Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στις αερομεταφορές και στον τουρισμό στην ΕΕ απαιτούν να πετούν περισσότερα αεροπλάνα στον ίδιο χρόνο στον εναέριο χώρο και στα αεροδρόμια, αφού έτσι μεγιστοποιείται η κερδοφορία τους. Γι' αυτό και μαζί με την κυβέρνηση και τη διοίκηση της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) παρεμβαίνουν ώστε κάθε καλοκαίρι οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας να καλούνται να παραιτηθούν από τα ρεπό τους.

Ωστόσο η χωρητικότητα του εναέριου χώρου έχει όρια που ορίζουν το πόσα αεροπλάνα μπορούν να γίνονται αντικείμενο διαχείρισης σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο με ασφάλεια. Επιπλέον, υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού και σύγχρονης υλικοτεχνικής υποδομής.

Χαρακτηριστικά, στη μεγαλύτερη μονάδα ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας, στο Κέντρο Ελέγχου Περιοχής Αθηνών - Μακεδονίας, η έλλειψη προσωπικού ξεπερνάει το 30% των αναγκαίων θέσεων. Ομως ακόμα κι αν καλυφθούν όλες οι οργανικές θέσεις, αυτές δεν ανταποκρίνονται στις διαρκώς αυξανόμενες πραγματικές ανάγκες και συνθήκες. Επίσης, η Ενωση Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας Ελλάδας έχει καταγγείλει ότι τα συστήματα και ο εξοπλισμός είναι απαρχαιωμένα.

Σε αυτές τις συνθήκες, παίζοντας με την ασφάλεια των πτήσεων, η κυβέρνηση βγάζει Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις που αυξάνουν το όριο αφίξεων. Συγκεκριμένα, το καλοκαίρι του 2024 το όριο αυξήθηκε από 22 σε 30 αφίξεις την ώρα. Για το 2025 το όριο αφίξεων έχει οριστεί στις 28 αφίξεις ανά ώρα και τουλάχιστον 3 αφίξεις ανά ώρα για πτήσεις που θα εκτελούνται με «κανόνες εξ όψεως», δηλαδή με τους πιλότους εν μέσω όλης αυτής της κίνησης να κοιτάνε από τα τζάμια για τυχόν άλλη εμπλεκόμενη κυκλοφορία!

Παράλληλα, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στην περιοχή μας, του κλεισίματος όμορων FIR λόγω της κλιμάκωσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου, τον Ιούνη και τον Ιούλη υπήρχαν αυξημένες ροές στην εναέρια κυκλοφορία της χώρας μας, που ξεπερνούσαν τις 5.000 κινήσεις ημερησίως (αριθμός ρεκόρ), με το προσωπικό να είναι γερασμένο, χωρίς ρεπό, με εξοπλισμό απαρχαιωμένο.

Αυτό το κυνήγι του κέρδους, που δημιουργεί συνθήκες μεγάλης εργασιακής έντασης και βάζει σε κίνδυνο την ασφάλεια εργαζομένων και επιβατών, εξελίσσεται με φόντο τη νομοθετική πορεία που κατέληξε στη σύσταση της Αρχής Πολιτικής Αεροπορίας, περνώντας από διάφορες φάσεις και κυβερνήσεις, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Η σύσταση της Αρχής αποτελεί πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και συνδέεται με την «απελευθέρωση» των αερομεταφορών. Μετά δηλαδή από τις αεροπορικές εταιρείες και τα αεροδρόμια τα οποία είτε έχουν εκχωρηθεί σε ιδιώτες («Fraport», Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών) είτε επίκειται να εκχωρηθούν σε ιδιώτες (τα υπόλοιπα περιφερειακά), προωθείται η ιδιωτικοποίηση και της Αεροναυτιλίας, δηλαδή της ΥΠΑ, των Πύργων Ελέγχου και του ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας στο ελληνικό FIR, με τις επιπτώσεις ήδη να «χτυπούν καμπάνα».