Στην πολιτεία της Μασαχουσέτης βρίσκεται υπό συζήτηση ένα νομοσχέδιο, με διακομματική στήριξη, που υποτίθεται πως θα λύσει το ζήτημα των ασφυκτικά γεμάτων φυλακών. Το νομοσχέδιο προτείνει να δοθεί στους κρατούμενους η «ευκαιρία» να δωρίσουν όργανά τους και μυελό των οστών για μεταμοσχεύσεις, προκειμένου οι ποινές τους να μειωθούν από 60 έως 365 μέρες. Επικαλούνται μάλιστα την περίπτωση δύο αδελφών γυναικών, που είχαν καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη για ένοπλη ληστεία και αφέθηκαν ελεύθερες το 2011 μετά από παρέμβαση του κυβερνήτη του Μισισίπι, με τον όρο η μία αδερφή να δωρίσει το ένα της νεφρό στην άλλη που έπασχε από νεφρική ανεπάρκεια. Το πραγματικό κίνητρο αυτής της καθ' υπαγόρευση «προσφοράς» βρισκόταν βέβαια αλλού: Οπως είχε δηλώσει ο κυβερνήτης της πολιτείας, η θεραπεία αιμοκάθαρσης της φυλακισμένης νεφροπαθούς «δημιουργεί σημαντικό κόστος για το κράτος», με τον Επίτροπο Σωφρονισμού του Μισισίπι να εξηγεί ότι η αιμοκάθαρση τρεις φορές τη βδομάδα κόστιζε στην πολιτεία περίπου 190.000 δολάρια ετησίως... Σε μια εποχή που η δωρεά οργάνων δεν είναι μόνο αναγκαία, αλλά αποτελεί κορυφαία πράξη αλληλεγγύης και αλτρουισμού, στα γρανάζια αυτού του βάρβαρου συστήματος μετατρέπεται σε «δούναι και λαβείν», άλλοτε με οικονομικά ανταλλάγματα ή με αντάλλαγμα τη μείωση μιας ποινής, δηλαδή συγκαλυμμένο εμπόριο οργάνων με κρατική «βούλα», κι άλλοτε για τη μείωση του κόστους που έχει η θεραπεία για το κράτος. Πιο σαπίλα πεθαίνεις...