Λίγο πριν αναχωρήσει από τον 1ο Ορμο η πρώτη ομάδα που ξεναγήθηκε, εκπληρώθηκε η επιθυμία του συντρόφου Μήτσου Παπαδημητρίου, που φυλακίστηκε στη Γυάρο τρεις φορές: Στην πρώτη περίοδο λειτουργίας της, στην αρχή της χούντας και ξανά μετά τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Οπως είχε ζητήσει πριν φύγει από τη ζωή το 2021, η στάχτη του αφέθηκε στη θάλασσα της Γυάρου... «Αθάνατος!», ακούγεται από όλους. Γροθιές υψώνονται, ένα σύνθημα αντιλαλεί παντού τριγύρω: «Ούτε σε ξερονήσια ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές!».

Ο σύντροφος Παπαδημήτρης, όπως ήταν γνωστός, γεννήθηκε το 1929 στα Φάρσαλα. Από νωρίς οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και στο ΚΚΕ, και το 1947 πιάστηκε και πέρασε από στρατοδικείο, στη μεγάλη δίκη του Βόλου, με 70 κατηγορούμενους κομμουνιστές. Εκεί ο σύντροφος και άλλοι 40 καταδικάστηκαν σε θάνατο. Τελικά, μετά από 17 χρόνια στις φυλακές (ανηλίκων της Κηφισιάς, Γυάρου, Αίγινας κ.α.), απολύθηκε το 1964. Με την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, στις 21 Απρίλη 1967, συνελήφθη ξανά και εκτοπίστηκε για άλλα τεσσεράμισι χρόνια στη Γυάρο και στη Λέρο. Ξαναπιάστηκε μετά τον ξεσηκωμό του Νοέμβρη 1973 και στάλθηκε πάλι στη Γυάρο, μέχρι τον Ιούλη 1974. Συνολικά έμεινε πάνω από 22 χρόνια σε φυλακές και εξορίες.

«Ο σύντροφος Παπαδημητρίου μέσα στις φυλακές και τις εξορίες, όπως και μετά την αποφυλάκισή του σε συνθήκες παρανομίας και νομιμότητας», τόνισε ο Φ. Παρρής, «δούλεψε πρωτοπόρα και δραστήρια υπερασπίζοντας τους σκοπούς και την ιδεολογία του ΚΚΕ. Με το προσωπικό του παράδειγμα μετέφερε αγωνιστική αισιοδοξία. Θα τον θυμόμαστε για πάντα».