Τι έγινε ρε παιδιά; Κοιμηθήκαμε στο 2025 και ξυπνήσαμε στο ...1844. Από τη μια οι «Οθωνες» κι από την άλλη ο Καλλέργης με τον Κωλέττη να απαιτούν Σύνταγμα... Η Βουλή τελικά μας ταξιδεύει ακόμα και στον χρόνο.

Ειδικά αν είναι να στηθούν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές για τον εγκλωβισμό του λαού. Από δω ο «αυταρχικός» καπιταλισμός, των απαγορεύσεων, των νόμων για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, των παρακολουθήσεων επί ΝΔ...

...από εκεί ο «προοδευτικός» καπιταλισμός, των τρομονόμων, του περιορισμού του δικαιώματος στην απεργία, των παρακολουθήσεων επί ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Και στη μέση η «ευρωπαϊκή κανονικότητα» που ψηφίζουν μαζί και αντάμα. Η «κανονικότητα» του προληπτικού φακελώματος όλων, της άγριας καταστολής, των τρομονόμων ενάντια στο κίνημα.

Για να βγάλεις άκρη, πρέπει να πας καμιά διακοσαριά χρόνια πίσω. 'Η, ακόμα καλύτερα, να αρχίσεις το role - playing (παιχνίδι ρόλων) μπας και μπορέσεις να βρεις τις «διαφορές». Γιατί με μοιρασμένους ρόλους προσπαθούν να κοροϊδέψουν και να εγκλωβίσουν τον λαό...

* * *

Για τον Αγνωστο Στρατιώτη δεν ξέρουμε, αλλά ο ...άγνωστος καπιταλισμός τιμήθηκε και με το παραπάνω στη συζήτηση στη Βουλή. Πραγματικά άγνωστος ο καπιταλισμός με ...«δημοκρατία» και «δικαιοσύνη», που περιέφεραν σοσιαλδημοκράτες και λοιπές «μπαλωματούδες» του συστήματος και των «αστικών θεσμών».

Γιατί αν δεν υπερασπιστείς το αστικό Σύνταγμα και το θεμέλιό του - την «ελευθερία» του κεφαλαίου να ξεζουμίζει τον εργάτη - τι λογής «προοδευτικός» είσαι;

Αν δεν φωνάξεις για τους βασιλιάδες του χτες, που τάχα «ξανάρχονται», για να παρουσιάσεις ως «νέο» τους «βασιλιάδες» του σήμερα, τους καπιταλιστές δηλαδή και την εξουσία τους, τι σόι «προοδευτικό μέτωπο» κάνεις;

* * *

Μιας που μιλήσαμε για «προοδευτικά» μέτωπα... Τόση φτώχεια εκεί στη σοσιαλδημοκρατία (και συνολικά στο πολιτικό σύστημα) που είναι να σφίγγεται η καρδιά σου! Τη μια βδομάδα ο Τσίπρας φεύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τάχα ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν μπορεί να εκφράσει το νέο»...

...και την επόμενη βδομάδα ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει στον Τσίπρα, για να εκφράσουν όλοι μαζί το «νέο» - παμπάλαιο παραμύθι του «δημοκρατικού» καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο!

Σπάνε και ενώνουν τα ίδια μουχλιασμένα κομμάτια, για να αναστηλώσουν την «ξεχαρβαλωμένη» παγίδα εγκλωβισμού του λαού. Προς το παρόν, πάντως, φτωχή η ψαριά...

* * *

Μέχρι τότε ο Τσίπρας, ως ...βασιλικότερος των ευρωατλαντικών σχεδιασμών, είπε να το ρίξει στις οδηγίες προς ναυτιλλομένους, κάνοντας τον πλοηγό της ΝΔ στα «ΝΑΤΟικά νερά» της Ανατ. Μεσογείου.

Εχει πείρα - λέει - απ' όταν ο «διαβολικά καλός» Τραμπ «σεβάστηκε» τις κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να τρέξει τα ΝΑΤΟικά σχέδια στα Βαλκάνια. Ασε που (κατά τον Τσίπρα) το σχέδιο Τραμπ είναι «η ειρήνη διά της ισχύος» και απ' αυτό μπορεί να επωφεληθεί και η Ελλάδα! Είδες ο ...μονάρχης Τραμπ; Διαβολικά αυταρχικός, αλλά για καλό!

Να διαφημίζεις πάντως ως ...επίτευγμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τη (ΝΑΤΟική) «Συμφωνία των Πρεσπών», την ώρα που στα παζάρια με την Τουρκία (υπό τη σκέπη ΗΠΑ - ΕΕ) φουντώνουν τα σενάρια για διευθετήσεις τύπου ...Πρέσπες του Αιγαίου, δεν το λες και μεγάλη επιτυχία του rebranding.

Από την άλλη, πώς να ξεφύγεις από την (αμείλικτη) πραγματικότητα; Οι Πρέσπες θωράκισαν την «Pax ΝΑΤΟικάνα» (τρομάρα της) στα Βαλκάνια, όπως οι διευθετήσεις σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο (θέλουν να) θωρακίσουν τη συνοχή του ΝΑΤΟ.

Ο φόβος (των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων) φυλάει τα έρμα... Εξ ου και η αναβάθμιση της (συμμάχου) Τουρκίας στα σχέδια των (συμμάχων) ΗΠΑ. Ετσι απλά και ...συμμαχικά μεγαλώνουν οι κίνδυνοι και οι απειλές στα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

* * *

«Η αγάπη θέλει φίλημα κι ο πόλεμος τραγούδια». Οσο για τους πολέμους των ιμπεριαλιστών, το «ταμπούρλο» χτυπάει σταθερά σε ρυθμούς καταστολής. Εχουν πέσει πολλά φράγκα για του πολέμου τη μηχανή και τα κεφάλια πρέπει να είναι μέσα, για όταν και όσο χρειαστεί.

«Οδικοί Χάρτες», «Ανατολική Φρουρά», ΝΑΤΟική «ετοιμότητα» κι άλλα πολλά. Ωσπου να «τιμήσουν» όλοι μαζί ξανά τον «Αγνωστο» γι' αυτούς - αλλά πολύ γνωστό στον λαό - Στρατιώτη, τον εργάτη, τον αγρότη, τον νέο. Αυτόν που σκοπεύουν να ξαναστείλουν στα πεδία των ιμπεριαλιστικών μαχών να σκοτωθεί για τ' αφέντη το φαΐ.

Γι' αυτό πρέπει να μείνουν με την όρεξη. Και ο μόνος τρόπος είναι ο λαός να κοιτάζει με το βλέμμα μπροστά, στη σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης, για τον κόσμο της πραγματικής ελευθερίας και δημοκρατίας, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Γιατί ...«θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες με πλάνα λόγια μάς γελούν. Της Γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες μοναχοί τους θα σωθούν»!