Προχωράμε δυναμικά προς το 22ο Συνέδριο, συζητώντας με σοβαρότητα και ευθύνη πάνω στις Θέσεις της ΚΕ. Προχωράμε με όπλο μας την κοσμοθεωρία μας, τον μαρξισμό - λενινισμό, υποσχόμενοι να τη βάλουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στη ζωή. Γιατί η διαπίστωση των Θέσεων για ανάγκη αντιστοίχισης της καθημερινής κομματικής δουλειάς με το Πρόγραμμα και Καταστατικό μας και η «δέσμευση» που αναλαμβάνουμε όλα τα κομματικά μέλη και στελέχη με βάση αυτή τη διαπίστωση, είναι δέσμευση για κομμουνιστική δράση με βάση αυτές τις αρχές.

Με πυξίδα τον μαρξισμό - λενινισμό το Κόμμα μας διαμόρφωσε επαναστατική θέση και δράση απέναντι στα μεγάλα γεγονότα των τελευταίων ετών.

Το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία αποτέλεσε εξέλιξη που «έκρινε» τη στάση των Κομμουνιστικών Κομμάτων απέναντι στον χαρακτήρα της εποχής μας, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αιτίες του, τα καθήκοντα του κομμουνιστικού κινήματος. Βγήκαν στην επιφάνεια διαφωνίες γύρω από θεμελιώδη ιδεολογικά - πολιτικά ζητήματα, τα οποία όσο δεν ξεπερνιούνται τρώνε σαν «σαράκι» και βέβαια αξιοποιούνται από ιμπεριαλιστικά κέντρα. Ετσι, Κομμουνιστικά Κόμματα, όπως το ΚΕΚΡ, υιοθέτησαν λαθεμένες προσεγγίσεις. Εμφανίστηκε η «Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα».

Το Κόμμα μας εξαρχής χαρακτήρισε τον πόλεμο στην Ουκρανία ως ιμπεριαλιστικό και από τις δυο πλευρές. Αντιπαρατέθηκε στη στρεβλή αντίληψη του ιμπεριαλισμού ως επιθετικής εξωτερικής πολιτικής, φωτίζοντας τη λενινιστική θεωρία για τον ιμπεριαλισμό, το κοινωνικό - οικονομικό περιεχόμενό του, ότι δηλαδή ζούμε στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, η οποία έχει παγκόσμια χαρακτηριστικά. Κατέρριψε τις απόψεις περί «πολυπολικότητας» του σύγχρονου κόσμου, εξηγώντας ότι ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης ως βασικό στοιχείο του καπιταλισμού διαμορφώνει αντικειμενικά ανισότιμες σχέσεις. Γι' αυτό δεν μπορούν οι λαοί να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε ιμπεριαλιστικά κράτη απλώς επειδή βρίσκονται πιο χαμηλά στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα», όπως δεν μπορεί η εργατική τάξη να συμμαχήσει με εγχώριο καπιταλιστή στον ανταγωνισμό του με μεγαλύτερους καπιταλιστές.

Απέρριψε λογικές «αντιμονοπωλιακών», «προοδευτικών κυβερνήσεων», που βγάζουν λάδι τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του συστήματος, των «αντιφασιστικών μετώπων», που αποκόπτουν τον φασισμό από τη μήτρα του, δηλ. τον καπιταλισμό. Μίλησε καθαρά για την ιμπεριαλιστική Κίνα και Ρωσία, που παλεύουν να αναβαθμιστούν απέναντι στον ανταγωνισμό με τις μέχρι σήμερα κυρίαρχες ΗΠΑ. Εθεσε τη στάση και τα συγκεκριμένα καθήκοντα των κομμουνιστών απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που είναι η αυτοτελής ιδεολογική, πολιτική και μαζική πάλη της εργατικής τάξης κάθε χώρας με τους συμμάχους της για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Στις μεγάλες κινητοποιήσεις για τα Τέμπη που συγκλόνισαν την χώρα, όπου το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» αγκαλιάστηκε από ευρύτερες δυνάμεις, το Κόμμα μας φώτισε το κύριο: Οτι απέναντί μας έχουμε όχι απλά κάποια κόμματα, κάποια «αστικά επιτελεία», «υπόγειους μηχανισμούς» ή επιμέρους πολιτικές, αλλά το σύστημα του κέρδους και το κράτος του, που γεννούν συνεχώς νέα «Τέμπη». Οτι το στοίχημα της «επόμενης μέρας» απέναντι στην κλιμακούμενη επίθεση είναι η ακόμη μεγαλύτερη συσπείρωση και οργάνωση στους χώρους δουλειάς απέναντι στον πραγματικό μας αντίπαλο.

