Βαρύτητα δίνουν οι Θέσεις στη λειτουργία της ΚΟΒ. Η θετική αυτή δυνατότητα δημιουργείται και γιατί σε προηγούμενα Συνέδρια και Σώματα μπορέσαμε ως Κόμμα και προχωρήσαμε σε σημαντικό βαθμό και σε σωστή κατεύθυνση τις προγραμματικές επεξεργασίες μας. Τα βασικότερα σημεία υπήρξαν η θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, η μη συμμετοχή σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και η στάση ενός κομμουνιστικού κόμματος σε περίπτωση πολέμου. Ειδικότερα ως προς το τελευταίο σημείο αναλύεται στις επεξεργασίες ότι κάθε αστική τάξη, ακόμη και αμυνόμενη σε έναν πόλεμο και ανεξάρτητα από την ισχύ της, διεξάγει πάντα έναν πόλεμο για τα συμφέροντά της και ως εκ τούτου από τη μεριά της άδικο, ότι κανένας ιμπεριαλιστικός συνασπισμός δεν λειτουργεί προς το συμφέρον της εργατικής τάξης, ότι χρειάζεται ο αγώνας για την ήττα και της αστικής τάξης - εισβολέα και της εγχώριας αστικής τάξης, και ότι ο διαχωρισμός από την τελευταία και η ήττα της προϋποθέτουν τη διατήρηση του στόχου της ανατροπής της αστικής εξουσίας και του σοσιαλισμού.

Σωστά αναφέρουν οι Θέσεις την ανάγκη ανεβάσματος της ιδεολογικής συγκρότησης στην ΚΟΒ και σε όλη τη δομή του Κόμματος, ιδίως στις σημερινές και επικείμενες απαιτητικές συνθήκες της ταξικής πάλης.

Μια πλευρά είναι η ανάγκη καλύτερης δουλειάς με το Πρόγραμμα και το Καταστατικό στα υποψήφια προς στρατολογία μέλη. Είναι ευθύνη της Οργάνωσης να κατανοήσει το προς στρατολόγηση μέλος «τι λέει το Πρόγραμμα και το Καταστατικό» και όχι να πει το προς στρατολόγηση μέλος ποιες διαφωνίες έχει, τις οποίες ενδεχομένως δεν έχει εντοπίσει.

Για παράδειγμα, νεαρό μέλος του Κόμματος δήλωνε απογοητευμένο και επαναλάμβανε κάτι που ακούγεται συχνά, ότι δεν βλέπει να γίνεται επανάσταση τα επόμενα χρόνια. Επομένως, χρειάζεται περισσότερη ανάλυση στο ότι η επανάσταση δεν είναι μόνο η μέρα της ένοπλης εξέγερσης, δεν είναι κάτι που θα γίνει κάποια μέρα, αλλά κάτι για το οποίο δουλεύουμε κάθε μέρα, είναι όλες οι προϋποθέσεις της και η δουλειά γι' αυτές, όπως η θεωρητική επεξεργασία της επανάστασης, η εξαγωγή γνώσης από την πρώτη επαναστατική απόπειρα, η αντοχή σε φάσεις υποχώρησης - τέτοια φάση ζούμε παγκοσμίως - κ.ά.

Χρειάζεται ακόμη ανάλυση στο ότι η επανάσταση την οποία αναφέρουμε στο Πρόγραμμά μας δεν είναι κάτι πρόσθετο, γιατί εμείς «θέλουμε παραπάνω πράγματα από άλλες πολιτικές δυνάμεις», αλλά σημαίνει ότι εμείς δουλεύουμε με την επαναστατική στρατηγική με βάση την αντίθεση κεφάλαιο - εργασία, και όχι με τη μεταβατική. Και ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο δεν αποδώσαμε την οικονομική κρίση στα «λαμόγια που δημιούργησαν το επονείδιστο χρέος», δεν αποδίδουμε τον αυταρχισμό και την αυτοπροστασία του αστικού κράτους σε συμμορίες που παραβιάζουν τους θεσμούς, και δεν θαμπωνόμαστε από τους κάθε Μαμντάνι. Αντίθετα, απορρίπτουμε όλες τις εκδοχές της αστικής εξουσίας και του κράτους, οι εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» δήμαρχοί μας κατεβάζουν πινακίδες των τραπεζών, «είχαμε πρόσωπο» να μιλήσουμε σε εργάτες/τριες μετά το 2015, οικοδομούμε κατά προτεραιότητα σε τόπους δουλειάς, πρωτοστατούμε σε κινητοποιήσεις και μεταβάλαμε τους συσχετισμούς σε Εργατικά Κέντρα, σωματεία και φοιτητικούς συλλόγους, δίχως να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αυτό αρκεί από μόνο του να ανταποκριθεί στις σημερινές απαιτήσεις της ταξικής πάλης.

