Ο επιχειρηματίας, ορμώμενος από το ότι «ένας στους δύο Γερμανούς διαβάζουν στην τουαλέτα», θα τυπώσει σε χαρτί τουαλέτας ποιήματα μεγάλων Γερμανών ποιητών, παραμύθια και μυθιστορήματα. Μάλιστα, κάθε λογοτεχνικό έργο θα τυπώνεται πολλές φορές στο ρολό, ώστε να μπορούν να το... «απολαύσουν» και οι επόμενοι χρήστες του.

Αν και δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική η προοπτική να διαβάζεται ο Χάινριχ Χάινε, για παράδειγμα, σε χαρτί τουαλέτας το οποίο αμέσως μετά θα χρησιμοποιηθεί για το γνωστό, τελικό σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκε, η είδηση αξίζει να ιδωθεί από περισσότερες πλευρές.

Τα παραδοσιακά ή σύγχρονα ποιοτικά εκδοτικά μαραζώνουν και είτε συνεχίζουν να αντιστέκονται με το μεράκι των εκδοτών τους, είτε πεθαίνουν. Πολλά εξαγοράζονται από τα μονοπώλια του χώρου, ή επιλέγουν τα ίδια τη μετατροπή τους σε επιχειρήσεις με κυρίαρχο το εμπορικό κριτήριο.

Ο λογοτέχνης - κατά κύριο λόγο - αλλά ακόμη και ο επιστήμονας ή ο ερευνητής που θέλει να διαδώσει τη γνώση του, υπόκεινται κι αυτοί με τη σειρά τους στον αμείλικτο «νόμο» του κέρδους. Το ίδιο συμβαίνει με τους μεταφραστές και με όλους τους εμπλεκόμενους στην έκδοση ενός βιβλίου.

Αλλωστε, η εφαρμογή αυτής της ιδέας σε άλλους λαούς έχει και «πρακτικά» προβλήματα να λύσει: οι μουσουλμανικοί λαοί, π.χ., στην τουαλέτα χρησιμοποιούν μπουκάλια με νερό...