Εδώ κοιμούνται τα φωτεινά οράματα για μια ελεύθερη γη.

Εδώ αναπαύεται η δόξα των ηττημένων

κάτω από το γαλήνιο βάρος των ωραίων ιδεών

με το όπλο παραπόδα.

Εδώ που πυρπολήθηκε το όρυγμα

ώρα που οι βόμβες ναπάλμ - όμοια σφυρίγματα οχιάς πάνω απ' το κεφάλι τους - εκτόξευαν λάβα και στάχτη σε άντρες σταυραετούς

με τα κρινάκια - επιζώντες του μακελειού -

δίχως οσμή και λάμψη κάτω από το ματωμένο αμπέχονο

με μαύρο αίμα - κόσμημα στον ύπερο -

Τις γυναίκες σημάδευαν

εκείνες με το αστέρι στο δίκοχο

ντυμένες χίμαιρα

ν' αστράφτουν από ζωή, ανομολόγητο έρωτα και ιδεολογία άφθαρτη

ενώ πέρα μακριά ακούγονται ουρλιαχτά ζωής

όπως συμφωνικό έργο σε κρεσέντο

αρμονικά δεμένο με Πωγωνίσιο δεκαπεντασύλλαβο

για να κάμψει το αντιστασιακό τους φρόνημα

ώρα πέντε και σαράντα χαραυγής ιδρωμένου Αυγούστου.

Εδώ συνάντησε την ιστορία ο φωτογράφος

έμπλεος από σκηνογραφικό συναίσθημα μιας άνισης αναμέτρησης

καλεσμένος απ' την κραυγή του τοπίου

και απαθανάτισε τη δεσπόζουσα ομορφιά

που επιμένει ν' ανθίζει στο Κάμενικ

εσταυρωμένη, θαρρείς, στο βαθύ όρυγμα

μεσίστια σημαία στις αμετακίνητες κορυφογραμμές του Γράμμου

και τα σκόρπια πυρομαχικά στις χαράδρες του ολέθρου

απεικάσματα που συγκρατούσαν τον καρβουνιασμένο άνεμο

ώρα πέντε και σαράντα χαραυγής ιδρωμένου Αυγούστου

με θέα το Βίτσι

για να μην ακυρώνει η ιστορική παραχάραξη την υπεροχή των επαναστατημένων.

Στο τελευταίο πλάνο αιχμαλώτισε το κίτρινο χρώμα τους

και ζωντάνεψε στη μνήμη την πίστη των ηττημένων:

Δεν έπεσε ο Γράμμος...