Ο σημαντικός ιστορικός ρόλος της Ευρυτανίας ως «κοιτίδας της Λαϊκής Αντίστασης και κέντρου της Ελεύθερης Ελλάδας» κατά την περίοδό της φασιστικής - ναζιστικής κατοχής αναδείχθηκε σε εκδήλωση που πραγματοποίησε η ΚΟ Ευρυτανίας του ΚΚΕ στο Καρπενήσι με ομιλητή τον Κώστα Σαρρή, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του Κόμματος.

Η εκδήλωση προσέλκυσε το έντονο ενδιαφέρον του λαού της περιοχής, στα βουνά της οποίας γράφτηκαν ορισμένες από τις πιο ένδοξες σελίδες των αγώνων του λαού τη δεκαετία του 1940. Παρευρέθηκαν συγγενείς αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού, όπως και αντιπροσωπεία του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Ισοτιμία και τη Χειραφέτηση των Γυναικών, στο πλαίσιο διήμερης επίσκεψης στην Ευρυτανία. Πριν την εκδήλωση πραγματοποιήθηκε κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο των Κορυσχάδων.

Την ανάγκη διατήρησης της ιστορικής μνήμης, ως πραγματικού πλούτου και επαναστατικής αγωνιστικής εμπειρίας του λαού μας, τόνισε ανοίγοντας την εκδήλωση ο Κώστας Καραμαγκιόλας, Γραμματέας της ΚΟ Ευρυτανίας.

Στην προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας και γραψίματός της με βάση τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα της αστικής τάξης στάθηκε ξεκινώντας την ομιλία του ο Κώστας Σαρρής, ο οποίος κάνοντας αναφορά σε πρόσφατο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή τόνισε:

«Τα γεγονότα της δεκαετίας του 1940 φαίνεται να έχουν την τιμητική τους στο Καρπενήσι αυτήν την περίοδο. Στα τέλη Μάρτη πραγματοποιήθηκε εδώ ένα συνέδριο για τα "80 χρόνια από την καταστροφή της πόλης" από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής τον Αύγουστο του 1944. Πολλά ειπώθηκαν από τους συμμετέχοντες για τις "εθνικές και ευρωπαϊκές διαστάσεις", όπως διαπίστωναν, του Ολοκαυτώματος του Καρπενησίου, αλλά κυρίως για την "εμπειρία της καταστροφής", το "τραύμα" των θυμάτων και την "ιστορική μνήμη". Εχουν οπωσδήποτε την αξία τους όλα αυτά.

Ωστόσο, υπάρχει κάτι που έλειπε από αυτό το συνέδριο. Ενώ περιγραφόταν η μεθοδευμένη πρακτική των κατοχικών στρατευμάτων, τόσο γερμανικών όσο και ιταλικών (αλλά και βουλγαρικών στη Βόρεια Ελλάδα), να προβαίνουν σε θηριωδίες και ολοκαυτώματα με στόχο να τρομοκρατήσουν τους πληθυσμούς. Ενώ αντιπαραβαλλόταν το ολοκαύτωμα του Καρπενησίου με άλλα αντίστοιχα, ελληνικών αλλά και ξένων χωριών και κωμοπόλεων, από τα ναζιστικά στρατεύματα. Ενώ προβλήθηκε πλήθος προσωπικών μαρτυριών, τόσο από την "εμπειρία της καταστροφής" όσο και από την τραυματική ιστορική της μνήμη. Εκείνο που έμεινε σε δεύτερο πλάνο, ως δήθεν γνωστό και δεδομένο, αλλά που ουσιαστικά παρακάμφθηκε και έντεχνα αποσιωπήθηκε, ήταν η ολόψυχη αντίσταση του λαού της στον φασίστα κατακτητή. Η συστράτευση του λαού της με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ. Η εποποιία, αργότερα, του ΔΣΕ της Ρούμελης. Εκείνο που σφράγισε δηλαδή την Ιστορία του Καρπενησίου και της Ευρυτανίας στη δεκαετία του 1940».

Τόνισε επίσης ότι «το ΚΚΕ μελετά σε βάθος την Ιστορία του, την Ιστορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος της πατρίδας μας αλλά και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, με στόχο να βγάλει πολύτιμα συμπεράσματα για "τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθουν". Προσεγγίζει με κριτικό πνεύμα το παρελθόν του, όπως τα προβλήματα στη στρατηγική του αντίληψη κατά τη δεκαετία του 1940, που αποτυπώνονται ανάγλυφα και στη συγκρότηση της ΠΕΕΑ».