Ετσι διάφοροι δημοσιολόγοι και αναλυτές, χρησιμοποιούν τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας και το ρόλο και τη δράση του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ σ' αυτήν, από την αντίσταση στη γερμανική κατοχή και την απελευθέρωση της Ελλάδας από το λαό της, έως τις μέρες μας, για να ταυτίσουν την «τρομοκρατία» με την ταξική πάλη. Και αυτοχαρακτηριζόμενοι «αντικειμενικοί παρατηρητές», των γεγονότων της ιστορίας, την ερμηνεύουν έτσι που να οδηγούν αυτόν που τους διαβάζει σ' αυτό που εκ των προτέρων θέλουν να πλασάρουν, αλλά ψάχνουν τον κατάλληλο τρόπο για να το πλασάρουν, προκειμένου να πιάσει.

Παρουσιάζει, λοιπόν, υπαρκτά ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος, επικεντρώνοντας μόνο στο γεγονός ότι αυτά έχουν σχέση με την ένοπλη βία, γιατί αυτό απαιτούν οι επιδιώξεις της επίθεσης ενάντια στο λαό και στο ΚΚΕ, προκειμένου να γίνεται πειστική η ενοχοποίηση της ταξικής πάλης, της επανάστασης, ως «τρομοκρατίας».

Στην προκειμένη περίπτωση, εκφράζεται η άποψη ότι η ένοπλη βία, η οποία στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας ξεκίνησε στην Κατοχή, συνεχίστηκε στον Εμφύλιο αλλά και δεν έπαψε να απασχολεί το ΚΚΕ τη μετεμφυλιοπολεμική περίοδο, ενώ αναζωπυρώθηκε στην περίοδο της χούντας, είναι το πλαίσιο που διαμόρφωσε τη «17 Νοέμβρη». Σ' αυτή την περιγραφή τσουβαλιάζονται όχι μόνο ανόμοια γεγονότα, αλλά εντελώς αντιθετικά με τρόπο όμως που δεν παραπλανούν απλώς τον αναγνώστη, αλλά τον οδηγούν στη λογική της καταδίκης συλλήβδην όλων των γεγονότων ως ταυτόσημων, κάτω από τη δήθεν ουδέτερη προσέγγιση του δημοσιολόγου.

Γιατί, όσο και αν οι ένοπλοι κουκουλοφόροι ταγματασφαλίτες ήταν όργανα των Γερμανών και του ντόπιου καθεστώτος των Τσολάκογλου και των Ράλληδων, κανείς ως τώρα δεν τόλμησε, έστω και με συνειρμούς, να οδηγεί στη λογική της ταύτισής τους με την ΟΠΛΑ, την ένοπλη λαϊκή πολιτοφυλακή του ΕΑΜ στα αστικά κέντρα την περίοδο της κατοχής και της αντίστασης κατά των Γερμανών και των ντόπιων συνεργατών τους. Και όμως αυτό γράφτηκε.

Βεβαίως, ένοπλη βία ασκήθηκε και πριν την Κατοχή, από το κράτος της αστικής δημοκρατίας, όπως για παράδειγμα στις σφαγές από το στρατό αγροτών στο συλλαλητήριο της Θεσσαλίας στα 1925, ή το Μάη του '36 στο χτύπημα με τα όπλα των καπνεργατών. Αυτά δεν τα θυμάται φαίνεται ο καλός δημοσιολόγος.

Μετά την απελευθέρωση η αστική τάξη, που την υπηρετούν τέτοιες απόψεις και αυτοί που τις γράφουν, έστρεψε τα όπλα της ενάντια στο λαό μαζί με τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές συμμάχους της. Τότε έστελνε στα εκτελεστικά αποσπάσματα τους αγωνιστές της Αντίστασης, τους κομμουνιστές, ή δολοφονούσε με τις συμμορίες της τους απλούς ανθρώπους του μόχθου που ήθελαν μια ειρηνική ανοικοδόμηση, αλλά χωρίς αφέντες. Και ανάγκασε το λαό να πάρει επίσης τα όπλα. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει;

Τώρα, η άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί τους «τρομοκράτες» - προβοκάτορες, τους συνδεδεμένους με τη CIA και υπηρεσίες άλλων ιμπεριαλιστικών κρατών ενάντια στο λαϊκό κίνημα με πολιτικές δολοφονίες ή δολοφονίες καπιταλιστών.

