Οι βιοπαλαιστές αγρότες μετά τις 25 Ιούνη θα έχουν ξανά απέναντί τους τους εμποροβιομήχανους, τα μονοπώλια, τους τραπεζίτες, που ελέγχουν την αγροτική παραγωγή και που, με τις πλάτες και τους νόμους των κυβερνήσεων και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου και της ΕΕ, εκμεταλλεύονται τον μόχθο και κερδοσκοπούν σε βάρος τους.
Με την ψήφο τους μπορούν να στείλουν μήνυμα ότι δεν είναι διατεθειμένοι ν' αποδεχτούν μοιρολατρικά τη ζωή με ψίχουλα και την προδιαγεγραμμένη πορεία προς την καταστροφή τους και ταυτόχρονα ότι είναι αποφασισμένοι να βάλουν εμπόδια στην κλιμάκωση της επίθεσης που αναμένεται από την επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία θα έχει τη συναίνεση και τη στήριξη στα κρίσιμα ζητήματα από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα «μιας χρήσης».
Με το δίλημμα «σταθερότητα ή περιπέτειες», η ΝΔ θέλει να κυβερνήσει με διευρυμένη πλειοψηφία για να συνεχίσει ακόμα πιο επιθετικά την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Μάλιστα, «διαβάζει» το αποτέλεσμα των εκλογών ως έγκριση της πολιτικής της. Στην ουσία, παρουσιάζει τα ψίχουλα που δόθηκαν τα προηγούμενα χρόνια - κάτω και από την πίεση των αγώνων - ως «τη σταθερότητα που πρέπει να συνεχιστεί».
Οι βιοπαλαιστές αγρότες, ιδιαίτερα αυτοί που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις και στα μπλόκα, αποσπώντας και ορισμένες κατακτήσεις, κόντρα στη συκοφαντία και στην καταστολή που επιστράτευε η ΝΔ, χρειάζεται να σκεφτούν μεταξύ άλλων τα εξής:
-- Ο Κυρ. Μητσοτάκης, τον Μάη του 2019, στη Λάρισα, είχε υποσχεθεί την επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στο πετρέλαιο. Τελικά, μετά από πολυήμερους αγώνες, μέσα στην τετραετία, δόθηκαν όλα κι όλα 68 εκατ. ευρώ, ενώ εκκρεμεί η καταβολή 76 εκατ. ευρώ μέσα στο 2023. Πριν κοπεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η επιστροφή ΕΦΚ στο πετρέλαιο το 2016, αυτή έφτανε στο ύψος των 180 εκατ. ευρώ, με τιμή λίτρου περίπου 1 ευρώ. Σήμερα, με τιμή σχεδόν διπλάσια, τα χρήματα αυτά είναι ψίχουλα και εμπαιγμός. Πόσο μάλλον όταν και αυτή η κυβέρνηση συνέχιζε να επιδοτεί εφοπλιστές, κλινικάρχες, ξενοδόχους, οι οποίοι μέσα στην 4ετία τσέπωσαν 1,5 δισ. ευρώ!
-- Η ΝΔ ισχυρίζεται ότι «δόθηκαν δικαιότερες και ταχύτερες αποζημιώσεις από τον ΕΛΓΑ». Αξίζει να υπενθυμίσουμε τα εξής: Μέχρι το 2011 οι αγρότες πλήρωναν στον ΕΛΓΑ το 3% των τιμολογίων τους ως ασφάλιστρα, ένα ποσό που έφτανε περίπου στα 70 - 75 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Ο κρατικός προϋπολογισμός κάλυπτε τα υπόλοιπα, που έφταναν κατ' έτος στα 450 εκατ. ευρώ περίπου, χωρίς να καλύπτονται και τότε όλες οι αιτίες και το 100% των ζημιών. Στο όνομα του περιορισμού των ελλειμμάτων του ΕΛΓΑ, το 2011 άλλαξε προς το χειρότερο ο κανονισμός του από την τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, η οποία μείωσε δραστικά τις αποζημιώσεις και υπερδιπλασίασε τα ασφάλιστρα, χαρατσώνοντας κι άλλο τους αγρότες και μειώνοντας τη συμμετοχή του κράτους. Επιπλέον, όλες οι κυβερνήσεις από το 2011 - με εξαίρεση τα τρία τελευταία χρόνια λόγω των τεράστιων καταστροφών (π.χ. «Ιανός»), που προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις - δεν έβαζαν ούτε ένα ευρώ στον ΕΛΓΑ, παρά την υποχρέωσή τους με βάση τον κανονισμό, στερώντας πάνω από 320 εκατ. ευρώ μέσα σε 10 χρόνια. Απ' αυτήν τη σκοπιά, οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης ότι μοιράζει αποζημιώσεις, από κονδύλια που έχουν διπλοπληρώσει οι αγρότες, μόνο αγανάκτηση μπορεί να προκαλούν.
