Αλήθεια, τι απέγινε η προπαγάνδα για την ...«ολιγόωρη/ολιγοήμερη δουλειά», που «διευκολύνει» τάχα τις νέες μητέρες, αφού ο εργοδότης μπορεί τώρα σε καθεστώς μερικής απασχόλησης να τεντώνει όσο θέλει το ωράριο του εργαζόμενου; Το μόνο που απέμεινε σε κυβέρνηση και εργοδοσία, είναι η επίκληση στο περίφημο «εξτραδάκι», το οποίο από «κίνητρο» για να γενικευτεί η υποαπασχόληση, γίνεται «καρότο» για το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου και στη μερική απασχόληση, αφού οι μισθοί έχουν φτάσει στον πάτο. Οση αξία είχαν τότε οι γελοίες αναφορές στις εργαζόμενες μητέρες, άλλη τόση έχουν οι σημερινές στην 4ήμερη - 10ωρη εργασία, τάχα για «να βλέπουν τα παιδιά τους». Ο στόχος παραμένει ίδιος τότε και τώρα: Ζωές - λάστιχο και δουλειά όσο πιο φθηνή γίνεται, για όσο και όποτε θέλει ο εργοδότης. Γιατί αυτό σημαίνει κέρδη και ανταγωνιστικότητα.