ΕΝΤΟΛΗ ΠΡΩΤΗ: Να επιταχυνθεί η αντιασφαλιστική ανατροπή και να κλείσει μέσα στο 2002. Πρόσχημα η «γήρανση» του πληθυσμού και στόχος να αποφευχτούν οι δημοσιονομικές ανισορροπίες. Το συμπέρασμα είναι καθαρό: Για την Κομισιόν και την κυβέρνηση, το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης θεωρείται κόστος, που πρέπει να υποταχτεί στη δημοσιονομική μέγκενη και στην ΟΝΕ. Αρα περικοπές στις συντάξεις, στις παροχές, στις επιχορηγήσεις, νέα ληστεία στα αποθεματικά των Ταμείων.

ΕΝΤΟΛΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Να ενθαρρυνθούν οι πιο ηλικιωμένοι εργαζόμενοι να παραμείνουν στην εργασία. Αρα, αύξηση των ορίων ηλικίας, μέχρι και τα 67 χρόνια. Κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και της δυνατότητας για πλήρη σύνταξη πριν τα 65 χρόνια.

ΕΝΤΟΛΗ ΤΡΙΤΗ: Να προωθηθεί η προσαρμογή των μισθολογικών συστημάτων ώστε οι μισθοί να ανταποκρίνονται καλύτερα στις διαφορές της παραγωγικότητας και στις τοπικές ανάγκες της αγοράς. Δηλαδή, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, ατομικές συμβάσεις και αμοιβές, χτύπημα των συνδικάτων και κάθε μορφής συλλογικής δράσης και εκπροσώπησης.

ΕΝΤΟΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Να συνεχιστεί η ελάφρυνση των εργοδοτών από τις λεγόμενες εισφορές τους στην εργασία. Που σημαίνει επιπλέον ενίσχυση της κερδοφορίας, αφαίρεση πόρων από τα ασφαλιστικά ταμεία και οργανισμούς.

ΕΝΤΟΛΗ ΠΕΜΠΤΗ: Παραπέρα «άνοιγμα» της οικονομίας στους νόμους της αγοράς και νέες φοροελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις. Νέες ιδιωτικοποιήσεις στην ηλεκτρική ενέργεια και επιπλέον απελευθέρωση των θαλάσσιων μεταφορών.

Και εδώ, βέβαια, δεν ισχύει ο ισχυρισμός η «κακή Κομισιόν» και η «καλή κυβέρνηση». Και οι δύο για τους ίδιους στόχους πασχίζουν. Στην ίδια πλευρά του χαρακώματος -- του εργοδοτικού -- έχουν ταχθεί. Στην ίδια πλευρά έχουν ταχθεί και όσοι από την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος τούς σιγοντάρουν, τους στηρίζουν, είναι τα «μισθωμένα παπαγαλάκια» τους μέσα στην εργατική τάξη.