«Οι συγκρούσεις σε επαναστατικές συνθήκες, μέσα από τις εκδόσεις της "Σύγχρονης Εποχής"» ήταν το θέμα της εκδήλωσης που έγινε το πρωί της Κυριακής στην έκθεση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για «Το απελευθερωτικό - επαναστατικό 1944».

Οσοι και όσες έδωσαν το «παρών» προσέγγισαν το πολύ ενδιαφέρον και διδακτικό θέμα με τη βοήθεια των εκδόσεων «Η μαχητική πείρα των μπολσεβίκων», «Για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση» του Β. Ι. Λένιν και «Η κόκκινη φρουρά» του Ν. Ποτβόισκι, για τις οποίες μίλησε ο Δημήτρης Ξεκαλάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και διευθυντής της «Σύγχρονης Εποχής». Στην εκδήλωση παρευρέθηκε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ.

Μιλώντας για τις προαναφερθείσες εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής» ο Δ. Ξεκαλάκης τόνισε μεταξύ άλλων: «Τα κείμενα του Λένιν που δημοσιεύονται στη συλλογή "Για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση" έχουν γραφτεί τη χρονική περίοδο 1914 - 1917, δηλαδή στα χρόνια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Αποτυπώνουν τη μεγάλη σημασία της ταξικής - επιστημονικής προσέγγισης στο ζήτημα του πολέμου, πράγμα που έδωσε στο Κόμμα των μπολσεβίκων την ικανότητα να καθοδηγήσει την εργατική τάξη της Ρωσίας στη νίκη της επανάστασης ενάντια στη δική της αστική τάξη (...)

Στην έκδοση θα βρείτε το υλικό εκείνο για το πώς οι μπολσεβίκοι τεκμηρίωσαν και ανέδειξαν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, πώς χάραξαν γραμμή ταξικής και πολιτικής ανεξαρτησίας της εργατικής τάξης απέναντι στις κυβερνήσεις, που οδηγούσαν τους λαούς στη μεταξύ τους σφαγή (...)

Στα κείμενα του Λένιν αποδεικνύεται ότι με τον πόλεμο συνεχίζεται με βίαια μέσα η πολιτική που ακολουθούσαν οι αντιμαχόμενες αστικές δυνάμεις από πριν, και από αυτήν την άποψη στον πόλεμο αντανακλάται εκείνο το σημείο όξυνσης των αντιθέσεων, μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών τους συμμαχιών, όπου οι αντιθέσεις αυτές δεν μπορούν πλέον να διευθετούνται με ειρηνικά μέσα.

Το ίδιο ισχύει και για την ειρήνη που ακολουθεί τον πόλεμο. Αποτελεί μόνο έναν πρόσκαιρο συμβιβασμό, που συντηρεί τις αντιθέσεις μέχρι την επόμενη σύγκρουση. Οσο διατηρείται η μήτρα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, τόσο θα διατηρείται και ο κίνδυνος του πολέμου για το μοίρασμα της "λείας".

Από αυτήν την άποψη, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η ιμπεριαλιστική ειρήνη, δίλημμα που με διάφορους τρόπους μπαίνει και σήμερα μπροστά στον λαό, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Των δεινών που επιβάλλει στους λαούς η κοινωνία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης (...)

Ο Λένιν ξεκαθάριζε έτσι ότι η αποτροπή του πολέμου σε κάθε περίπτωση δεν εξαρτάται από το εργατικό κίνημα. Ο πόλεμος προκύπτει από την αντικειμενική όξυνση των αντιθέσεων των καπιταλιστών, η διέξοδος από τους πολέμους δεν είναι οι λιτανείες και οι ευχές για την ειρήνη. Η διέξοδος βρίσκεται στην αντιμετώπιση των αιτιών που γεννούν τις κρίσεις και τους πολέμους, στην ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, στον σοσιαλισμό.

Αντιπαρατέθηκε στις προσπάθειες της αστικής τάξης να στρατεύσει τους εργαζόμενους πίσω από τα δικά της συμφέροντα, που τα παρουσίαζε πάντα ως "εθνικούς στόχους" (...) Ανέδειξε ότι το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να βάλει τα συμφέροντά του κάτω από ξένη σημαία. Οτι πρέπει να βάλει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, να παλέψει στις συνθήκες του πολέμου, που αντικειμενικά οξύνεται η ταξική πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας.

Εθεσε το καθήκον της μετατροπής του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε πάλη για την εργατική εξουσία, σε πόλεμο "των μισθωτών εργατών ενάντια στους καπιταλιστές του δοσμένου έθνους" όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.

