Το κόστος στέγασης και λογαριασμών (Ενέργειας και νερού) για τα ελληνικά νοικοκυριά σημείωσε - σύμφωνα με τη Eurostat - μία από τις μεγαλύτερες αυξήσεις το διάστημα 2015 - 2020 στην Ευρώπη, φτάνοντας το 32% από 28% του μέσου εισοδήματος. Την ίδια ώρα, με την τελευταία αύξηση του κατώτατου μισθού, δεν καλύπτεται ούτε στατιστικά το κόστος ζωής, που υπολογίζεται σε 855 ευρώ τον μήνα ανά ενήλικο, απλά για να επιβιώνει, και όχι βέβαια για να καλύπτει τις διευρυμένες ανάγκες του! Ενα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο είναι το εξής: Πριν ακόμα ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, το 61% της καταναλωτικής δαπάνης των νοικοκυριών στην ΕΕ αφορούσε τη στέγαση, λογαριασμούς Ενέργειας, αγορά τροφίμων και Μεταφορές! Το ποσοστό αυτό έγινε ακόμα μεγαλύτερο με την εκτόξευση των τιμών Ενέργειας μετά την έναρξη του πολέμου. Τα στοιχεία αυτά δεν επιβεβαιώνουν μόνο τις τεράστιες δυσκολίες επιβίωσης που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά σε όλη την Ευρώπη, πριν και μετά τον πόλεμο, αλλά και την ενιαία αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων, που μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα στις ανάγκες των εργαζομένων και τα αδιέξοδα που βιώνουν καθημερινά, εξαιτίας των χαμηλών μισθών, της εμπορευματοποίησης των πάντων, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων. Αυτά τα αδιέξοδα επαναλαμβάνονται με όλων των ειδών τις κυβερνήσεις και βγάζουν εκατομμύρια στον δρόμο, διαμορφώνοντας προϋποθέσεις για μια νέα, ελπιδοφόρα αγωνιστική ανάταση!