Ούτε μέρα δεν περνά χωρίς εργάτες - θύματα στον αγώνα για το μεροκάματο, σε χώρους δουλειάς που γίνονται παγίδες θανάτου.

Ετσι, μέσα σε μια βδομάδα δύο εργαζόμενοι έπεσαν νεκροί στη δουλειά και άλλοι τέσσερις τραυματίστηκαν σε όσα από τα σοβαρά εργατικά «ατυχήματα» έγιναν γνωστά.

Συγκεκριμένα, 60χρονος οικοδόμος έχασε τη ζωή του την Παρασκευή 19 Δεκέμβρη σε εργασίες αποξήλωσης γυψοσανίδων, σε ξενοδοχείο στη Θάσο, ενώ ανήμερα Χριστουγέννων διανομέας με μηχανή σκοτώθηκε στο Χαλάνδρι, μετά από σύγκρουση με ΙΧ αυτοκίνητο.

Στο μεταξύ, την περασμένη Τρίτη 23 Δεκέμβρη τέσσερις εργαζόμενοι τραυματίστηκαν στα Κολύμπια της Ρόδου, με τον έναν να νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση. Το σοβαρό «ατύχημα» έγινε όταν υποχώρησε το πόδι σταθεροποίησης του βαρέως οχήματος (πρέσα) με το οποίο δούλευαν, σε ξενοδοχειακή επιχείρηση. Πρόκειται μάλιστα για μετανάστες εργάτες και συγκεκριμένα από Αλβανία, Φιλιππίνες και Πακιστάν. «Δεν είναι ατυχία, ούτε κακιά στιγμή - Είναι το κυνήγι του κέρδους, πάνω από τις ζωές μας», σημειώνει η ΤΕ Ν. Δωδεκανήσου του ΚΚΕ, υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι στο ίδιο εργοτάξιο είχαν σημειωθεί και άλλα ατυχήματα με βαριά μηχανήματα, που από τύχη μέχρι τώρα δεν υπήρξαν τραυματίες.

«Συνολικά στα εργοτάξια της περιοχής μας, οι κανόνες προστασίας συχνά θεωρούνται "κόστος" που επιβαρύνει τους μεγαλοεργολάβους και τις εταιρείες», αναφέρει η Οργάνωση του Κόμματος, με τους εργαζόμενους να παίζουν τις ζωές τους κορόνα - γράμματα, προκειμένου να «τρέξουν» τα χρονοδιαγράμματα και να παραδοθούν τα έργα όσο το δυνατόν ταχύτερα. Σημειώνεται μάλιστα ότι οι έλεγχοι από την Επιθεώρηση Εργασίας είναι από ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι στα Δωδεκάνησα, αφού στη Ρόδο δεν υπάρχει τμήμα για την υγεία και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς.

«Δεν θα συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι ο εργάτης θα φεύγει για το μεροκάματο και δεν θα ξέρει αν θα γυρίσει σπίτι του», αναφέρει η Οργάνωση, αναδεικνύοντας πως η ανάπτυξη για την οποία πανηγυρίζουν η κυβέρνηση και οι επιχειρηματικοί όμιλοι είναι βαμμένη με το αίμα των εργατών.

Γι' αυτό η ΤΕ Ν. Δωδεκανήσου καλεί τους εργαζόμενους να δυναμώσουν τον αγώνα μέσα από τα σωματεία τους, καθώς «μόνο η δική μας οργανωμένη πάλη μπορεί να επιβάλει μέτρα προστασίας για τη ζωή μας».