Με ένα ιστορικό για την Πρωτομαγιά του 1944 ξεκίνησε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της απεργιακής συγκέντρωσης, καθώς φέτος κλείνουν 80 χρόνια από την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή.

«Και ήτανε μουντή, λένε, εκείνη η Πρωτομαγιά... Σαν να θρηνούσε ο ουρανός τον θάνατο των 200 παλικαριών...»: Με αυτά τα λόγια ξεκινούσε το συγκινητικό ιστορικό, με τα συνδικάτα να διαμηνύουν: «Η εργατική τάξη έχει γράψει με το ανεξίτηλο μελάνι του αίματός της τις πιο λαμπρές σελίδες του ταξικού αγώνα, της οργανωμένης πάλης και της διεκδίκησης, που καμιά κρατική κι εργοδοτική τρομοκρατία και καταστολή δεν μπορεί να σταματήσει».

Οπως κατήγγειλαν άλλωστε, 80 χρόνια από τη ματωμένη Πρωτομαγιά του 1944, η εργατική τάξη βρίσκεται αντιμέτωπη με την ολομέτωπη επίθεση της ΕΕ, των αστικών κρατών και των επιχειρηματικών ομίλων απέναντι σε όλους όσοι αγωνίζονται, με τη βρώμικη εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού.

Αποσπάσματα από ποιήματα του Κώστα Βάρναλη («Πρωτομαγιά 1944») και του Γιάννη Ρίτσου («Σκοπευτήριο Καισαριανής»), αφιερωμένα στους 200 κομμουνιστές που εκτελέστηκαν την Πρωτομαγιά του 1944, απήγγειλαν οι ηθοποιοί Σπύρος Σαραφιανός και Μαριάνθη Σοντάκη. Επίσης, διάβασαν σύντομο χρονικό της μεταφοράς από το Χαϊδάρι στην Καισαριανή και της εκτέλεσης των 200 κομμουνιστών.

Στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα συνέβαλαν οι μουσικοί Βασιλική Τσιφτσή (τραγούδι), Περικλής Μαλακατές (κιθάρα) και Πάνος Γαλάνης (μπουζούκι).