Εκδήλωση αφιερωμένη στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου πραγματοποίησε χτες το απόγευμα η Περιφερειακή Οργάνωση ΑΕΙ Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ στο αμφιθέατρο «Παναγιωτόπουλος» της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. Η εκδήλωση άνοιξε με σύντομο μουσικό αφιέρωμα στα τραγούδια του αντιδικτατορικού αγώνα και στη συνέχεια την ομιλία έκανε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Οπως τόνισε στην αρχή της ομιλίας του, το εξεγερτικό πνεύμα του Πολυτεχνείου είναι πάντα επίκαιρο και τιμάται με την ανυποχώρητη συνέχεια του αγώνα για τους στόχους και τα αιτήματα που παραμένουν ανεκπλήρωτα. Επίσης, χαιρέτισε τις χιλιάδες λαού και νεολαίας που έλαβαν μέρος στον αγώνα κατά της δικτατορίας, καλώντας σε ακόμα πιο μαχητική συστράτευση με το ΚΚΕ, ακόμα και αν έχουν επιμέρους διαφορές. Τόνισε ότι δεν υπάρχει σήμερα άλλη δύναμη, παρά μόνο το ΚΚΕ, που μπορεί να ηγηθεί του αγώνα για να εξαλειφθούν οριστικά και αμετάκλητα οι αιτίες που γεννούν χούντες, πολέμους, τον φόβο μπροστά στους ισχυρούς, την ανασφάλεια για το αύριο, τις ατέλειωτες στερήσεις ακόμα και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων και δυνατοτήτων για μια ζωή ελεύθερη και αξιοπρεπή.

Στη συνέχεια, επισήμανε ότι τα συνθήματα στην πύλη του Πολυτεχνείου «Εξω αι ΗΠΑ», «Εξω το ΝΑΤΟ», το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, ελευθερία» είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρα, συνδέονται με τους σύγχρονους αγώνες ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Ο Θανάσης Παφίλης αναφέρθηκε στην ομιλία του στο πώς οδηγήθηκε η χώρα στη στρατιωτική δικτατορία και σε ιστορικά συμπεράσματα της περιόδου, όπως ότι η στρατιωτική δικτατορία ήταν μια μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου, μια άλλη μορφή άσκησης της καπιταλιστικής εξουσίας και όχι μια ανεπιθύμητη παρέμβαση για το σύστημα.

Στη συνέχεια, έκανε λόγο για το ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε την κορύφωση της πάλης του λαού και της νεολαίας, που ωρίμασε μέσα από πολύχρονους και πολύ κοπιαστικούς αγώνες με πολλές θυσίες, με την πρωτοπόρα πάλη των κομμουνιστών.

Μιλώντας για το πώς φτάσαμε στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην αντιδικτατορική πάλη των φοιτητών στη Θεσσαλονίκη και ιδιαίτερα στην κατάληψη της Νομικής τον Φλεβάρη του 1973.

Στη Θεσσαλονίκη, ανέφερε, η πρώτη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στο Χημείο και μετατράπηκε, παρά τη λυσσαλέα επίθεση των ΕΚΟΦιτών και φοιτητών των στρατιωτικών σχολών, σε συγκέντρωση κατά της χούντας.

«Τραυματίστηκαν κάμποσοι φοιτητές και η αστυνομία έκανε συλλήψεις. Το ότι έγινε όμως η αρχή με το Χημείο στη Θεσσαλονίκη λειτούργησε σαν καταλύτης. Αρχισαν οι συνελεύσεις στις Σχολές, στο Πολυτεχνείο κυρίως, που μαζεύονταν και από τις άλλες σχολές. Εγινε διαδήλωση, μέχρι την Αγγελάκη όπου μπλοκαρίστηκε από την αστυνομία.

Γενικά, άρχισε να υπάρχει αναβρασμός, που οδήγησε σε μονοήμερη κατάληψη του Πολυτεχνείου. Είχε δημιουργηθεί πια αγωνιστικό κλίμα και κλιμακώνονταν οι αγώνες και η συμμετοχή των φοιτητών στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στα Γιάννενα.

