«Οι πυρκαγιές κόστισαν τη ζωή τριών συνανθρώπων μας που δυστυχώς δεν απομακρύνθηκαν παρά την προειδοποίηση των αρχών». Την αδιανόητη αυτή δήλωση έκανε ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας, Β. Κικίλιας, στην ενημέρωση της Παρασκευής, ρίχνοντας το φταίξιμο για τους θανάτους στους ίδιους τους νεκρούς. Και απέδειξε ότι ο κατήφορος της «ατομικής ευθύνης», δηλαδή της απόσυρσης του κράτους από την όποια μέριμνα για ουσιαστική προστασία του λαού, δεν έχει πάτο, φτάνοντας στην προσβολή των ίδιων των τραγικών θυμάτων της καταστροφής. Μια σύγχρονη εκδοχή του Καιάδα, δηλαδή, αφού υπενθυμίζεται ότι το ένα από τα τρία θύματα, η γυναίκα που κάηκε στο Χοροστάσι Μαγνησίας, «ατύχησε» να έχει και κινητικά προβλήματα, οπότε δεν μπόρεσε να απομακρυνθεί εγκαίρως. Μάλιστα, και ο σύζυγός της βρέθηκε στον ίδιο χώρο σε κρίσιμη κατάσταση μην μπορώντας να την βοηθήσει. Το 112, λοιπόν, ως ένα ακόμα άλλοθι για την κυβέρνηση και το κράτος. Οσοι μπορούν σώζονται. Οι ανήμποροι ας πρόσεχαν...

Η κρατική - κυβερνητική προπαγάνδα παρουσιάζει την αγορά νέων μαχητικών αεροσκαφών, την αναβάθμιση των F-16, την παραγγελία των F-35 κ.λπ., ως «τείχος προστασίας» απέναντι στην Τουρκία, αποκρύπτοντας ότι εντάσσονται στην εξυπηρέτηση του ΝΑΤΟικού σχεδιασμού και όχι στην προστασία των συνόρων. Κι αυτά όταν υπάρχουν τεράστιες ανάγκες, όπως τραγικά αποδεικνύεται σε πυροσβεστικά μέσα και προσωπικό. Τώρα, το τουρκικό κράτος, σε συνέχεια της γνωστής πια «διπλωματίας των καταστροφών», στέλνει στη χώρα μας πυροσβεστικά μέσα για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. «Λεπτομέρεια» ότι οι πυρκαγιές αυτές απείλησαν και τη βάση των μαχητικών αεροσκαφών στον Βόλο... Γύρω γύρω, λοιπόν, η «επιλεκτική ανικανότητα» του κράτους, οι διευθετήσεις και η «διπλωματία σεισμών και καταστροφών»... Και στη μέση ένας λαός που δεν ξέρει από ποια απειλή να πρωτοφυλαχθεί: Από πυρκαγιές και εκρήξεις, από ΝΑΤΟικές «προστασίες» και διευθετήσεις ή από μια «αμυντική θωράκιση» με ΝΑΤΟική σφραγίδα, που γεμίζει πυριτιδαποθήκες σε απόσταση αναπνοής από τις πόλεις και μάλιστα χωρίς τα κατάλληλα μέτρα πρόληψης και προστασίας...

Οτι οι αυξήσεις των τελευταίων χρόνων ήταν «σταγόνα στον ωκεανό» και ότι την ίδια στιγμή που έμπαιναν από τη μια τσέπη, εξανεμίζονταν και με το παραπάνω από την άλλη, επιβεβαιώνουν τα στοιχεία σε εβδομαδιαίο δελτίο ελληνικής τράπεζας. Συνολικά αναφέρει ότι οι αμοιβές ανά απασχολούμενο για το 2022 κινήθηκαν στο 83,6% προ κρίσης (2009), ενώ υπολογίζοντας και τον πληθωρισμό φτάνουν στο 71,3%. Μάλιστα, τα τελευταία 13 χρόνια περίπου 30% μειώθηκε η αγοραστική δύναμη. Ειδικότερα, υπολογίζοντας τον πληθωρισμό για το 2022 στο 9,3%, οι πραγματικές αμοιβές συρρικνώθηκαν κατά 7,1% το ίδιο έτος. Αυτά τα νούμερα βέβαια δεν κάνουν κάτι παραπάνω από το να αποτυπώνουν μέρος της καθημερινότητας των εργαζομένων, όπως ότι πάνε στο σούπερ μάρκετ και δίνουν διπλάσια ποσά για λιγότερα προϊόντα (ή μικρότερη ποσότητα), τη μεγάλη φορολεηλασία και μέσω των έμμεσων φόρων κ.ο.κ. Αυτά είναι τα οφέλη της καπιταλιστικής ανάπτυξης για τον λαό σε μια περίοδο που καταγράφεται η περιβόητη «στροφή» στο «επενδυτικό κλίμα», η επενδυτική βαθμίδα είναι προ των πυλών και τόσα άλλα που αποτυπώνονται ως «καλές ειδήσεις» για την κερδοφορία του κεφαλαίου.