«Τα τρένα που κινούνται με 5G», «το Internet των πραγμάτων ελέγχει τα τρένα στην Ιαπωνία» και άλλα τέτοια γράφονται τις μέρες αυτές μετά το δυστύχημα στα Τέμπη, για να δείξουν τις τεράστιες δυνατότητες που όντως υπάρχουν σήμερα για σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές. Ενας βουλευτής της ΝΔ έλεγε μάλιστα με θράσος το Σαββατοκύριακο ότι όσοι διαδηλώνουν «μας δείχνουν τον δρόμο για να πάμε αλλού ενάντια σε όσους φοβούνται την τεχνολογία»! Τι δεν λένε; Τον λόγο που όλα αυτά δεν ενσωματώνονται στο σύστημα ή ενσωματώνονται με τραγικές καθυστερήσεις και παλινωδίες, με κενά και αντιφάσεις. Και αυτός ο λόγος δεν είναι άλλος από το κυνήγι του κέρδους, το «ζύγι» του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο και το κράτος του. Αυτό το «ζύγι» αποτυπώνεται και στον κανονισμό 2016/919 της ΕΕ που ορίζει τις τεχνικές προδιαγραφές για την περιβόητη «διαλειτουργικότητα» των σιδηροδρόμων, με στόχο τη διαμόρφωση «ενιαίας αγοράς» για το κεφάλαιο. Τι διαβάζουμε εκεί; Οτι «ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Σιδηροδρόμων μεριμνά για την προσαρμογή των τεχνικών προδιαγραφών διαλειτουργικότητας στην τεχνική πρόοδο, στις τάσεις της αγοράς και στις κοινωνικές απαιτήσεις». Για το τελευταίο... ούτε λόγος. Οι «τάσεις της αγοράς» λοιπόν αποτελούν το «manual» για την ΕΕ στις τεχνικές προδιαγραφές ασφαλείας των σιδηροδρόμων. Που σημαίνει ότι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός και οι τοπικές Ρυθμιστικές Αρχές παίζουν ρόλο «σταθμάρχη» στους ανταγωνισμούς των ομίλων για το μοίρασμα της πίτας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια εργαζομένων και επιβατών. Και μετά σου λένε πως φταίει η «κακιά η ώρα»...