Οι δεσμοί του ΚΚΕ με τον λαό της Κέρκυρας είναι βαθιοί. Από τις ρίζες του εργατικού κινήματος μέχρι την πρώτη έκδοση του «Ριζοσπάστη», όλα μαρτυρούν αυτούς τους ακατάλυτους δεσμούς. Στα υπηρεσιακά χαρτιά της περιόδου 1946-1949 διακρίνεται, καθαρά, το αποτύπωμα μιας ζωντανής στήριξης προς τους φυλακισμένους και τους μελλοθάνατους - τόσο ισχυρής, που οι αρχές προσπαθούν να τη «σφραγίσουν» με ολοένα αυστηρότερους ελέγχους.

Μάιος 1947. Σε «Αυστηρώς Προσωπικόν» αναφορά, η Αστυνομική Διεύθυνση Κέρκυρας καταγγέλλει ότι οι πολιτικοί κρατούμενοι έχουν λάβει εντολές από τους επικεφαλής των κομμουνιστικών ομάδων στην πόλη της Κέρκυρας να έρχονται σε επαφή με συνδέσμους. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι δύο νοσηλευόμενοι κομμουνιστές «κατά την αλλαγή επιδέσμων» συναντήθηκαν με γνωστούς κομμουνιστές που εισήλθαν μαζί με συγγενείς. Σημειώνεται διαμεσολάβηση νοσοκόμας από τη Λευκάδα. Οι λέξεις είναι της Αστυνομίας. Η εικόνα, όμως, λέει κάτι για την πόλη: Γύρω από το νοσοκομείο, υπάρχουν δίαυλοι αλληλεγγύης - πρόσωπα που ρισκάρουν, μια κοινότητα που βρίσκει τρόπους να στηρίξει.

Μάρτιος 1949. Οι πολιτικοί κρατούμενοι ξεκινούν απεργία πείνας στις Φυλακές Κέρκυρας. Η Διεύθυνση αναφέρει στο υπουργείο: Ο Ιατρικός Σύλλογος Κέρκυρας συμφωνεί να παρέχει γιατρούς για την περίθαλψη των ασθενών. Η Διεύθυνση υποστηρίζει ότι απαιτείται να μη γίνει καμία δημόσια δήλωση των γιατρών, γιατί λειτουργούν ως πολλαπλασιαστής πίεσης υπέρ των απεργών. Η ίδια αναφορά σημειώνει ότι το αποτέλεσμα της δημοσιότητας ανεβάζει το ηθικό και η κινητοποίηση εξαπλώνεται και σε άλλα τμήματα των φυλακών.

Πολλά ακόμα έγγραφα δείχνουν την έμπρακτη στήριξη της τοπικής κοινωνίας προς κρατουμένους/μελλοθάνατους και, ταυτόχρονα, τους διαύλους πόλης - φυλακής: Οι αρχές περιγράφουν οργανωμένη αλληλεγγύη εντός και εκτός και ζητούν κλιμάκωση μέτρων - έλεγχοι τροφίμων, επιστολών, δεμάτων, έρευνες σε δικηγόρους και γυναίκες επισκέπτριες, υψηλή επιτήρηση ακόμη και στα πρόσωπα της φρουράς και στα μαγειρεία.

Η σκληρότητα των μέτρων είναι ταυτόχρονα απόδειξη της μεγάλης στήριξης στους κρατούμενους από τον λαό της Κέρκυρας. Ανάμεσα στις σφραγίδες και τα «Απόρρητον», η μεγάλη εικόνα επιβεβαιώνει ότι το νησί ήταν «παρών» - με γιατρούς, σωματεία, νοσοκόμες, και τον λαϊκό - μαχόμενο, ταξικό Τύπο.