Στο επίκεντρο των Θέσεων μπαίνει η λειτουργία και η δράση των ΚΟΒ, καθώς και ο ρόλος των κομμουνιστών συλλογικά και ατομικά στον χώρο ευθύνης τους.

Η τεχνολογική πρόοδος φέρνει και νέες εφαρμογές στο πεδίο της παραγωγής, γεννιούνται νέες δυνατότητες για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Οι επεξεργασίες του Κόμματος εξειδικεύουν σε μια σειρά ζητήματα, όπως στον τομέα της οικονομίας, των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων αλλά και των γενικότερων πλευρών της ζωής της εργατικής τάξης. Εχουμε στα χέρια μας όπλα που μπορούν να αξιοποιηθούν πολύμορφα στη διαπάλη με την αστική ιδεολογία στο πώς να εξηγούμε το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, τη διέξοδο από αυτό αλλά και το πώς θα φτάσουμε στη διέξοδο αυτή.

Παίρνουμε υπόψη ότι δεν «παίζουμε μπάλα» μόνοι μας, υπάρχουν ιδεολογήματα που καλλιεργούνται από την αστική τάξη σε έναν κλάδο, σε μια επιχείρηση, σε έναν νομό - ΠΕ. Καλλιεργείται η απογοήτευση και η μοιρολατρία στην εργατική τάξη, με αφορμή και τους οικονομικούς όρους ζωής, που όλο και χειροτερεύουν. Λειτουργούν οι μηχανισμοί της εργοδοσίας, που πότε με το μαστίγιο της τρομοκρατίας καλλιεργούν τον φόβο της απόλυσης και άλλοτε, με το καρότο των καλύτερων μισθών σε σχέση με τα γύρω εργοστάσια, με το ότι εδώ είμαστε μια οικογένεια, ότι εδώ δεν πιέζουμε, δεν έχουμε απολύσεις, καλλιεργούν την ταξική συνεργασία. Επηρεάζει η παρέμβαση των άλλων δυνάμεων, που δεν είναι πάντα οργανωμένη και πολλές φορές δύσκολα εντοπίζουμε τη δράση τους. Βαραίνει η προσπάθεια του αντιπάλου να περάσει τον ατομικό δρόμο ζωής μέσω των εξαρτήσεων, όπως της ναρκω-κουλτούρας, του αλκοολισμού, του τζόγου, αξιοποιώντας σαν εργαλείο τις νέες τεχνολογίες που πλέον έχουν μπει σε κάθε σπίτι. Παίζοντας το χαρτί του δήθεν εύκολου πλουτισμού προβάλλεται σαν διέξοδος η «επένδυση» σε μετοχές που αν κάποιος κάνει τη σωστή πρόβλεψη μπορεί να κερδίσει χιλιάδες ευρώ και έτσι να νικήσει το «σύστημα», να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του δίνονται στον καπιταλισμό. Ενώ εντοπίζουμε όλα τα παραπάνω, ταυτόχρονα λείπουμε από πολλά μεγάλα εργοστάσια και χώρους δουλειάς, αλλά και εκεί που έχουμε παρέμβαση οι δυνάμεις μας είναι διάσπαρτες σε πολλά τμήματα της παράγωγης.

Αφού εντοπίσουμε και αναλύσουμε τις δυνατότητες και τις δυσκολίες στον χώρο ευθύνης, δεν πρέπει να υποτασσόμαστε σε αυτές ως παρατηρητές αλλά να στήνουμε το δικό μας ολόπλευρο σχέδιο παρέμβασης, που να πατάει στις σύγχρονες ανάγκες, στις δυνατότητες της εποχής και της τεχνολογίας, σχέδιο που να συνδέει τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις με τους όρους ζωής και το πώς αυτές επιδρούν στη ζωή και στη συνείδηση της εργατικής τάξης. Σχέδιο δηλαδή που να αναδεικνύει τη διέξοδο για να μπορεί να εμπνεύσει, να πείσει, να διαπαιδαγωγήσει. Να έχει στον προσανατολισμό της η ΚΟΒ το πώς σταθερά θα εκλαϊκεύει τις επεξεργασίες και τη στρατηγική μας. Ανεβάζοντας το ιδεολογικό - πολιτικό επίπεδο της ΚΟΒ και του κάθε συντρόφου, να αξιοποιούνται οι δυνατότητές του, τα ταλέντα του, τα ειδικά χαρακτηριστικά που έχει στην επίτευξη των στόχων μας, έτσι μπορούμε με καλύτερους όρους να αναβαθμίσουμε την παρέμβασή μας. Είναι ζήτημα να φτάσουμε στο σημείο η ΚΟΒ να βλέπει τις οικονομικές εξελίξεις, τις αντιφάσεις της οικονομίας, πώς αυτές μεταφράζονται στον χώρο ευθύνης της, για να μπορεί να παρεμβαίνει σε αυτές. Για παράδειγμα, την ανάλυση της κερδοφορίας ενός ομίλου, πώς παράγεται η υπεραξία και από ποιους, να μαζεύονται αυτά τα στοιχεία για να αξιοποιούνται στην αντιπαράθεση με την εργοδοσία, να φωτίζουν τον μηχανισμό της εκμετάλλευσης. Δεν μπορεί να μας τα λύσει όλα σε κεντρικό επίπεδο η ΚΕ, έχει ευθύνη και η ίδια η ΚΟΒ!

