Από τις απεργίες στα μεταλλεία ενάντια στα 12ωρα

Παρά τη νίκη μας, αυτό το σύνθημα παραμένει επίκαιρο. Την ώρα που η παραγωγικότητα της εργασίας μας έχει πολλαπλασιαστεί και θα έπρεπε να συζητάμε πόσο λιγότερες ώρες τη μέρα θα δουλεύουμε, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πρόθεση της κυβέρνησης για νομιμοποίηση της 13ωρης εργασίας στον ίδιο εργοδότη - ένα μέτρο που απειλεί άμεσα την υγεία και την ασφάλειά μας.

Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης ότι το νομοσχέδιο αυτό έρχεται μετά από απαίτηση των εργαζομένων είναι προκλητικές. Οι εργαζόμενοι θέλουν σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα, για να μπορούν να απολαύσουν τη ζωή τους, να τη ζήσουν με τις οικογένειές τους. Ας έρθουν αυτοί που σκέφτηκαν το νέο νομοσχέδιο να δουλέψουν 13 ώρες 350 μέτρα κάτω από τη γη, να καταλάβουν πόσο «φιλεργατικό» μέτρο είναι.

Οι μόνοι που κερδίζουν από τέτοια τερατουργήματα είναι οι εργοδότες και οι μέτοχοι, που επιδιώκουν συνεχώς να μειώσουν το κόστος και να αυξήσουν τα κέρδη τους, εξαντλώντας τους εργαζομένους.

Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια στιγμή η «Ελληνικός Χρυσός» προτείνει την εισαγωγή «ενδιάμεσης βάρδιας». Με στόχο να καλυφθούν οι «νεκροί χρόνοι» στην παραγωγή, ζητούν αλλαγές βάρδιας μέσα στα υπόγεια και με συγκεντρωμένες ανατινάξεις στο τέλος της 2ης βάρδιας. Μια πρακτική που εντείνει την εκμετάλλευση, διαλύει τον ελεύθερο χρόνο και επιβαρύνει την οικογενειακή και κοινωνική ζωή μας.

Αυτά που παρουσιάζονται ως «τεχνικά ζητήματα» ή «μικρές παραχωρήσεις», όπως και οι περσινές 12ωρες βάρδιες που υποτίθεται ότι θα ήταν για το καλό μας, κρύβουν τεράστιους κινδύνους. Δεν είναι λεπτομέρειες, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Η αύξηση των ωρών, αλλά και οι συνεχείς, χαοτικές αλλαγές στα προγράμματα εργασίας, αυξάνουν τα λάθη και τα εργατικά δυστυχήματα - συχνά με τραγικές συνέπειες. Οι μνήμες των συναδέλφων που χάθηκαν μας θυμίζουν τι πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτές τις «λύσεις».

Η εμπειρία σε άλλες χώρες είναι αποκαλυπτική: Στη Γερμανία η εφαρμογή 12ωρων βαρδιών στη βιομηχανία αύξησε τα εργατικά «ατυχήματα» κατά 20% μέσα σε δύο χρόνια. Στην Ελλάδα δεν χρειαζόμαστε στατιστικά για να το καταλάβουμε - το ζούμε. Κάθε ώρα παραπάνω στη βάρδια, κάθε μέτρο εντατικοποίησης, μας φέρνει πιο κοντά στον γκρεμό.

Μέσα από τους αγώνες μας μάθαμε πολλά: Να ξεχωρίζουμε ποιοι είναι δίπλα μας και ποιοι απέναντί μας, να παλεύουμε συλλογικά, οργανωμένα μέσα από το Σωματείο μας. Και, κυρίως, μάθαμε ότι οι νόμοι δεν είναι αμετάβλητοι - όταν στρέφονται ενάντια στα συμφέροντά μας, μπορούμε να τους καταργήσουμε. Οι εργοδότες δεν σταμάτησαν ποτέ να πιέζουν: Το βλέπουμε στις απόπειρες για μεγαλύτερες βάρδιες, στους εργολαβικούς, στους νέους συναδέλφους. Εμείς όμως είμαστε εδώ. Και αυτήν τη φορά πιο έτοιμοι, πιο ενωμένοι, πιο αποφασισμένοι.

Καλούμε την κυβέρνηση να πάρει πίσω το νομοσχέδιο, να μην κατατεθεί στη Βουλή. Σε αντίθετη περίπτωση, οι μεταλλωρύχοι είναι έτοιμοι να κάνουν ξανά κουρελόχαρτο τους νόμους σας.

Συνεχίζουμε πιο αποφασιστικά, πιο μαζικά τον αγώνα για: Τη μείωση του εργάσιμου χρόνου στα υπόγεια μεταλλεία. Ενίσχυση των μέτρων υγείας και ασφάλειας. Τη μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των εργαζομένων στην εξορυκτική βιομηχανία. Την άμεση στελέχωση της Επιθεώρησης Μεταλλείων και τη δημιουργία παραρτήματός της στη Χαλκιδική.