Η θητεία για κάθε νέο στρατευμένο, οπλίτη θητείας ή έφεδρο αξιωματικό είναι ένα έντονο διάστημα, προσφέρει φιλίες, συγκινήσεις, καμιά φορά και απογοητεύσεις.

Σε αυτό το έντονο διάστημα προσπάθησα να είμαι ουσιαστικά τυπικός, από τα μαθήματα στη Σχολή των Εφέδρων Αξιωματικών, την υπηρεσία αλλά προπαντός απέναντι στους συναδέλφους μου φαντάρους! Οι οποίοι είναι παιδιά του λαού και καλούνται να υπηρετήσουν τη θητεία τους τις περισσότερες φορές κάτω από απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης (ανύπαρκτος μισθός 8,6 ευρώ τον μήνα, φαγητό κακής ποιότητας, κακώς συντηρημένες εγκαταστάσεις, ελάχιστες εξόδους ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες).

Τι μου είπαν δηλαδή; Πως αν δεν έλεγα την πραγματικότητα, δεν θα ήμουν τιμωρημένος! Την πραγματικότητα ότι εγώ έδωσα υπόσχεση στη Σημαία της πατρίδας μου και δεν ορκίστηκα ούτε στην αιματοβαμμένη από το αίμα των λαών σημαία του ΝΑΤΟ, ούτε των Αμερικανών, ούτε του Ισραήλ, που σπέρνανε και συνεχίζουν να σπέρνουν τον όλεθρο σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή. Είπα πως δεν έχει δώσει κανένας την εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση να εμπλέκει τη χώρα μας σε πολεμοκάπηλα - επικίνδυνα σχέδια για τον λαό μας και τους λαούς της περιοχής. Πως η φρεγάτα με Ελληνες αξιωματικούς και υπαξιωματικούς απέναντι στους Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα δεν έχει καμία σχέση με τα σύνορα και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, που η προστασία τους είναι η αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων. Να σταματήσει η στήριξη στο κράτος του Ισραήλ, που δολοφονούσε αμάχους στη Γάζα. Πως οι Ελληνες πρέπει να διαλέξουμε τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, αυτή που αγαπάει τον άνθρωπο, την ειρήνη και όχι τον πόλεμο.

Σήμερα υπηρετώ τις φυλακές μου βάσει του νόμου Παρ. 8 άρθρο 33 του 1939! Δηλαδή νόμο της 4ης Αυγούστου, που ο μόνος του εκσυγχρονισμός είναι προσθήκες από την περίοδο 1946 - 1949.

Εν ολίγοις, ο κανονισμός εφαρμόζεται κατά το δοκούν και οι απόψεις που δεν αρέσουν τιμωρούνται, την ώρα που επικίνδυνες θέσεις εκφράζονται είτε απροκάλυπτα είτε συγκαλυμμένα.

Και στο ερώτημα του αν θα το ξανά έκανα... Η απάντηση είναι ΝΑΙ! Γιατί αυτό που με εμπνέει και με εκφράζει (θαρρώ και τους υπόλοιπους στις ΕΔ) είναι το μεγαλείο ψυχής που έχουν πολλά αξιόλογα στελέχη που είτε είχα εκπαιδευτές είτε συνεργάζομαι μαζί τους στην εκπαίδευση! Στην πορεία - βολή! Στον αντάρτη και στη βραχονησίδα! Κάτω από όλες τις καιρικές συνθήκες, χειμώνα - καλοκαίρι, τις περισσότερες φορές χωρίς ωράριο. Εκεί που πραγματικά είμαστε ο ένας για τον άλλον και αναπτύσσεται η αλληλεγγύη.

Αυτό το μεγαλείο ψυχής δεν μπορεί να μην εκφράζεται στην υπεράσπιση ανώτερων ιδανικών. Το ηθικό μου δεν μπορεί να το κάμψει καμία ποινή τέτοιου είδους, γιατί γνωρίζω πως έχω την αλήθεια με το μέρος μου.

Με αυτό το άρθρο θέλω να χαιρετίσω τον αγώνα των υπαξιωματικών, των ένστολων εν ενεργεία και εν αποστρατεία που βγαίνουν στον δρόμο για τη ζωή τους, κόντρα στο επικείμενο νομοσχέδιο για το Σώμα των Μόνιμων Υπαξιωματικών. Αυτό που σας κινητοποιεί είναι τα ίδια προβλήματα που έχουμε όλοι στη ζωή μας, η ακρίβεια, η αβεβαιότητα, η κοινωνική αδικία. Κάνετε πολύ καλά και πρέπει να συνεχίσετε, για εσάς και τα παιδιά σας.