ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να πούμε, είναι δίκαιος άνθρωπος ο Τζορτζ Μπους. Στο θέμα της Μέσης Ανατολής μοιράζει ακριβοδίκαια τα πράγματα. Στους Παλαιστινίους δίνει τις ευχές του για ένα «ειρηνικό παλαιστινιακό κράτος» και στους Ισραηλινούς χρήματα και όπλα.

Ο καθένας, βέβαια, στο τέλος αξιοποιεί ό,τι έχει και οι Ισραηλινοί έχουν αξιοποιήσει και με το παραπάνω τα εφόδια που τους παρέχονται. Και το χειρότερο είναι ότι συνεχίζουν να τα αξιοποιούν χωρίς καμία φειδώ.

ΑΠΟΚΤΗΣΑΜΕ τις τελευταίες μέρες στον ελληνικό Τύπο στο μεταξύ και διάφορους «αναλυτές» και «διεθνολόγους», που ανακαλύπτουν, άμεσα ή έμμεσα, κοινές ευθύνες στους «ακραίους» και τους «θερμόαιμους» των δυο πλευρών στη Μέση Ανατολή.

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι πρόκειται για καταστάσεις, όπου κάνει ζημιά ο θρησκευτικός φανατισμός. Πλην, όμως, τα επιμέρους φαινόμενα δεν μπορούν να κρύψουν ότι έχουμε μια κατοχή ξένων εδαφών και έναν απελευθερωτικό αγώνα που πνίγεται στο αίμα από τους Ισραηλινούς.

Τώρα, αν κάποιοι δεν το βλέπουν αυτό, συμβαίνει, απλούστατα, γιατί δε θέλουν να το δουν. Αλλωστε, δε συμβαίνει για πρώτη φορά. Και σ' άλλες περιπτώσεις (όπως της Γιουγκοσλαβίας), αρνούνταν να δουν την πραγματικότητα.

ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, προκειμένου να αξιοποιήσει και να διαχειριστεί την ακίνητη περιουσία της, αποφάσισε να ιδρύσει η Εκκλησία της Ελλάδας και είναι σαφές, βέβαια, ότι ο εκσυγχρονισμός μπορεί να φοράει και ράσο.

Πάντως, βολεύει και η χριστιανική διδασκαλία προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, μια και, από ό,τι φαίνεται, άλλο το «ο έχων δυο χιτώνας» και άλλο ο «έχων δυο μετοχάς».

Μια φορά, θα έπρεπε να θεσπιστεί και μια ευχή, μια προσευχή ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων, «υπέρ των αφιλοκερδών ημών επενδύσεων και των αξιομακάριστων αναπτυξιακών δανείων».

Ελεύθερος ανταγωνισμός είναι αυτός, βρε παιδιά, βάλτε τα «μεγάλα μέσα». Πού ξέρετε, με κάμποση προσευχή, μερικές λιτανείες, κλπ., κλπ., μπορεί να δώσουν διπλάσια μερίσματα οι μετοχές της Εθνικής και να πολλαπλασιαστούν τα κέρδη από ρέπος, ομόλογα και κάθε άλλου είδους επιχειρηματικές συμμετοχές.