Στα πολλά που είπε ο Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξη που παραχώρησε στις 13 Μάη στο κανάλι «Κόντρα» ξεχωρίζουμε την επιμονή του ότι η επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας θα πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνει το πρώτο κόμμα. Λογικό βεβαίως, θα πει κανείς, αφού εκλογική του επιδίωξη είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές και να «ηγηθεί» της διαμόρφωσης της νέας αστικής κυβέρνησης. Η επιμονή αυτή όμως δημιουργεί ερωτήματα τι θα γίνει στην περίπτωση που πρώτο κόμμα είναι η ΝΔ χωρίς αυτοδυναμία! Και το ερώτημα αιωρείται γιατί συνεχίζουν να «τρέχουν» και να παίζουν σενάρια για κυβερνήσεις συνεργασίας και μάλιστα ακόμα και «εθνικής ενότητας», στα οποία πιέζουν διάφορα επιχειρηματικά κέντρα αφού έχουν άλλωστε εξασφαλισμένη την ουσιαστική πολιτική συναίνεση σε όλα τα κρίσιμα και βασικά ζητήματα, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφοροποιήσεις.

Μόνο που το ΚΚΕ τα «χέρια του» και τις δυνάμεις τους τα βάζει στη φωτιά της πάλης για την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, στον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών στην ακριβώς δηλαδή αντίθετη κατεύθυνση από εκεί που «ιδρώνει» και κοπιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ.... Αυτό το γνωρίζουν καλά οι εργαζόμενοι στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές, που βλέπουν τα μέλη του Κόμματος μαζί με άλλους αγωνιστές να είναι στην πρώτη γραμμή για αυξήσεις στους μισθούς, για τη διεκδίκηση ικανοποιητικών ΣΣΕ, όπως επιτεύχθηκε πρόσφατα σε μια σειρά κλάδων, για να παρθούν μέτρα ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών και υπεράσπισης του λαϊκού εισοδήματος. Το γνωρίζουν καλά οι υγειονομικοί που στη διάρκεια της πανδημίας είδαν τους κομμουνιστές να βγαίνουν μπροστά για να μην υποσταλεί η σημαία του αγώνα, για να δυναμώσει η πάλη για την προστασία και υγεία του λαού. Το ξέρουν οι φοιτητές που μέσα από τους συλλόγους τους, μαζί με την καθοριστική συμβολή των δυνάμεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, δίνουν απάντηση στην καταστολή και την υποβάθμιση των σπουδών τους.

Το ΚΚΕ όλες του τις δυνάμεις τις δίνει για να σηκωθεί ο λαός στο ανάστημά του, να πιστέψει στη δύναμή του, να κατακτήσει την αυτοπεποίθηση ότι ο ίδιος μπορεί να σώσει τον εαυτό του και να μην περιμένει λύσεις από διάφορους επίδοξους «σωτήρες» που στο όνομα του «μικρότερου κακού» συνεχίζουν την αντεργατική πολιτική από εκεί που την άφησαν οι προηγούμενοι. Να πιστέψει ότι μπορεί ο ίδιος να ορίσει την τύχη του φτάνοντας τον αγώνα ως το τέλος, σε σύγκρουση με το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, με την εξουσία του κεφαλαίου, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και παλεύοντας για να κάνει ο ίδιος κουμάντο στη χώρα, με τη δικιά του εξουσία, ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει. Αυτός είναι ο δρόμος της ανατροπής που θέλει τον λαό πρωταγωνιστή και όχι οι ψευδαισθήσεις και οι αυταπάτες από κυβερνητικές εναλλαγές που βάζουν τον λαό στη γωνία, στο περιθώριο. Εκεί «βρωμίζει» τα χέρια του το ΚΚΕ, εκεί «ιδρώνουν» τη φανέλα οι κομμουνιστές που δεν ξεχωρίζουν από τους εργαζόμενους και τους βιοπαλαιστές, είναι σάρκα από τη σάρκα τους. «Αναγνωρίζονται» όχι στις πασαρέλες των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης και των εκφυλιστικών εκλογικών διαδικασιών σαν αυτές που στήνει ο ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή αλλά μέσα στους αγώνες. Και σε αυτόν τον αγώνα οι κομμουνιστές δείχνουν ως αντίπαλο στους εργαζόμενους κάθε αστική κυβέρνηση που υπηρετεί το σύστημα, γιατί κάθε τέτοια κυβέρνηση, όπως απέδειξε και η περίοδος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θα είναι αντιλαϊκή όπως και αν αυτοχαρακτηρίζεται.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν να «λερώνει» μόνος του ή παρέα με τα άλλα αστικά κομματα τα χέρια του, να «ιδρώνει τη φανέλα» για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, μια χαρά τα κατάφερε ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση. Να θυμόμαστε όμως ότι σε αυτούς τους λεκέδες ...υπάρχει και «αίμα» εργατικών δικαιωμάτων, αναγκών που τσάκισε μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν «σκιές» νέων κινδύνων για τη ζωή του λαού από τις δεσμεύσεις στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.