Νομίζω πως οι Θέσεις για το 22ο Συνέδριο απηχούν τις ανάγκες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Εχει ξεκαθαριστεί από το 14ο Συνέδριο μέχρι σήμερα ότι διαχείριση των προβλημάτων του καπιταλισμού για κυβερνήσεις «Συνεργασίας των "Προοδευτικών Δυνάμεων"» οι κομμουνιστές, το ΚΚΕ, δεν προσφέρονται και ούτε πρόκειται. Αυτό το αφήνουν στους δεξιούς και «αριστερούς» οπορτουνιστές, σοσιαλδημοκράτες και μη, να το επικαλούνται, ξεσκεπάζοντάς τους ταυτόχρονα για τις αυταπάτες που καλλιεργούν στον λαό. Δηλαδή για τον «καλό» καπιταλισμό που «μπορεί» να γίνει, μόνο βέβαια αν γίνει «σωστή» και «καλύτερη» διαχείριση. Από αυτούς φυσικά. Οπως και η απονομή «δικαιοσύνης», κάτι που το ίδιο το σύστημα την απαγορεύει από τη φύση του, λ.χ. όπως στη δικαίωση για τα Τέμπη, τρέφονται και εδώ αυταπάτες. Ακόμα εξακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις, «αριστερές» και «δεξιές», να διορίζουν την εκάστοτε ηγεσία της. Ενα μικρό παράδειγμα. Αυτήν την επιδίωξη υπηρετούν για λογαριασμό του συστήματος μαζί με τη δεξιά και την ακροδεξιά. Είναι ξεκάθαρο πως το Κόμμα σε τούτο το Συνέδριο δίνει μεγάλη έμφαση και προτεραιότητα στην κομματική οργάνωση. Και πολύ σωστά κάνει. Στις εποχές που έρχονται, που δεν θα είναι καθόλου καλές για τον λαό μας, θα ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ η ΕΠΙΘΕΣΗ σε λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα. Πράγμα που σημαίνει ότι θα ΕΝΤΑΘΟΥΝ και οι επιθέσεις στο Κόμμα μας, με την ακόμα μεγαλύτερη ΕΝΤΑΣΗ του αντικομμουνισμού.

Κάποιες λοιπόν παρατηρήσεις θα ήθελα να κάνω, πιστεύοντας ότι κάπου και εγώ μπορώ θετικά να συμβάλω.

Πρώτη παρατήρηση, και αρκετά σημαντική νομίζω, είναι ότι χρειάζεται τουλάχιστον στις κομματικές συζητήσεις, αλλά και όσες γίνονται με συμμετοχή φίλων του ΚΚΕ, να ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΟΛΟΙ-ΕΣ ή τουλάχιστον οι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ-ΕΣ, όσο γίνεται και είναι δυνατόν, γιατί συνήθως δεν συμβαίνει, ώστε να ακούμε και να καταλαβαίνουμε το πόσο έχει ΚΑΤΑΝΟΗΘΕΙ η πολιτική μας και η δράση μας. Να ακούμε τι επιχειρήματα επικαλούνται οι περισσότεροι-ες σύντροφοι-ες και φίλοι σε τρέχοντα ζητήματα όταν συζητούν με άλλους εργαζόμενους.

Δεύτερη παρατήρηση. Υπάρχει σημαντική απουσία ιδεολογικών εκτιμήσεων στα χέρια μας σχετικά με τις αιτίες ανατροπής του Σοσιαλισμού, άρα και επιχειρημάτων τόσο για την ΕΣΣΔ όσο και τις γύρω από αυτή χώρες. Σίγουρα κατανοεί μια σημαντική αιτία κάποιος κόσμος και την καταλαβαίνει όταν το συζητάμε. Και δεν είναι άλλο από το σταμάτημα του συνθήματος στην ΕΣΣΔ της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917, όσο και η αντίστοιχη πράξη του στην οικοδόμηση του Σοσιαλισμού, δηλαδή το σύνθημα «ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ στα ΣΟΒΙΕΤ», που σταμάτησε να ισχύει από το τέλος της δεκαετίας του 1950. Αυτό ήταν και μια από τις βασικές αιτίες της ανατροπής, με αποτέλεσμα ο λαός να αποξενωθεί από το Κράτος του και έτσι να αφήσει, να επιτρέψει την ανατροπή του Σοσιαλισμού. Μια τελευταία παρατήρηση, που αναφέρεται και στις Θέσεις, και τη διάβασα κάπου και νομίζω είναι ατυχής. Είναι η αναφορά σε «ΟΠΑΔΟΥΣ» του Κόμματος. Ομως το ΚΚΕ θέλει σκεπτόμενους πολίτες, θέλει φίλους με ταξική συνείδηση. Δεν θέλει φανατικούς οπαδούς, όπως τα αστικά κόμματα ή οι ποδοσφαιρικές ομάδες. Αυτό πρέπει νομίζω να μην το λέμε. ΚΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ σύντροφοι.