Και για να πούμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, αυτό που τους καίει ακόμη περισσότερο δεν είναι η σωτηρία του Πολυζωγόπουλου. Αυτό που τους καίει είναι το γεγονός πως κόντρα σ' αυτό το ξεπούλημα συγκροτείται στην πράξη μια πλατιά ταξική συσπείρωση γύρω από τις θέσεις του ΠΑΜΕ. Μια συσπείρωση που δεν αρκείται σε κούφιες διακηρύξεις και λόγια του αέρα, αλλά έχει αποδείξει ήδη με την απεργία της 3ης Απρίλη ότι είναι αποφασισμένη να τραβήξει μπροστά. Ο,τι σηματοδοτεί αυτή η συσπείρωση είναι που τρομάζει πολλούς. Χρόνια και χρόνια επενδύουν ιδεολογικά και σε χρήμα για να έχουν στη διάθεσή τους μια ΓΣΕΕ που να την έχουν του χεριού τους και να τους εξυπηρετεί. Και κατανοούν ότι κινδυνεύουν να χάσουν τ' αυγά και τα πασχάλια. Με τις απεργιακές συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς, ας προσθέσουμε στους εφιάλτες τους έναν ακόμα...