Μελέτησε τον πόλεμο συγκεκριμένα και προχώρησε στην εκτίμηση ότι αποτελεί παράγοντα που είναι πολύ πιθανό να διαμορφώσει το έδαφος για αποσταθεροποίηση της αστικής εξουσίας, που μπορεί να βάλει στην ημερήσια διάταξη την πάλη για την κοινωνική ανατροπή. Στη βάση αυτή ανέλυσε τα καθήκοντα των κομμουνιστών στον πόλεμο, ως άμεσα σχετιζόμενο με τη στρατηγική της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Πολύτιμη παρακαταθήκη αποτελούν τα κείμενα του Λένιν για τον ρόλο των επαναστατών και του ΚΚ πριν την εμφάνιση επαναστατικής κατάστασης. Οι μπολσεβίκοι όλη την προηγούμενη περίοδο δεν ήταν σε στάση αναμονής. Ανέπτυσσαν πλούσια δράση, παρά τις σκληρές διώξεις, τις φυλακίσεις, την παρανομία. Εκαναν συστηματική δουλειά στην εργατική τάξη και στον στρατό. Στις μέρες της επαναστατικής ανόδου η δουλειά αυτή απέδωσε καρπούς.

Η συλλογή με τίτλο "Από τη μαχητική πείρα των μπολσεβίκων" παρουσιάζει πλευρές όχι ιδιαίτερα γνωστές στο ευρύ κοινό. Περιλαμβάνει ζητήματα οργανωτικής ετοιμότητας στο καθήκον καθοδήγησης της ένοπλης επαναστατικής εξέγερσης για την κατάκτηση της εξουσίας, την πρακτική και τεχνική υποδομή τόσο των μπολσεβίκων όσο και μιας ευρύτερης δύναμης εργατών, αποφασισμένων να αποτελέσουν τη δύναμη κρούσης της επανάστασης (...)

Στην πρόσφατη έκδοση "Η Κόκκινη Φρουρά τις μέρες του Οκτώβρη (Λένινγκραντ και Μόσχα)", του Ποτβόισκι, ο αναγνώστης μπορεί να δει μέσα από τα μάτια ενός από τους πρωταγωνιστές τα γεγονότα στο Λένινγκραντ και στη Μόσχα τις ηρωικές μέρες του μεγάλου Οκτώβρη του 1917».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Δ. Ξεκαλάκης επεσήμανε: «Και σήμερα συγκρούονται δύο γραμμές, από τη μια η πολιτική της αστικής τάξης και από την άλλη πλευρά η επαναστατική γραμμή πάλης, που αναδεικνύει τις αιτίες των δεινών που βιώνουν οι λαοί από την πραγματικότητα του καπιταλισμού που σαπίζει και η οποία φωτίζει τον δρόμο της πάλης για την οριστική απαλλαγή από τις κρίσεις και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Η μοναδική διέξοδος από τις επώδυνες και επικίνδυνες για τους λαούς εξελίξεις είναι να δυναμώσει η πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος ενάντια στην ίδια την αστική εξουσία και στο καπιταλιστικό σύστημα. Να δυναμώσει η πάλη για τη συνολική αμφισβήτηση της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, του καπιταλισμού.

Να φωτιστεί η μόνη πραγματική εναλλακτική, η προοπτική της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, της εργατικής εξουσίας, του κεντρικού σχεδιασμού και της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής.

Η ολοκληρωμένη ανάδειξη του σοσιαλισμού ως της πραγματικής διεξόδου δεν είναι, φυσικά, ένα μονόπρακτο έργο. Απαιτεί προσαρμογές στην παρέμβαση των κομμουνιστών, με βάση την πορεία των εξελίξεων και τους αντίστοιχους ελιγμούς του ταξικού αντιπάλου. Προσαρμογές που θα εξυπηρετούν την υπόθεση της στρατηγικής αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο, θα καλλιεργούν τη μη εμπιστοσύνη στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και στους αστικούς θεσμούς, την αντίθεση σε κάθε αστική κυβέρνηση, σε ευρύτερες μάζες του λαού.

Απαιτεί σταθερή προβολή των θέσεων και ανάπτυξη δράσεων για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, απεμπλοκή από τον πόλεμο και συνολικά τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Προϋποθέτει αλληλεγγύη και κοινές δράσεις με τους λαούς και τα ΚΚ των χωρών της περιοχής. Η συνολική παρέμβαση και δράση των κομμουνιστών να αποκρούει τις επικίνδυνες διακηρύξεις για "εθνική ενότητα", και εργασιακή ειρήνη με το κεφάλαιο και την εργοδοσία, σε όλες τις συνθήκες.

Ως Κόμμα έχουμε πλήρη συναίσθηση της ευθύνης ότι για όλα τα παραπάνω κρίνεται από σήμερα η ικανότητα της επαναστατικής πρωτοπορίας, του Κομμουνιστικού Κόμματος, να διαμορφώνει και να προωθεί γραμμή πάλης που δεν θα εγκλωβίζει στα όρια των σχεδιασμών της αστικής τάξης. Γι' αυτό, δεν περιμένουμε κάποια μεγάλη μέρα που όλα ξαφνικά θα αλλάξουν. Την προετοιμάζουμε».