Με λένε Γιώργο Μαριακάκη και εργάζομαι τα τελευταία χρόνια ως διανομέας. Το πρώτο που σκέφτηκα μόλις άκουσα για το νομοσχέδιο για 13 ώρες δουλειάς είναι ότι εμείς οι διανομείς, είτε με νομοσχέδιο είτε όχι, τόσες ώρες είμαστε στους δρόμους. Το 12ωρο, το 13ωρο, μπορεί και παραπάνω, ήδη μας επιβάλλεται. Ειδικά στις πλατφόρμες, όπου οι εργαζόμενοι με το καθεστώς του freelancing εξαναγκάζονται, λόγω των ελάχιστων αμοιβών ανά παραγγελία, να δουλεύουν «όσο αντέχουν», ενώ οι εργολαβικοί - ειδικά μετανάστες - εξαναγκάζονται να δουλεύουν έως και 18 ώρες.

Το νέο νομοσχέδιο θα νομιμοποιήσει την κατάσταση που τόσα χρόνια ζούμε και θα την κάνει βέβαια χειρότερη. Θα λύσει τα χέρια της εργοδοσίας για να μας έχει όποια και όση ώρα θέλει διαθέσιμους, ενώ ο μισθός θα μένει ο ίδιος και λιγότερος. Ταυτόχρονα οι εταιρείες μειώνουν την αμοιβή ανά παραγγελία συνεχώς, οι αποστάσεις αυξάνονται δραματικά. Η «e-food» υιοθέτησε το «αζωνικό» σύστημα, που αξιοποιούσε χρόνια η «Wolt». Ετσι, αυξήθηκαν τα χιλιόμετρα, ο χρόνος που κάνουμε για να παραδώσουμε την παραγγελία, οπότε και ο χρόνος εργασίας. Αυξάνονται η κούραση και τα μυοσκελετικά προβλήματα, οι φθορές στη μηχανή που πρέπει να τις πληρώνουμε.

Δουλεύουμε ατέλειωτες ώρες πάνω στη μηχανή, όταν οι δρόμοι της Αθήνας πλημμυρίζουν, όταν χιονίζει, όταν έχει καύσωνα. Ενας αγώνας δρόμου το μεροκάματο, που καταλήγει στα ράντζα και στους διαδρόμους των νοσοκομείων. Οι θάνατοι και οι τραυματισμοί είναι στο ημερήσιο πρόγραμμα. Οι εργοδότες και το κράτος τα λένε «ατυχήματα», εμείς προδιαγεγραμμένα εγκλήματα. Γι' αυτό έχουν προνοήσει, εξασφαλίζοντας μέσα από νόμους της ΕΕ και των κυβερνήσεων, πάντα για το «καλό των εργαζομένων», να τους απαλλάσσουν από τις ευθύνες για την ασφάλεια και την υγεία. Και όπου δεν χωράει νομοθεσία χωράει η δράση των εργολάβων, που σε ρόλο μαφιόζου ασκούν ακόμα και σωματική βία και απειλές, μην τυχόν και απεργήσουμε, μην τυχόν και ζητήσουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι.

Ο,τι κι αν κάνουν, όμως, οι μεγαλειώδεις απεργίες του Οκτώβρη και του Νοέμβρη στις πλατφόρμες έδειξαν τη δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι να λυγίσουν και τα μεγαλύτερα μονοπώλια! Ετσι και οι επιδιώξεις τους για την επέκταση του εργάσιμου χρόνου θα πέσουν στο κενό. Δεν θα τους αφήσουμε χώρο για άλλα εργοδοτικά εγκλήματα, απέναντί τους θα βρουν οργανωμένους τους εργάτες στα συνδικάτα και στα σωματεία τους.