς τους αγρότες «πέφτουν βροχή» τις μέρες αυτές σε μια ευλογημένη από άποψη φυσικού πλούτου περιοχή της χώρας μας, το Νομό Ημαθίας, οι ροδακινοπαραγωγοί βρίσκονται για μια ακόμη φορά φέτος σε απόγνωση.

Οι αγρότες της Ημαθίας βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα μεγάλο δίλημμα. Και το δίλημμα δεν είναι ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα να ψηφίσουν στις εκλογές της 9ης του Απρίλη, αλλά ποιες από τις δύο ποικιλίες ροδάκινου που καλλιεργούν στην περιοχή θα πρέπει να επιλέξουν, για να περιορίσουν την οικονομική ζημιά.

Με τις τιμές που πληρώθηκαν την περσινή χρονιά τόσο για τα συμπύρηνα, όσο και για τα επιτραπέζια ροδάκινα, δεν μπόρεσαν να καλύψουν ούτε το κόστος παραγωγής. Στην καλύτερη περίπτωση η τιμή για τα επιτραπέζια ήταν 40-45 δρχ. το κιλό και για τα συμπύρηνα 74 δρχ. Οπως τονίζουν οι ροδακινοπαραγωγοί, η πολιτεία δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου να στηρίξει το προϊόν τους, ενώ κίνητρα για εξαγωγές δε δόθηκαν. Μικρές σχετικά ποσότητες επιτραπέζιου ροδάκινου στάλθηκαν στη Ρωσία και την Αλβανία με αρκετά όμως μειωμένες τιμές. Και δεν κρύβουν ότι αναπολούν με νοσταλγία τις εποχές που για την ποικιλία αυτή εισέπρατταν 170 και 180 δρχ. το κιλό. Οσον αφορά στο συμπύρηνο από 92 δρχ. το κιλό που ήταν η τιμή στήριξης εισέπραξαν στο τέλος 74 δρχ. Η διαφορά φυσικά πήγε στις τσέπες των βιομηχάνων.

«Το γεγονός ότι πέρσι οι παραγωγοί πήραν για το συμπύρηνο μία όχι και τόσο εξευτελιστική τιμή, όπως στο επιτραπέζιο, τους προσανατολίζει φέτος να ασχοληθούν με την πρώτη ποικιλία. Φυσικά αν πέσουν όλοι στο συμπύρηνο, σε λίγα χρόνια η υπερπαραγωγή θα έχει αποτέλεσμα να κατρακυλήσει η τιμή του σε αφάνταστα χαμηλά επίπεδα. Κανένας κρατικός φορέας δεν έρχεται να συμβουλεύσει για το θέμα αυτό τους παραγωγούς. Σε κάθε περίπτωση βρισκόμαστε σε απόγνωση, καθώς ούτε να πουλήσουμε μπορούμε τα προϊόντα μας αλλά ούτε μπορούμε να τα πάμε στην απόσυρση», δηλώνει ο Γιάννης Στόκας, πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Βέροιας. Προσθέτει ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, αφού καμία προοπτική για βελτίωση της κατάστασης των παραγωγών δε φαίνεται στον ορίζοντα.

«Τώρα αρχίζουν οι πιο δύσκολες εποχές. Το εισόδημα του αγρότη μειώνεται συνεχώς, ενώ το κόστος σε μηχανήματα, φάρμακα και λοιπά τριπλασιάζεται. Για να εξασφαλίσει ο αγρότης ένα μικρό εισόδημα πηγαίνει στις οικοδομές ή στρέφεται σε άλλες δραστηριότητες. Σβήνει η αγροτική παραγωγή», προσθέτει ο Γ. Στόκας.

Θα πρέπει ωστόσο να προσθέσουμε ότι, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία, μέσα στο 1999 από τα 21 εκατ. χαρτοκιβώτια συμπύρηνου ροδάκινου που παρήχθησαν, πουλήθηκαν μόνο τα 8 εκατ. Η είδηση αυτή, που έγινε γνωστή στους παραγωγούς τις μέρες αυτές, θα τους αποτρέψει φυσικά να στραφούν στην ποικιλία που πίστευαν ότι θα αποτελούσε μια καλή εναλλακτική λύση.

Στο μεταξύ, στην ίδια απόγνωση βρίσκονται οι καπνοπαραγωγοί του νομού. Στα τρία χωριά που υπάρχει μονοκαλλιέργεια αυτού του προϊόντος (Σφυκιά, Ριζώματα, Δάσκιος) 300 περίπου οικογένειες βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση λόγω της πολύ χαμηλής τιμής που εισέπραξαν φέτος για το προϊόν τους. Οσοι πληρώθηκαν με την τιμή των 300 δρχ. το κιλό, που θεωρείται ότι εξασφαλίζει την παραμονή τους στα όρια της φτώχειας, μπορούν να θεωρούνται «ευτυχισμένοι». Οι αγρότες που έκαναν ένσταση, διαμαρτυρόμενοι για τις εξευτελιστικές τιμές, πληρώθηκαν στο τέλος με 220 δρχ. Τι σημαίνει αυτό για μερικές οικογένειες; Αν κατέχουν 10-12 στρέμματα και παράγουν συνολικά 2 τόνους, το ανώτερο που μπορούν να εισπράξουν είναι 2 εκατομμύρια, από τα οποία το ένα εκατομμύριο θα είναι καθαρό κέρδος. Τώρα πώς μπορεί να τα βγάλει πέρα μια οικογένεια με ένα εκατομμύριο δρχ. το χρόνο, που συνήθως το εισπράττει και με μεγάλη καθυστέρηση, αυτό μόνο η κυβέρνηση μπορεί να μας το πει.