Ταυτόχρονα, ενώ οι καταστροφές γίνονται όλο και πιο συχνές, στον κανονισμό του ΕΛΓΑ περιέχονται μια σειρά από «κόφτες», που έχουν ως αποτέλεσμα οι αποζημιώσεις που λαμβάνουν οι πληγέντες να απέχουν σημαντικά από την πλήρη κάλυψη των απωλειών στην παραγωγή και πολλές φορές να μην καλύπτουν ούτε καν τα καλλιεργητικά έξοδα! Παράλληλα, δίνονται με καθυστέρηση που αγγίζει τους 12 μήνες. Ενώ και αυτή η κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, έχει κάνει ελάχιστα για να υλοποιηθούν τα απαραίτητα έργα για την ασφάλεια της παραγωγής από φυσικούς κινδύνους, επειδή αυτά δεν είναι ανταποδοτικά για το κεφάλαιο και το κράτος τα αντιμετωπίζει ως κόστος.
-- Τα χρήματα που δόθηκαν για αναπλήρωση χαμένου εισοδήματος σε ορισμένα προϊόντα δεν χαρίστηκαν σε κανέναν. Αντίθετα, ήταν αποτέλεσμα σκληρών και πολύμηνων αγώνων των αγροτών με τρακτέρ στους δρόμους, μπλόκα, συλλαλητήρια κ.ά. Ταυτόχρονα, τα χρήματα αυτά, που αξίζει να σημειωθεί ότι δεν δόθηκαν ενιαία σε όλους όσοι τα είχαν ανάγκη, δεν καλύπτουν τις τεράστιες απώλειες εισοδήματός τους, αφού το κόστος παραγωγής εκτοξεύτηκε μέσα στη διετία, οι τιμές κατρακύλησαν, ενώ και μια σειρά από μέτρα, όπως η επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία, στέρησαν μεγάλες αγορές για τους αγρότες. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση δεν αποζημίωσε σημαντικό αριθμό παραγωγών, όπως, για παράδειγμα, οι βαμβακοπαραγωγοί.
Κάθε ψήφος στη ΝΔ, λοιπόν, θα σημαίνει «λευκή επιταγή» σε μια κυβέρνηση που συνεχίζει να υλοποιεί μια πολιτική η οποία θα τους φορτώνει με το άγχος της επιβίωσης και θα τους πετάει πού και πού κάποια ψίχουλα και αυτά μόνο όταν θα το επιτρέπουν τα «δημοσιονομικά δεδομένα».
Ειδικά μετά την Εαρινή Εκθεση της Κομισιόν και τις «συστάσεις» στην επόμενη κυβέρνηση, που δημοσιεύτηκαν μέσα στην προηγούμενη βδομάδα, είναι φανερό ότι οι αγρότες και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα από την επόμενη κιόλας μέρα των εκλογών θα βρεθούν αντιμέτωποι με νέο τσεκούρι σε δαπάνες για τις λαϊκές ανάγκες και ένταση της φοροληστείας για να διασφαλίζονται τα ματωμένα πλεονάσματα, πογκρόμ πλειστηριασμών και εκτόξευση της ενεργειακής φτώχειας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν ούτε έχουν τα «μούτρα» να ασκήσουν αντιπολίτευση από τη σκοπιά των αγροτών, του λαού. Κι αυτό γιατί έχουν για πυξίδα τους τις κατευθύνσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.
Με αυτήν την πυξίδα κινήθηκαν ως κυβερνήσεις, ψηφίζοντας μνημόνια και αντιλαϊκούς νόμους, με αυτήν την πυξίδα κινήθηκαν και ως «αντιπολίτευση», βάζοντας πλάτη σε όλες τις στρατηγικές επιλογές των επιχειρηματικών ομίλων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, μαζί με τη ΝΔ:
-- Ψήφισαν το Ταμείο Ανάκαμψης που είναι ένα νέο υπερμνημόνιο, μέσω του οποίου θα μπουκώνουν με χρήμα τους μεγαλοεπιχειρηματίες και πάλι θα το πληρώσει ο λαός.
-- Ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, με το οποίο κόπηκε η επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο κίνησης.
-- Προσυπέγραψαν την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία που τελικά την πληρώνουν οι αγρότες και όλος ο λαός.
-- Υποστηρίζουν τον μονόπλευρο προσανατολισμό στην εξαγωγή αγροτικών προϊόντων (εξωστρέφεια), που ωφελεί τους εμποροβιομήχανους, την ώρα που οι αθρόες εισαγωγές προσθέτουν νέες δυσκολίες στη ζωή γεωργών, κτηνοτρόφων, μελισσοκόμων και αλιέων, υποβαθμίζουν την ποιότητα βασικών ειδών διατροφής του λαού.
-- Διατήρησαν τον αντιδραστικό κανονισμό του ΕΛΓΑ.
-- Δεν υποστήριξαν τις προτάσεις νόμου και τροπολογίες του ΚΚΕ με μέτρα στήριξης, όπως αφορολόγητο αγροτικό πετρέλαιο, επιδότηση και κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο αγροτικό ρεύμα, κατάργηση του ΦΠΑ σε αγροτικά εφόδια, εργαλεία και μηχανήματα.