Ποια σχέση, λοιπόν, μπορεί να έχει η δράση του εξοπλισμένου λαού στην Κατοχή ή στον Εμφύλιο ενάντια στα όπλα της αστικής τάξης, με τη δράση των πρακτόρων - προβοκατόρων; Καμιά. Το γνωρίζει ο «αντικειμενικός παρατηρητής», αλλά η ιδεολογία που υπηρετεί και οι σκοποί της απαιτούν να τις ταυτίζει.

Αλλά αυτή η θεωρία του αντικειμενικού παρατηρητή της ιστορίας, δημιουργεί εύκολα συνειρμούς ότι η μήτρα αυτών που ασκούν ατομική τρομοκρατία δεν είναι οι μυστικές υπηρεσίες των ιμπεριαλιστικών κρατών αλλά η θεωρία της επανάστασης και της ένοπλης πάλης. Γνωρίζουν ότι η επανάσταση και η ένοπλη πάλη δεν ανακαλύφθηκε από το μαρξισμό - λενινισμό. Υπήρχε πολύ πριν και τις αστικές επαναστάσεις. Γνωρίζουν επίσης ότι αυτή η ένοπλη πάλη ήταν η μαμή που έφερε τον καπιταλισμό στον κόσμο από τα σπλάχνα της φεουδαρχίας. Σήμερα, όμως, την εξοβελίζουν «στο πυρ το εξώτερο», αλλά εξαπολύουν ιμπεριαλιστικούς πολέμους κατά των λαών.

Η λογική που προβάλλουν φαίνεται αληθοφανής. Οι ταγματασφαλίτες χρησιμοποιήθηκαν ως δολοφόνοι των λαϊκών αγωνιστών στην κατοχή. Η ΟΠΛΑ χρησιμοποιούσε την ίδια μέθοδο μ' αυτούς στην Κατοχή ενάντια στους ντόπιους αντίπαλους, δηλαδή στους γερμανοπροσκυνημένους. Αυτό το τελευταίο δεν το λένε. Στον Εμφύλιο δεν είχαμε μαζική ένοπλη αντιπαράθεση, ανάμεσα στην αστική τάξη και το λαό, αλλά δράση «τύπου Ξηρών» από την ΟΠΛΑ. Και τέλος επειδή όλ' αυτά ταυτίζονται με την ένοπλη εξέγερση, για την οποία μάλιστα έγινε στη 10ετία του '60 έντονη αντιπαράθεση, όπως και στην περίοδο της χούντας, να λοιπόν που οι τρομοκράτες τύπου «17 Νοέμβρη» είναι οπαδοί και νοσταλγοί της ένοπλης εξέγερσης. Γι' αυτό δολοφονούν. Και επειδή το ΚΚΕ δεν απορρίπτει καμιά μορφή πάλης όταν αυτή γίνεται υπόθεση των μαζών και όταν το απαιτούν οι αντικειμενικές συνθήκες, άρα η ιδεολογία των «τρομοκρατών» ταυτίζεται μ' αυτή του ΚΚΕ.

Τι έχουν να πουν για την ένοπλη βία των ράλληδων, των τσολάκογλου, των ταγματασφαλιτών, των χιτών, των σούρληδων, των ΜΑΥδων κλπ. κλπ; Γεννήματα της τάξης τους δεν ήταν;

Ξέρουν πολύ καλά ότι χωρίς τα όπλα τους η εξουσία τους δεν κρατιέται. Ξέρουν πολύ καλά πως η ταξική σύγκρουση για το ποιος ποιον είναι αναπόφευκτη. Ξέρουν πολύ καλά πως οι κομμουνιστές καταδικάζουν και αντιπαλεύουν την ατομική τρομοκρατία, από την εποχή ακόμη των «ρομαντικών». Ξέρουν ότι όταν η τάξη τους επιτίθεται με τα όπλα στο λαό, για να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο ανατροπής της, γιατί η κρίση έχει σαρώσει τα θεμέλιά της, ο λαός δεν έχει άλλη επιλογή, από το να πάρει ο ίδιος μαζικά τα όπλα.