Χιλιάδες εργαζόμενοι, χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες, χιλιάδες, πολλές χιλιάδες νεολαίοι, φοιτητές, μαθητές, άντρες και γυναίκες έδωσαν φωνή στους 57 νεκρούς μας, στα αδέρφια, στους φίλους, στα παιδιά μας.

Από χτες το μπόι του λαού είναι ψηλότερο. Εδειξε ξανά την πελώρια δύναμή του, το τι σημαίνει «βγαίνουμε όλοι στους δρόμους». Και με τα απέραντα απεργιακά ποτάμια σε όλη τη χώρα αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη για κλιμάκωση της πάλης του.

Η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, η Λάρισα, τα Γιάννενα, η Κρήτη γνώρισαν διαδηλώσεις που είτε είχαν χρόνια να δουν είτε βλέπουν για πρώτη φορά. Πόλεις όπου «νέκρωσαν» τα πάντα και «ζωντάνεψαν» οι δρόμοι. Χιλιάδες είναι οι άνθρωποι του μεροκάματου, οι φτωχοί εργαζόμενοι που από χτες μπορούν να δουν στην πράξη ότι έχουν ανεξάντλητες δυνάμεις και ότι αυτές βρίσκονται στον οργανωμένο συλλογικό αγώνα, στη διεκδίκηση και όχι στην παθητική αναμονή.

Η στεντόρεια φωνή του λαού έστειλε μήνυμα, τρόμαξε τους εγκληματίες των Τεμπών, το κράτος τους, τις κυβερνήσεις τους. Φώναξε δυνατά «Δεν φταίει η κακιά στιγμή ούτε ένα ανθρώπινο λάθος. Φταίνε τα κέρδη σας που είναι βουτηγμένα στο αίμα». Τα κέρδη που ευθύνονται για όλα εκείνα που μαυρίζουν τις ζωές μας: Από τους χώρους δουλειάς - κρεματόρια και τα νοσοκομεία - ρημαδιό, μέχρι το εισόδημα που δεν φτάνει ούτε για τα στοιχειώδη. Από τα βαγόνια - φέρετρα και τα βαπόρια - καρυδότσουφλα μέχρι το πνίξιμο στα χρέη για το ρεύμα, για το σπίτι, για τους φόρους και τις απειλές των κατασχέσεων.

Κατέδειξαν τους ενόχους γι' αυτήν την κατάσταση: Το σάπιο κράτος, τις κυβερνήσεις του, τη μεγαλοεργοδοσία, την ΕΕ, αφού δεν υπάρχει τραγωδία που να βιώνει ο λαός που να μην βρίσκονται όλοι αυτοί πίσω της.

Και πώς απάντησαν όλοι εκείνοι που ευθύνονται όχι μόνο για το έγκλημα στα Τέμπη αλλά και για όλα όσα βασανίζουν σήμερα την εργατιά, τον λαό και τα παιδιά τους; Εκαναν ό,τι μπορούσαν για να τρομάξουν τους απεργούς, τους αυτοαπασχολούμενους, όλους εκείνους που το πήραν απόφαση, προσπέρασαν φόβους και δισταγμούς και βγήκαν μαζικά στους δρόμους.

Εκτόξευσαν απειλές. Εργοδότες έστηναν απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, έλεγαν στους εργαζόμενους ότι δεν είχαν δικαίωμα να απεργήσουν. Τους απειλούσαν ότι αν απεργήσουν θα έχουν συνέπειες. Από κοντά και η ηγεσία της ΓΣΕΕ που ενημέρωνε ότι δεν «κηρύσσει απεργία», τηρώντας τον όρκο πίστης που έχει δώσει στην εργοδοσία και το κράτος της. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης καλούσε σε συσκέψεις μια μέρα πριν από την απεργία για τα ...επεισόδια που τάχα ...μπορεί να γίνουν. Δημοσιογραφικά παπαγαλάκια μιλούσαν για «νέα Μαρφίν»! Στην Αθήνα, η μεν διοίκηση της ΣΤΑΣΥ περιόρισε κατά δύο ώρες τη λειτουργία του μετρό, η αστυνομία έκλεισε όλους τους σταθμούς του κέντρου.

Ομως, απέτυχαν παταγωδώς. Εφαγαν τα μούτρα τους, αφού τα απεργιακά ποτάμια που ξεχύθηκαν στις πόλεις έκαναν πατσαβούρα κάθε άρθρο των απεργοκτόνων νόμων, όπως και του εκτρωματικού νόμου Χατζηδάκη. Οι απεργοί δεν τήρησαν ούτε μια λέξη από αυτό το έκτρωμα.

Η νεολαία, μαθητές και μαθήτριες, φοιτητές και φοιτήτριες, νέες εργαζόμενες και εργαζόμενοι έστειλαν ένα μεγάλο μήνυμα ελπίδας και έδωσαν μια μεγάλη υπόσχεση. Είπαν: «Κρατάμε μαζί σας τη σκυτάλη του αγώνα. Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί. Τη σπίθα που κρατήσατε αναμμένη θα τη κάνουμε φωτιά!».

Και μετέτρεψαν τη θλίψη σε οργή, την οργή σε αγώνα.

«Η λαοθάλασσα που κατέκλυσε τους δρόμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, της Λάρισας και κάθε άλλης πόλης της χώρας φώναξε "Ηταν προδιαγεγραμμένο έγκλημα"», σημειώνει το ΠΑΜΕ, χαιρετίζοντας τα χτεσινά παλλαϊκά συλλαλητήρια και καλώντας στο μεγάλο συλλαλητήριο της Κυριακής στο Σύνταγμα.

Και συνεχίζει: «Ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία, οι μαθητές και οι φοιτητές, με τον παλμό τους, μετέτρεψαν τη θλίψη και την οργή σε αγώνα, σε φωνή, έγιναν η φωνή των νεκρών και έστειλαν την κυβερνητική προπαγάνδα στα σκουπίδια.

Οι εικόνες από τις σημερινές μεγαλειώδεις διαδηλώσεις δεν μπορούν ούτε να κρυφτούν ούτε να επισκιαστούν από το οργανωμένο κυβερνητικό προβοκατόρικο σχέδιο για να διαλυθεί η διαδήλωση της Αθήνας.

Η απεργία πραγματοποιήθηκε ενάντια στην οργανωμένη προσπάθεια συγκάλυψης του δολοφονικού εγκλήματος στα Τέμπη, ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, ενάντια στα μέτρα καταστολής και εκφοβισμού του λαού και παρά την απουσία της θλιβερής ηγεσίας της ΓΣΕΕ, την οποία τα συνδικάτα προ πολλού έχουν ξεπεράσει.

Οι ζωές μας δεν είναι κόστος - οι ζωές μας έχουν αξία

Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει, ζωή με σύγχρονα δικαιώματα, ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.

Η σημερινή κυβέρνηση, η προηγούμενη κυβέρνηση, τα κόμματα που κυβέρνησαν και υλοποιούν την πολιτική που αφήνει πίσω της εκατόμβες νεκρών, έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας. Είναι ένοχοι! Τα υποκριτικά κροκοδείλια δάκρυά τους δεν συγκινούν κανέναν.

Συνεχίζουμε ακόμα πιο πολλοί, ακόμα πιο αποφασισμένοι.

Δεν είναι η ώρα της σιωπής, είναι η ώρα της φωνής και της διεκδίκησης!».