-- Κρατούν εχθρική στάση απέναντι στις κινητοποιήσεις των αγροτών και σε μορφές πάλης όπως τα μπλόκα. Γι' αυτό και όταν κυβέρνησαν, αντιμετώπισαν με την καταστολή των ροπαλοφόρων των ΜΑΤ και τις ποινές των «αγροτοδικείων» τις αγροτικές κινητοποιήσεις, αλλά και τώρα ως αντιπολίτευση ήταν ενάντια στα μπλόκα.
Ας σκεφτούν οι βιοπαλαιστές αγρότες που θα συνεχίσουν να διεκδικούν μείωση του κόστους παραγωγής και ενίσχυση του εισοδήματός τους:
-- Μπορούν να υπερασπιστούν το εισόδημά τους ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που συμφωνούν και εφάρμοσαν την Κοινή Αγροτική Πολιτική, η οποία έχει ως γενική στόχευση την επιτάχυνση της συγκέντρωσης της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής στα χέρια λίγων καπιταλιστών που επενδύουν στον αγροδιατροφικό τομέα, με συνέπεια το παραπέρα ξεκλήρισμα μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων;
-- Μπορούν να στηριχτούν στον αγώνα τους από κόμματα που αποδέχονται και εφάρμοσαν την πολιτική των «σφιχτών δημοσιονομικών δεδομένων» και των «αντοχών της οικονομίας»; Γι' αυτόν τον λόγο και τώρα ως αντιπολίτευση καλούσαν τους αγρότες να μην έχουν «μαξιμαλιστικά» αιτήματα, όπως έλεγαν.
-- Μπορεί να εξασφαλιστεί χαμηλό κόστος παραγωγής, όταν τα κόμματα αυτά συμφωνούν με την πολιτική της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας και της «πράσινης ανάπτυξης», που μετατρέπει την Ενέργεια σε όλο και πιο απρόσιτο εμπόρευμα;
-- Τι υποστήριξη θα έχουν στο αίτημα για κατώτατες εγγυημένες τιμές στα προϊόντα, που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης και προσιτές τιμές στη λαϊκή κατανάλωση, από τα κόμματα αυτά που είναι γνωστό ότι αποθεώνουν την «ελεύθερη αγορά» και αποδέχονται πλήρως την κυριαρχία των μονοπωλίων στην παραγωγή;
Οι βιοπαλαιστές αγρότες ξέρουν πολύ καλά ποιος ήταν δίπλα τους και ποιος ήταν απέναντι και ενάντια στα συμφέροντά τους. Μπορούν να δουν πως ακριβώς επειδή το ΚΚΕ δεν έχει δεσμεύσεις από τα συμφέροντα των μεγαλεμπόρων, των βιομηχάνων και την ΕΕ, μπορεί να πρωτοστατεί, να είναι μέσα στους αγώνες, να δίνει όλες του τις δυνάμεις μαζί τους.
Αλλωστε, στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ συμμετέχουν μεταξύ άλλων και βιοπαλαιστές αγρότες, εκλεγμένοι σε Διοικητικά Συμβούλια Αγροτικών Συλλόγων και Ομοσπονδιών, που όλα τα προηγούμενα χρόνια μπήκαν μπροστά για να οργανωθεί η πάλη των βιοπαλαιστών αγροτών για την επιβίωσή τους, με κάθε μορφή.
Επειδή το ΚΚΕ δεν «ζυγίζει» τις ανάγκες των αγροτών και όλου του λαού με τη ζυγαριά των «αντοχών» της καπιταλιστικής κερδοφορίας, επειδή λέει ότι για να σωθούν οι αγρότες και ο λαός πρέπει να πληρώσουν οι «λίγοι», μπορεί και στηρίζει όλα τα δίκαια αιτήματά τους για να μειωθεί το κόστος παραγωγής, για εγγυημένες τιμές στα προϊόντα τους που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να τους εξασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης, για να αλλάξει ο κανονισμός του ΕΛΓΑ ώστε να αποζημιώνει στο 100% την παραγωγή, το φυτικό/ζωικό κεφάλαιο από όλους τους φυσικούς κινδύνους και όλες τις νόσους, για άμεση καταβολή των αποζημιώσεων, για να δημιουργηθούν έργα υποδομής και προστασίας της παραγωγής, χωρίς επιβαρύνσεις και τέλη για τον αγρότη.
Αυτό που θα κάνει πραγματικά τη διαφορά στις 25 Ιούνη, λοιπόν, είναι πόσο δυνατό θα βγει το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που με συνέπεια, σταθερότητα και μαχητικότητα μπορεί να κάνει πραγματική μαχητική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ και τη στρατηγική που αυτή θα εφαρμόσει.
Το ΚΚΕ θα δίνει και την επόμενη μέρα τη μάχη για να οργανωθούν οι νέοι αγώνες, για να αποσπάσουν ανάσες ανακούφισης οι βιοπαλαιστές αγρότες και να μπει φρένο στα νέα και χειρότερα που έρχονται, φωτίζοντας παράλληλα με την πολιτική του πρόταση τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, με διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της αγροτικής παραγωγής, που θα εγγυάται στον αγρότη σταθερό και ικανοποιητικό εισόδημα, καλύτερη ζωή στην οικογένειά του, επαρκή και ασφαλή τρόφιμα στον λαό.