Αυτή η κλιμάκωση έφερε και το Πολυτεχνείο που εξελίχθηκε σε λαϊκό ξεσηκωμό. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας απόφασης ή κάποιου σχεδίου. Το σύνθημα της κατάληψης ήταν μια αυθόρμητη κίνηση. Ηταν όμως ώριμες οι συνθήκες για πιο δυναμικό αγώνα.

Η κατακτημένη πείρα των φοιτητών με την πρωτοπόρα δουλειά της ΚΝΕ και την Αντι-ΕΦΕΕ βοήθησε σημαντικά στη γρήγορη οργάνωση του αγώνα.

Μέσα από Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων και την εκλογή συντονιστικών επιτροπών αγώνα και μέσα από έντονες αντιπαραθέσεις, διαμορφώθηκε το αγωνιστικό πλαίσιο με τα γνωστά συνθήματα και αιτήματα. Εκλέχτηκε Συντονιστική Επιτροπή και περιφρουρήθηκε η κατάληψη από άκαιρα συνθήματα ή τυχοδιωκτικές ενέργειες.

Τονίζουμε όλα τα παραπάνω γιατί αποτυπώνουν τη σημασία που έχει μπροστά σε κάθε πρόβλημα, σε κάθε διεκδίκηση οι φοιτητές να συζητούν μαζικά, να αναπτύσσεται διαπάλη, να δυναμώνει η οργάνωση. Σε αυτό το έδαφος αναπτύσσεται η λαϊκή παρέμβαση στις εξελίξεις, έτσι το φοιτητικό κίνημα μπορεί να αποφασίζει τη γραμμή που θα χαράξει», σημείωσε ο Θ. Παφίλης.

Αναφερόμενος στους αγώνες τού σήμερα, υπογράμμισε: «Οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης έχετε πείρα! Τα ΜΑΤ έχουν στρατοπεδεύσει μόνιμα μέσα στο ΑΠΘ. Τους πήρε ο πόνος για τις βιβλιοθήκες; Αυτοί νομοθέτησαν την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, αφήνουν τις σχολές χωρίς καθηγητές και υποδομές! Τους πήρε ο πόνος για την ασφάλεια των φοιτητών; Ποια ασφάλεια; Συμφοιτητής σας στη Νομική του ΑΠΘ έπεσε από τον 3ο όροφο γιατί καθόταν στο περβάζι του παραθύρου λόγω συνωστισμού!

(...) Ποιος είναι ένοχος γι' αυτά τα εγκλήματα που στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση σε χιλιάδες νέους και νέες; Είναι η πολιτική που έχει τη σφραγίδα της ΕΕ και όλων των κυβερνήσεων! Οσοι υπουργοί κι αν αλλάξουν το έργο τους παραμένει εδώ, προίκα για τον επόμενο. Είναι το πανεπιστήμιο της επιχειρηματικής λειτουργίας που μετράει τις ανάγκες των φοιτητών, των εργαζομένων, των πανεπιστημιακών με όρους κόστους για το κράτος και κέρδους για τους επιχειρηματίες!

Αυτό το πανεπιστήμιο - επιχείρηση θέλουν να προστατέψουν με την πανεπιστημιακή αστυνομία από τις διεκδικήσεις των φοιτητών και φοιτητριών. Στο ΑΠΘ η κυβέρνηση επιχείρησε να βάλει μες στη νύχτα την πανεπιστημιακή αστυνομία, όμως έφαγε τα μούτρα της! Οπως μπήκαν, έτσι βγήκαν κάτω από την οργανωμένη πάλη του φοιτητικού κινήματος. Ακόμα το φυσάνε και δεν κρυώνει!

Γιατί ξέρουν ότι, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, το φοιτητικό κίνημα δυναμώνει, οργανώνεται, συντονίζεται πανελλαδικά, όπως θα κάνει ξανά σε λίγες μέρες με την Πανελλαδική Συνάντηση του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών. Γιατί οι φοιτητές εμπιστεύτηκαν την "Πανσπουδαστική" και την ανέδειξαν 1η δύναμη στη Θεσσαλονίκη και πανελλαδικά, αποδεικνύοντας ότι ο συσχετισμός μπορεί να αλλάζει, δεν είναι στατικός».