Ενα ακόμα προδιαγεγραμμένο έγκλημα είναι η τραγωδία της συντριβής του «Καναντέρ» με τους δύο αδικοχαμένους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας, τον σμηναγό Χρήστο Μουλά, 34 ετών, και τον ανθυποσμηναγό Περικλή Στεφανίδη, 27 ετών. Ενα «ατύχημα» με το σχεδόν 50 χρόνων αεροσκάφος που είναι ανάμεσα στις 10 τέτοιες πτώσεις των τελευταίων ετών, με 16 νεκρούς χειριστές.

Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν η κυβέρνηση χαρακτηρίσει τους νεκρούς «ήρωες», ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε επισκεφθεί την Αεροπορική Βάση Ελευσίνας, λέγοντας στους πιλότους των «Καναντέρ» πως «πετάτε ένα αεροπλάνο το οποίο είναι παλιό και δύσκολο και βγάζει βλάβες», ενώ για μια ακόμα φορά υποσχέθηκε ότι αυτά ...θα αντικατασταθούν. Κατά τ' άλλα, από τις αρχές του Μάη, με την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου, καυχιόταν ότι το κράτος έχει να επιδείξει «καλύτερη οργάνωση» και «περισσότερα μέσα στη διάθεσή του».

Από την τραγωδία της απώλειας των νέων παλικαριών του «Καναντέρ» προκύπτουν αμείλικτα ερωτήματα σχετικά με την εμπειρία και την επαρκή εκπαίδευσή τους με δεδομένο το νεαρό της ηλικίας και των δύο (34 και 27 ετών). Μέχρι το 2010 για να γίνει κάποιος χειριστής τέτοιου αεροσκάφους ήταν υποχρεωτικό να έχει πραγματοποιήσει χιλιάδες ώρες πτήσης, άρα να έχει ανάλογη πολύχρονη εμπειρία. Αν πάρουμε επίσης υπόψη ότι η Πολεμική Αεροπορία διέθετε μέχρι προχτές 24 «Καναντέρ», εκ των οποίων πετάνε σχεδόν τα μισά, καταλαβαίνουμε πόσο περιορισμένες είναι οι δυνατότητες εκπαίδευσης τους χειμερινούς μήνες.

Ερώτημα επίσης είναι το τι έφταιξε και αποκολλήθηκε ο πλωτήρας του σκάφους, κατά πόσο είναι ικανή μια επαφή με κλαριά να προκαλέσει το ξήλωμά του, ή αν μπλόκαρε το σύστημα πλοήγησης, όπως ακούγεται από ορισμένους εμπειρογνώμονες, οδηγώντας στη συντριβή.

Τα παραπάνω συνδέονται επίσης και με μαρτυρίες για συνθήκες μεγάλης πίεσης (χρόνου και έργου), στις οποίες γίνονται οι αναγκαίες συντηρήσεις ανάμεσα στις πτήσεις.

Από αυτήν την τραγωδία, όμως, αναδεικνύεται και άλλη μια πλευρά: Οτι η αναγκαία ανανέωση του στόλου των πυροσβεστικών αεροσκαφών και στη χώρα μας και σε άλλες «κολλάει» στο γεγονός ότι αυτά τα ζωτικά εργαλεία εξαρτώνται από την καπιταλιστική αγορά. Ενώ δηλαδή υπάρχουν τεχνογνωσία, έτοιμα σχέδια για μέσα που θα μπορούσαν να προστατέψουν ζωές και το περιβάλλον, δεν μπαίνουν στην παραγωγή αν δεν εξασφαλίζονται υπερκέρδη. Ετσι, η εταιρεία κατασκευής σύγχρονων «Καναντέρ», που έχουν ήδη σχεδιαστεί, λέει κυνικά ότι «αν δεν συγκεντρωθεί ένας ικανός αριθμός παραγγελιών δεν ξεκινάει η παραγωγή». Αυτή είναι η σαπίλα του συστήματος που μετράει ...κέρδη και ζημιές και οι λαοί χαμένες ανθρώπινες ζωές.

Στο φόντο της νέας αυτής τραγωδίας, επίκαιρη έγινε η Ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή λίγες ώρες πριν από το τραγικό δυστύχημα για τις συνθήκες εργασίας των πυροσβεστών. Ελεγε χαρακτηριστικά:

«Σε αυτές τις απαράδεκτες και αντίξοες συνθήκες, αποτέλεσμα της αντιλαϊκής - δασοκτόνας πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων, δίνουν τη μάχη της κατάσβεσης οι πυροσβέστες, εξουθενωμένοι από τις ατέλειωτες βάρδιες λόγω των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό, με υπερεργασία, στέρηση ρεπό και αδειών». Και κατέληγε, αφού ανέφερε τα προβλήματα υγείας που προκαλούνται από την υπερεργασία, στα αναγκαία μέτρα που πρέπει να παρθούν για:

-- Την αυστηρή εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας σχετικά με τις ώρες εργασίας των πυροσβεστών και την ημερήσια ανάπαυσή τους.

-- Την απαρέγκλιτη εφαρμογή της νομοθεσίας και των κανόνων υγείας και ασφάλειας των πυροσβεστών.

-- Την ψήφιση Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για την ένταξη των μάχιμων πυροσβεστών στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ).

-- Την άμεση πρόσληψη του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού στη Δασική Υπηρεσία και την Πυροσβεστική.

-- Τη μονιμοποίηση τώρα όλων των πενταετών, επταετών και εποχικών πυροσβεστών.

-- Την άμεση ενίσχυση και ανανέωση του κρατικού εναέριου στόλου αεροπυρόσβεσης.

-- Τη γενναία αύξηση των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού για τη Δασική Υπηρεσία και την Πυροσβεστική.