Σύμφωνα με την απόφαση, που εγκρίθηκε και από τη Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ):

- Το μηνιαίο πάγιο ύδρευσης θα αυξηθεί κατά 1 ευρώ και διαμορφώνεται πλέον στα 2 ευρώ.

- Για πρώτη φορά εισάγεται μηνιαίο πάγιο αποχέτευσης, ύψους 1 ευρώ (χωρίς να συμπεριλαμβάνεται ο ΦΠΑ).

Αυτό σημαίνει ότι με την προσθήκη του ΦΠΑ, στον λογαριασμό τριμήνου κάθε οικιακός ή άλλος χρήστης θα επιβαρύνεται με 7,48 ευρώ. Σε ετήσια βάση η επιβάρυνση είναι περίπου 30 ευρώ. Επιπλέον, για μια μέση κατανάλωση 15 κυβικών μέτρων νερού το μήνα το συνολικό κόστος ύδρευσης και αποχέτευσης, που σήμερ είναι 15,4 ευρώ, εφόσον εγκριθούν τα νέα τιμολόγια θα αυξηθεί στα 17,4 ευρώ.

Μάλιστα η επιβάρυνση στα λαϊκά νοικοκυριά θα είναι διπλή: Εκτός από τις επιβαρύνσεις σε πάγια και στην αποχέτευση θα υπάρξει και αύξηση στα δημοτικά τέλη, καθώς οι αυξήσεις που θα γίνουν στα τιμολόγια ύδρευσης των δήμων θα μετακυλιστούν στους δημότες - καταναλωτές, που θα τα πληρώνουν μέσω των λογαριασμών ρεύματος.

Αυτή η εξέλιξη έρχεται σε μια συγκυρία κατά την οποία η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία πληροφόρησης περί λειψυδρίας και έχουν ανακοινωθεί τα «εμβληματικά» έργα δήθεν για την αντιμετώπισή της, και ενώ ήδη με τις Οδηγίες της ΕΕ ανά χείρας η κυβέρνηση κατεδαφίζει τις υπάρχουσες δημοτικές επιχειρήσεις νερού, τις ΔΕΥΑ, με τις «συγκεντρωμένες» ΔΕΥΑ, ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ να προχωρούν σε αυξήσεις, στο όνομα της «ανάκτησης του κόστους». Είναι τέτοιο το θράσος τους, που σε ενημερωτικό σημείωμα η ΕΥΔΑΠ προκλητικά κάνει λόγο για «κοινωνική πολιτική της εταιρείας», που «διασφαλίζει ότι κανένα νοικοκυριό δεν θα στερηθεί την πρόσβαση στο νερό».

Ο διπλασιασμός των παγίων στα τιμολόγια του νερού είναι ένας ακόμα κρίκος αλλά και προπομπός νέων αυξήσεων που θα έρθουν το επόμενο διάστημα, στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ για την εμπορευματοποίηση του νερού. Πρόκειται για πολιτική που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις, φορτώνοντας στον λαό το κόστος μεταξύ άλλων για την προώθηση μεγάλων κερδοφόρων επενδύσεων για τους ομίλους, χρησιμοποιώντας και την ανομβρία ως πρόσχημα.

Αυξήσεις θα σημειωθούν και στους δήμους, στις βιομηχανίες και στους επαγγελματίες, καθώς στόχος είναι να δοθούν κίνητρα για μείωση της κατανάλωσης και περιορισμό των διαρροών, ιδίως στα δημοτικά δίκτυα. Σύμφωνα με όσα λέει η ΕΥΔΑΠ, οι δικαιούχοι κοινωνικού τιμολογίου, οι πολύτεκνοι και οι υπερήλικες δεν επιβαρύνονται ...προς το παρόν.

