Μεγάλες δόσεις επικίνδυνης ειρωνείας περιέχει το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας, όπου με τον πιο επίσημο τρόπο η υγεία και η ασφάλεια γίνονται ατομική ευθύνη. Τα «ευχολόγια» της κυβέρνησης για την «εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου» και τη μείωση των εργατικών «ατυχημάτων» καταλήγουν σε κάτι ...σεμινάρια CARPA και στην ψηφιοποίηση υπηρεσιών, όταν οι χώροι δουλειάς αποτελούν καθημερινά παγίδες θανάτου λόγω της εντατικοποίησης, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και της ανυπαρξίας ουσιαστικών μέτρων, που για το κεφάλαιο και το κράτος του θεωρούνται «κόστος». Μόνο την προηγούμενη βδομάδα είχαμε έναν νεκρό εργάτη μέρα παρά μέρα, με τα συνδικάτα να καταγγέλλουν τις απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς και την ανυπαρξία ελέγχων. Η ειρωνεία δε της κυβέρνησης ξεπερνά κάθε όριο όταν με το ίδιο νομοσχέδιο που θωρακίζει τάχα την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία, νομιμοποιούνται η 13ωρη καθημερινή εξόντωση στον ίδιο εργοδότη και η περαιτέρω «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου. Με άλλα λόγια, το νέο αυτό αίσχος θα μπορούσε να έχει τίτλο «διάλεξε πώς θα πεθάνεις (μεταφορικά και κυριολεκτικά) στη δουλειά», αντί για ...«δίκαιη εργασία για όλους».