Αποφασισμένοι να κλιμακώσουν τον αγώνα τους με κάθοδο και δυναμική κινητοποίηση στην Αθήνα, δηλώνουν οι δασεργάτες και ρετσινάδες της βόρειας Εύβοιας, που χτες Πέμπτη συμμετείχαν μαζικά στην 4ωρη στάση εργασίας που κήρυξε το Σωματείο Ρητινοκαλλιεργητών - Δασεργατών Εύβοιας.

Με τη μαζική συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση και την παράσταση διαμαρτυρίας μπροστά από το Δασαρχείο Λίμνης, οι δασεργάτες και ρετσινάδες που εργάζονται στο πρόγραμμα αποκατάστασης του καμένου δάσους της περιοχής, κατήγγειλαν τον συνεχιζόμενο εμπαιγμό της κυβέρνησης και την άρνησή της να ικανοποιήσει βασικά αιτήματα, στέλνοντας παράλληλα αποφασιστικό μήνυμα κλιμάκωσης των αγωνιστικών κινητοποιήσεων.

Οι δασεργάτες και ρετσινάδες απαιτούν την άμεση ικανοποίηση αιτημάτων που αφορούν την επιβίωσή τους, όπως αυξήσεις στις αποδοχές των εργαζομένων στο πρόγραμμα και την ένταξη όλων των δικαιούχων, την καταβολή χιλιομετρικών αποζημιώσεων για τις μετακινήσεις τους στον τόπο εργασίας, τη μετακίνηση των τριών συναδέλφων στο Δασαρχείο που βρίσκεται πιο κοντά στον τόπο διαμονής τους, τη λήψη μέτρων υγείας και ασφάλειας, την ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά, καθώς και μέτρα στήριξης για τους συναδέλφους τους που έχουν παραμείνει στο επάγγελμα.

«Ο εμπαιγμός αυτός δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η προκλητική στάση του υπουργείου και συνολικά της κυβέρνησης φάνηκε και στις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν, όπου όταν θέταμε το αίτημα για το επίδομα επικινδυνότητας, θεωρούσαν ότι η δουλειά μας δεν είναι επικίνδυνη», σημειώνει το Σωματείο, τονίζοντας ωστόσο ότι «στην περιοχή της βόρειας Εύβοιας, από τη φωτιά του 2021 μέχρι σήμερα, έχουμε θρηνήσει συναδέλφους του κλάδου την ώρα της δουλειάς».

Το Σωματείο απαιτεί από την κυβέρνηση άμεσα συγκεκριμένες και γραπτές απαντήσεις πάνω στα αιτήματα που έχουν κατατεθεί, ενώ δηλώνοντας την αποφασιστικότητα κλιμάκωσης του αγώνα με κάθοδο και κινητοποίηση στην Αθήνα, τονίζει:

«Αναρωτιόμαστε πόσα χρόνια ακόμα πρέπει να περιμένουμε για να ενταχθούν όλοι οι συνάδελφοι στο πρόγραμμα, πόσο ακόμα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε ουσιαστικές αυξήσεις που θα μας επιτρέπουν να βγάζουμε τον μήνα, και πόσα χρόνια ακόμα θα ανεχόμαστε συντάξεις πείνας των 400 ευρώ, μετά από μια ζωή σκληρής δουλειάς στα δάση».