Η προώθηση της πλήρους εμπορευματοποίησης του νερού και της ακριβής τιμολόγησης γίνεται με την προβολή του αυθαίρετου δόγματος «δεν θα βρούμε εύκολα περισσότερο νερό», και της απαίτησης της Κομισιόν για μείωση της κατανάλωσης έως το 2030.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο θα εκτιναχθεί στην Ελλάδα το κόστος νερού και δεν αποκλείεται να ξεπεράσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, κάτι που επιβεβαιώνεται από την επίκληση της κυβέρνησης στο «φτηνό νερό» της Ελλάδας σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ. Σε αυτήν την αύξηση του κόστους θα επιδράσουν - εκτός από τη μετακύλιση του κόστους νέων έργων για ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στη λαϊκή κατανάλωση - η ψηφιοποίηση των δικτύων και η υπονόμευση των σημερινών ΔΕΥΑ και ΤΟΕΒ. Κι αυτό γιατί ο πραγματικός στόχος στην Ελλάδα και στην ΕΕ είναι να μετατραπεί το νερό και η διαχείρισή του σε ακριβό εμπόρευμα, που θα αυξήσει τα κέρδη των ομίλων, και να αξιοποιηθούν τα προβλήματα σε περιοχές όπως η Θεσσαλία ως μοχλός προσέλκυσης κερδοφόρων επενδύσεων των ομίλων, που θα αλλάξουν τον παραγωγικό χαρακτήρα της περιοχής σε βάρος των αναγκών του λαού.

Στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα αναμετρούνται δύο στρατηγικές, δύο πολιτικά σχέδια για τη διαχείριση του νερού:

Από τη μία το σχέδιο που υπηρετεί τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ και το στηρίζουν τα κόμματα του συστήματος. Το σχέδιο που διασφαλίζει κερδοφόρες επενδύσεις για το κεφάλαιο, προωθεί την πλήρη εμπορευματοποίηση του νερού και φορτώνει τα βάρη και τα ματωμένα πλεονάσματα στον λαό. Η πολιτική που αντιμετωπίζει αποσπασματικά τη διαχείριση του νερού, αποσυνδέοντάς την από τη διαχείριση των κινδύνων πλημμύρας, που μεγαλώνουν στη σημερινή Αττική. Η πολιτική που στον τομέα της άρδευσης προωθεί τη νέα ΚΑΠ και όχι τη στήριξη των αγροτών. Η πολιτική που ευθύνεται για το μεγάλο έγκλημα, την καταστροφή με την πλημμύρα στον κάμπο της Θεσσαλίας.

Από την άλλη βρίσκεται το ενιαίο σχέδιο διαχείρισης και προσφοράς του υδάτινου δυναμικού, με γνώμονα το σύνολο των λαϊκών αναγκών, που προτείνει το ΚΚΕ.

Για να υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο χρειάζεται ένα ριζικά διαφορετικό σύστημα, όπου το νερό, η Ενέργεια, η γη και η εργατική δύναμη δεν θα είναι εμπορεύματα. Χρειάζεται ένα ριζικά διαφορετικό κράτος, που θα υπηρετεί τις ανάγκες μας και όχι το κεφάλαιο.

Χρειάζεται μια ανώτερη οργάνωση της κοινωνίας, όπου οι εργαζόμενοι θα παίζουν καθημερινά ενεργό ρόλο στη λήψη και στον έλεγχο των αποφάσεων. Μια κοινωνία όπου ο σκοπός της παραγωγής θα είναι η συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των αναγκών μας, και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Με άλλα λόγια, η διέξοδος είναι ο σοσιαλισμός, η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η εργατική εξουσία, η επαναστατική ανατροπή του σημερινού συστήματος.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο της κοινωνικής ιδιοκτησίας και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού, ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Νερού θα σχεδιάζει και θα κατοχυρώνει:

- Το νερό ως κοινωνικό δικαίωμα και τις υποδομές του ως λαϊκή κοινωνική περιουσία.

- Την εξασφάλιση της λαϊκής κατανάλωσης με ελεγμένο, ποιοτικό νερό.

- Την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων.

- Την αντιπλημμυρική προστασία και την προστασία του περιβάλλοντος.

- Τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης, με νέα υδροηλεκτρικά έργα.

- Την κατασκευή κατάλληλων υποδομών εμπλουτισμού των υπόγειων και επίγειων υδροφορέων.

- Την ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης νερού.

- Την αξιοποίηση της επιστημονικής έρευνας για την αύξηση και τη βελτίωση των διαθέσιμων υδάτινων πόρων.