Αποκάλυψε τις προσπάθειες του κράτους και των μηχανισμών του, των αστικών κομμάτων, των ΜΜΕ κ.ο.κ., ώστε η δίκαιη και συσσωρευμένη λαϊκή οργή να «σβήσει» σε στόχους «εντός των τειχών», σε μια ακόμη κυβερνητική εναλλαγή. Απέναντι σε δυνάμεις που στοχεύουν στην ουτοπία του «εξανθρωπισμού» του καπιταλισμού, που καλούν το κίνημα να διεκδικήσει ενσωματώσιμες στο σύστημα μεταρρυθμίσεις ως δήθεν βήμα «κλιμάκωσης» και ως προϋπόθεση «μαζικοποίησής» του, που και σήμερα μιλούν για χτύπημα (!) της κερδοφορίας του κεφαλαίου «με εθνικοποιήσεις και βαριά φορολογία», το Κόμμα έδειξε ότι ακριβώς για να μην καταλαγιάσει η λαϊκή οργή και για να ισχυροποιηθούν τα βήματα οργάνωσης των εργαζομένων, προϋπόθεση είναι να στερεωθεί ακόμη πιο βαθιά η αμφισβήτηση απέναντι στο σύστημα του κέρδους, η θέληση για ολική σύγκρουση με τη βαρβαρότητα. Ωστε η αμφισβήτηση να γίνει πραγματική δύναμη ανατροπής. Και αυτό, ως άμεσο και επιτακτικό καθήκον της «επόμενης μέρας».

Το Κόμμα μας διαμορφώνει θέσεις για κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα με βάση τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία. Δεν την αντιμετωπίζει ως διακοσμητικό τίτλο, αλλά δοκιμάζεται συνεχώς στη δημιουργική εφαρμογή και ανάπτυξή της, έχοντας αφομοιώσει μέσα από τη δική του πείρα αλλά και την πείρα του ΔΚΚ τα συμπεράσματά της. Πολύ απέχει αυτό από τους αυτοαποκαλούμενους «εκσυγχρονιστές» που την αποκηρύσσουν στην πράξη, είτε χαρακτηρίζοντας ευθέως τον μαρξισμό - λενινισμό ως απαρχαιωμένο είτε βαφτίζοντας «εκσυγχρονισμό» την αναθεώρηση θεμελιωδών αρχών.

Με αυτό το όπλο το Κόμμα είναι σε θέση να απαντήσει και σε νέα φαινόμενα και αλλαγές, που προβληματίζουν τον λαό, όπως αυτές που προκαλεί με αυξητικό ρυθμό η Τεχνητή Νοημοσύνη, η οποία οξύνει ακόμη περισσότερο την βασική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας. Ετσι, θέτει στο επίκεντρο τον εργαζόμενο άνθρωπο ως την κύρια παραγωγική δύναμη, την εργατική εξουσία ως τη μόνη που μπορεί να καθορίσει την ανάπτυξη με σκοπό την κάλυψη των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών. Ετσι απαντά στην οργανωμένη και μαζική επίθεση στα μυαλά των εργαζομένων με τα ιδεολογήματα του υποκειμενικού ιδεαλισμού, σε μια προσπάθεια να σμπαραλιαστεί κάθε δυνατότητα ταξικής συνειδητοποίησης, οργάνωσης και στράτευσης για την ανατροπή.

Η στρατηγική του όπως αποτυπώνεται στο Πρόγραμμά του είναι έκφραση του μαρξισμού - λενινισμού, είναι το κριτήριο για την επαναστατική δουλειά, η οποία δεν αφορά μονάχα τη στιγμή της επαναστατικής εξέγερσης αλλά περιλαμβάνει τη σημερινή, καθημερινή κομματική ζωή και δράση. Αυτή η επαναστατική δουλειά έχει στο επίκεντρο τη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή του συστήματος. Αυτό το καθήκον μας, που δεν υποτάσσεται στο σύστημα, που δεν αναβάλλεται βολικά για κάποια ιδανική μελλοντική κατάσταση του «κινήματος», είναι που δίνει οξυγόνο στην παρέμβασή μας μέσα στους χώρους δουλειάς, που ανοίγει ορίζοντες στους εργαζόμενους, που φωτίζει τις δυνατότητες του σήμερα, που δεν ξελασπώνει κανέναν απ' τους πραγματικούς ενόχους που μας οδήγησαν μέχρι εδώ. Αυτό είναι κυρίως που πολλαπλασιάζει τη δυναμική του Κόμματος, που ανανεώνει τους δεσμούς του με την εργατική τάξη, δηλ. τους πρωταγωνιστές της ανατροπής και της νέας κοινωνίας.

Η συνέπεια λοιπόν με τον μαρξισμό - λενινισμό είναι όρος αντεπίθεσης και νίκης. Η υλοποίηση αυτού του καθήκοντος προϋποθέτει ταυτόχρονα διαφύλαξη των καταστατικών αρχών λειτουργίας του, όλων των στοιχείων που συγκροτούν το λενινιστικό κόμμα νέου τύπου: το κόμμα εκείνο δηλαδή που αποφάσισε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου να μην υποκύψει και να επιμείνει στην προετοιμασία του εργατικού λαϊκού κινήματος για τη μοναδικά φιλολαϊκή διέξοδο από τον πόλεμο, τη σοσιαλιστική επανάσταση, διαχωρίστηκε πλήρως από τη χρεοκοπημένη σοσιαλδημοκρατία, ανέπτυξε τη θεωρία του, απέκτησε μαχητική πείρα στις πιο δύσκολες συνθήκες. Και γι' αυτούς τους λόγους κατάφερε να δώσει στην ανθρωπότητα το νέο, την εξουσία της εργατικής τάξης, την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Αυτά τα χαρακτηριστικά σηματοδοτούν και σήμερα το «κόμμα έτοιμο για όλα», που απέναντι στους πιο βρώμικους και επικίνδυνους για τον λαό σχεδιασμούς θα καθοδηγήσει την πάλη ενάντια στην εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στη σύγκρουση με την αστική τάξη, ανοίγοντας τις λεωφόρους του μέλλοντος.