Η παρέμβαση της ΚΟΒ χρειάζεται να δένεται συνολικά με τη ζωή των εργαζομένων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα, στο σπίτι τους, στα σχολεία όπου στέλνουν τα παιδιά τους, στους χώρους Υγείας, με όλα αυτά που τους απασχολούν και τους προβληματίζουν. Σε αυτό βοηθάει και η καλύτερη συνεργασία με τις εδαφικές ΚΟΒ, για να αντιληφθούμε καλύτερα τι επικρατεί στην περιοχή όπου ζουν οι εργαζόμενοι, τι τους προβληματίζει όταν φεύγουν από το εργοστάσιο, η συντονισμένη δουλειά μπορεί να είναι καταλύτης για βαθύτερη παρέμβαση.

Αμεσα να μπαίνουμε μπροστά για τη δημιουργία κλαδικών σωματείων σε νομούς με συγκέντρωση κλάδων και επιχειρήσεων και στην καλύτερη λειτουργία των υπαρχόντων με το βλέμμα στραμμένο στη δημιουργία επιχειρησιακών, που είναι βασικός όρος στη διεκδίκηση και την πίεση προς την εργοδοσία, καθώς και βασικός όρος για να σπάσει ο φόβος, η μοιρολατρία, το «τίποτα δεν αλλάζει». Να αντιληφθούμε ότι μόνο με την οργάνωση μπορούμε να καλυτερεύσουμε την καθημερινότητα, τους όρους ζωής μας, να βάλουμε φρένο στα σχέδιά τους, να βάλουμε τη δικιά μας σφραγίδα στις εξελίξεις.

Τέλος, μπαίνει στις Θέσεις η έλλειψη πολιτικής αυτοπεποίθησης των δυνάμεών μας. Πραγματικά το εντοπίζουμε σε πολλές στιγμές της οργανωμένης ζωής. Αποφασιστικά θέλει να ανέβει η απαίτηση για καθημερινή ιδεολογικοπολιτική βοήθεια προς τους συντρόφους, η επαφή με το μαρξιστικό βιβλίο, τον «Ριζοσπάστη» ως αναντικατάστατο καθοδηγητή, με τις επεξεργασίες μας. Η χρέωση συντρόφων με καθήκοντα, μικρά και μεγάλα, η αξιολόγηση πώς προχωρούν τα καθήκοντα αυτά, πού χρειάζεται βοήθεια ο κάθε σύντροφος ώστε να αντιληφθεί ότι στον χώρο ευθύνης του αυτός είναι το Κόμμα και έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο πώς προχωρούν οι αποφάσεις μας. Να σπάσουμε την ατολμία και τον φόβο της έκθεσης, αποκτώντας επαναστατικό θάρρος, να κατακτάμε ιδεολογικά και πρακτικά την έννοια του συνειδητού επαναστάτη.

Με αυτές τις σκέψεις και όσο αυτές περπατάνε στη ζωή, μπορούμε με καλύτερους όρους να έχουμε μια νέα ποιότητα στη δουλειά μας και να πιάνουμε τους στόχους οικοδόμησης και στρατολογίας. Βασικός όρος για να γίνουμε ακόμα πιο δυνατοί, σταθεροί σε κάθε δοκιμασία, έτοιμοι για το κάλεσμα της Ιστορίας.