Associated Press

Από τη συγκέντρωση στη Νάπολη

Εμμονή. Είναι το κύριο χαρακτηριστικό της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, από τα πρώτα βήματα της ανάληψης της εξουσίας τον περασμένο Ιούνη. Εμμονή και στα μέτρα κατάργηση του άρθρου 18, αλλά και την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, μια μέρα μετά τη συντριπτική επιτυχία της γενικής απεργίας.

«Δεν μπορούμε να αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι. Η μεταρρύθμιση είναι απαραίτητη», δήλωσε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, απαντώντας με αυτόν τον τρόπο στην ηγεσία των εργατικών συνδικάτων της Ιταλίας, που ανέμεναν ότι η ιταλική κυβέρνηση θα αμβλύνει τις θέσεις της. «Μια κυβέρνηση που βγαίνει ανέπαφη από μια γενική απεργία που αντίστοιχή της δεν έχει γίνει στην Ιταλία εδώ και είκοσι χρόνια, είναι σίγουρα μια ισχυρή κυβέρνηση και δε θα υποχωρήσει», δήλωσε με τη σειρά του και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Τζιανφράνκο Φίνι στην εφημερίδα Κοριέρε ντελα Σέρα. Πολιτικοί αναλυτές δηλώνουν ότι περιμένουν πιθανώς μια συμβιβαστική συμφωνία και καλούν τις ενδιαφερόμενες πλευρές να λάβουν θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, δηλαδή την κυβέρνηση και τα Συνδικάτα. «Το μόνο που πρέπει να γίνει τώρα είναι πολύ απλό, είναι το ίδιο πράγμα που έχουν πει ο Πρόεδρος της Ιταλίας και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: Να λάβουν όλοι θέσεις γύρω από ένα τραπέζι και να συζητήσουν», γράφει στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα Ιλ Σόλε.

Τώρα το κυρίαρχο ζήτημα είναι τι ακριβώς θα γίνει, δεδομένου από τη μία πλευρά της συσπείρωσης του εργατικού κινήματος και της ριζοσπαστικοποίησής του, αλλά και από την άλλη πλευρά των θέσεων του Σέρτζιο Κοφεράτι, ηγέτη του μεγαλύτερου και χαρακτηριζόμενου ως «κόκκινου συνδικάτου», της CGIL, όπου «εξηγεί» τη στάση που θα κρατήσει το Συνδικάτο σε σχέση με τη νομοθετική αλλαγή της αγοράς εργασίας. Θέση ενάντια στην κατάργηση του άρθρου 18 αλλά θετική όσον αφορά στην υποχρέωση προσπάθειας συμβιβασμού και στην εθελούσια διαμεσολάβηση...

Στο μεταξύ, ανήμερα της απεργίας, ο Ιταλός πρωθυπουργός, έκανε άλλη μια κίνηση «ματ», καθώς ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση διορίζει νέες διοικήσεις. Δεδομένου ότι ο Μπερλουσκόνι έχει τον απόλυτο έλεγχο της πλειοψηφίας των ιδιωτικών καναλιών, καθώς του ανήκουν, τώρα πια είναι σε θέση να ελέγχει δημοσιογραφικά και την ιταλική κρατική τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Ο διορισμός των νέων αρχισυντακτών είναι παραδοσιακά από τις πρώτες προτεραιότητες κάθε νέας κυβέρνησης, αλλά ο Μπερλουσκόνι «άργησε», φοβούμενος έναν ακόμη ξεσηκωμό. Μέρα της απεργίας, λοιπόν, όπου σίγησαν όλα, δημοσιογράφοι που πρόσκεινται στη «Φόρτσα Ιτάλια», το κόμμα του Μπερλουσκόνι διορίστηκαν επικεφαλής στο TG1, το νέο δελτίο ειδήσεων της RAI, που ανταγωνίζεται το TG5, το αντίστοιχο δελτίο ειδήσεων του Canale 5 που ανήκει στον Ιταλό πρωθυπουργό. Η «Λέγκα του Βορρά» από κοινού με την Εθνική Συμμαχία, ανέλαβε τον έλεγχο της RAI2, ενώ δημοσιογράφοι από τα μικρότερα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού, αναλαμβάνουν τον έλεγχο των κρατικών ραδιοφωνικών σταθμών. Η κεντροαριστερή αντιπολίτευση διατήρησε τον έλεγχο της RAI3, του μικρότερου κρατικού τηλεοπτικού δικτύου.