Μια ακόμη πλευρά είναι ο έγκαιρος εντοπισμός από την ΚΟΒ των εξειδικεύσεων της αστικής ιδεολογίας στον τομέα ευθύνης της και η επαρκής απάντηση σε αυτές. Τέτοιες εξειδικεύσεις είναι τα «στην Ευρώπη οι μισθοί είναι μεγάλοι, όχι σαν την Ελλαδίτσα μας», η αναζήτηση δηλαδή ενός καλού και ανεπτυγμένου καπιταλισμού. Τέτοια εξειδίκευση είναι και η εμφάνιση μιας αφίσας από το «διαδικτυακό συστημικό πουθενά» η οποία ορίζει μόνη της τόπο, ώρα και περιεχόμενο συγκεντρώσεων, αντικαθιστά το σύνθημα «ή με τα κέρδη ή με τη ζωή» με την υπεράσπιση των θεσμών και παραμερίζει τα συνδικάτα, τον κόσμο και τις κινητοποιήσεις τους. Στην αναμέτρηση και με τα παραπάνω κρίνεται η ανθεκτικότητα και η απόδοση μιας ΚΟΒ.

Χρειάζεται ασφαλώς και το μέτωπο με τον ατομικό δικαιωματισμό, με τη συνειδητοποίηση ότι αυτός ξεκινά από τις θεωρίες για το φύλο, το βαθύτερο και ουσιαστικό ωστόσο ζήτημα είναι η εξάλειψη των ταξικών αντιθέσεων και διαιρέσεων, η αναγνώριση του ανθρώπου μόνο ως ατόμου, η αναζήτηση ατομικών λύσεων και φυσικά η απόρριψη οποιασδήποτε συλλογικής αγωνιστικής δραστηριότητας και κομματικής ένταξης. Για να τονιστεί η αξία της συλλογικής οργάνωσης και του αγώνα, θα βοηθούσε η ανάδειξη όσων όμορφων πραγμάτων γεννά η κομμουνιστική στράτευση και η ένταξή τους, στο μέτρο του δυνατού, στη ζωή της ΚΟΒ.

Στις επεξεργασίες του Κόμματος περιλαμβάνονται και όσες παρήχθησαν με τη συμβολή του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ. Προφανώς δεν μπορεί κανείς να διαβάσει «μονοκοπανιά» αυτές τις επεξεργασίες, τα Δοκίμια για παράδειγμα, να τα αφομοιώσει και ύστερα να τα εντάξει στον σχεδιασμό της ΚΟΒ. Το αντίστροφο βοηθά, η σκέψη για παράδειγμα μπροστά στο όποιο καθοδηγητικό καθήκον και σε όποια μάχη ότι κάτι αξιοποιήσιμο θα υπάρχει στις επεξεργασίες μας για την Ιστορία, η απόφαση ότι θα απαντηθεί με βάση τις επεξεργασίες μας η προβολή της αστικής ή οπορτουνιστικής αντίληψης για την Ιστορία στον τομέα ευθύνης της ΚΟΒ και η διάθεση να σηκώσει μόνη της μια ΚΟΒ ή μια Τομεακή Οργάνωση το βάρος μιας εκδήλωσης με ιστορικό περιεχόμενο. Με αυτόν τον τρόπο θα υποχωρήσει ακόμη περισσότερο - όπως είναι και η κατεύθυνση εδώ και χρόνια - ο διαχωρισμός κάποιες φορές στο μυαλό μας μεταξύ των «ειδικών» που κάνουν τις ιδεολογικές και ιστορικές επεξεργασίες και των υπόλοιπων κομματικών μελών που τρέχουν για όλες τις δουλειές.

Εν γένει, οι Θέσεις της ΚΕ για το 22 Συνέδριο είναι σημαντικές για το «δέσιμο» του κόσμου που προσέγγισε το Κόμμα τα τελευταία χρόνια, για την αντιμετώπιση της πίεσης μπροστά στη συνεχή προσπάθεια διαμόρφωσης του έτερου πόλου στο αστικό σύστημα και περισσότερο στο ενδεχόμενο ενός πολέμου ή μιας νέας βαθύτερης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, για την αναβάθμιση της δουλειάς μας σε όλους τους τομείς, για το προχώρημα στο βασικό μας καθήκον, την ανατροπή της αστικής εξουσίας και τον σοσιαλισμό.