Στην ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση της διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς από την «οικονομία της αγοράς» αποβλέπει το επιχειρησιακό σχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού στο πλαίσιο του επιχειρησιακού προγράμματος της «Κοινωνίας της Πληροφορίας» που παρουσιάστηκε χθες στο Βυζαντινό Μουσείο. Πίσω από αυτούς του «βαρύγδουπους» όρους κρύβονται πιο «απλά» πράγματα, μερικά από τα οποία ομολογούνται κιόλας από τους εμπνευστές του σχεδίου. Οπως για παράδειγμα ο «Στόχος 3» του σχεδίου που είναι η «Αξιοποίηση του Ψηφιακού Πολιτιστικού Προϊόντος με Ορους Οικονομίας της Αγοράς».

Φυσικά, η εμβάθυνση της μετατροπής της πολιτιστικής κληρονομιάς σε αντικείμενο αγοραίας συναλλαγής, δε θα μπορούσε παρά να «πατήσει» στην πραγματική ανάγκη για μεγαλύτερη εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς, με άλλο βέβαια προσανατολισμό. Ετσι, στους στόχους του σχεδίου περιλαμβάνονται η τεκμηρίωση, μέσω της ψηφιοποίησης, των πολιτιστικών στοιχείων, η προβολή και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς μέσω της νέας τεχνολογίας κλπ. Το συνολικό κόστος του σχεδίου ανέρχεται σε περίπου 160 εκατομμύρια ευρώ.

Δεν ξέρουμε ποιος «νομιμοποιεί» το ΥΠΠΟ να διαχειρίζεται τον πολιτισμό της χώρας με κερδοσκοπικούς όρους (εκτός αν η κυβέρνηση νομίζει ότι το «μασκάρεμα» του καπιταλισμού με την «κοινωνία της πληροφορίας», μπορεί να κρύψει τη φύση του) πάντως ο ελληνικός λαός όχι.