Η διαχείριση της πανδημίας από το αστικό κράτος μέχρι σήμερα ανέδειξε τη βασική του επιδίωξη να διατηρεί τον χαρακτήρα του εγγυητή του καπιταλιστικού συμφέροντος, προτάσσοντας τις απάνθρωπες και εκμεταλλευτικές προτεραιότητές του σε βάρος των κοινωνικών αναγκών.

Στον κλάδο του Τουρισμού, που αποτελεί εδώ και δεκαετίες την αιχμή της καπιταλιστικής ανάπτυξης, η πανδημία λειτούργησε ως αφορμή για την επιτάχυνση της επιβολής ακραίων αντεργατικών μέτρων, βίαιης κατάργησης δικαιωμάτων και κατακτήσεων, αλλά κυρίως επέδρασε στη δραστική ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Η μονιμοποίηση της εκ περιτροπής εργασίας και η βίαιη προσαρμογή της απασχόλησης σύμφωνα με τις αυξομειώσεις της τουριστικής κίνησης και του όγκου εργασίας θεμελιώνεται ταχύτατα, συνθέτοντας ένα τοπίο απόλυτης ανασφάλειας.

Η κρατική διαχείριση της πανδημίας, αντί να στοχεύσει στην ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας και στην προστασία των εργαζομένων στους χώρους εργασίας του κλάδου, επέλεξε να προσαρμόσει τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας με κριτήριο την απαλλαγή του εργοδότη από το κόστος της εφαρμογής ουσιαστικών μέτρων. Ταυτόχρονα, με στόχο να μην ανακοπούν η τουριστική κίνηση και η κερδοφορία του τουριστικού κεφαλαίου, διαμόρφωσε υγειονομικά πρωτόκολλα - λάστιχο, περιορίζοντας ακόμα και τους υγειονομικούς ελέγχους στις εισόδους της χώρας. Τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια μετατράπηκαν σε εστίες υπερμετάδοσης, με τραγικές συνέπειες συνολικά για τους εργαζόμενους και τον λαό.

Η υγειονομική κρίση επίσης συνέβαλε στην περαιτέρω αναδιάρθρωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και στην ανάδειξη νέων ισχυρών μονοπωλιακών πολυεθνικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στη διανομή. Τα «σύγχρονα μοντέλα εργασίας» κουβαλάνε μια δόση του φεουδαρχικού παρελθόντος, καθώς η νέα δουλοπαροικία ονομάζεται «συνεργασία», η έννοια του μισθωτού καταργείται και βαφτίζεται «συνεταίρος» - freelancer, τα μέσα παραγωγής νοικιάζονται ή ακόμα χειρότερα επιβάλλεται η παραχώρησή τους από τον εργάτη στο κεφάλαιο. Τα πάντα γίνονται θυσία για τη διεύρυνση της κερδοφορίας.

Με τα χειρότερα να βρίσκονται μπροστά μας, καθώς οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας γεννούν νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, πολέμους και δυστυχία, αναδεικνύεται περίτρανα από τις εξελίξεις ότι η νοσηρότητα του κορονοϊού είναι αντίστοιχη με τη νοσηρότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι του Τουρισμού και οι κυβερνήσεις που στηρίζουν τα συμφέροντά του, όπως διαχειρίστηκαν την πανδημία σαν ευκαιρία για τη μελλοντική διεύρυνση της κερδοφορίας τους, έτσι αντιμετωπίζουν και τη σημερινή απειλή του πολέμου. Είναι έτοιμοι να εκμεταλλευτούν τα πιθανά προσφυγικά ρεύματα, ή τους ήδη κλεισμένους πρόσφυγες και μετανάστες στα ελληνικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, σαν φτηνά εργατικά χέρια, υιοθετώντας μεσαιωνικές πρακτικές, επιβάλλοντας μεθόδους σύγχρονης σκλαβιάς.

Σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία, το ταξικό εργατικό κίνημα με τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ κατάφεραν να δώσουν δείγματα γραφής για το πώς οργανώνεται ένας αγώνας. Ειδικότερα στον κλάδο του Τουρισμού, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς στο επίσημο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, αναπτύχθηκαν νέοι εργατικοί πυρήνες αντίστασης που συνέβαλαν σε πολλές περιπτώσεις μέσα στην περίοδο της πανδημίας να ανατραπούν οι αντεργατικοί σχεδιασμοί κυβέρνησης - κεφαλαίου, να ικανοποιηθούν εργατικά αιτήματα και να μπει φρένο στην εκμετάλλευση.

Το ΚΚΕ όλο αυτό το διάστημα εξακολουθεί να δικαιώνει με τη στάση του τις προσδοκίες της εργατικής τάξης, συσπειρώνοντας και στηρίζοντας αυτές τις πρωτοπόρες δυνάμεις που ρίχνονται στη μάχη για συνολική ανατροπή και κατάργηση της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Διακρίνει σωστά ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες οφείλει να δράσει ώστε να αντιμετωπίσει συλλογικά ο λαός τις νέες προκλήσεις. Απευθύνει ένα ευρύ κάλεσμα συμπόρευσης και αγωνιστικής δράσης προς τα αγωνιστικά τμήματα της κοινωνίας που εξακολουθούν να μην τιθασεύονται, που θέλουν να παραμείνουν κινηματικά ενεργά, που αναζητούν ένα πλαίσιο πάλης το οποίο θα καλύπτει βασικές εργατικές διεκδικήσεις.

Πρόκειται για ένα κάλεσμα που ενσωματώνει τη θέληση για να ανατραπεί το παρόν της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, σχεδιάζοντας ένα μέλλον με επίκεντρο τις κοινωνικές ανάγκες, όχι τις αγορές και τα συμφέροντα των λίγων. Είναι μια προσπάθεια να υπερισχύσουν οι τάσεις χειραφέτησης απέναντι στις τάσεις υποταγής που κυριαρχούν σήμερα, μια κίνηση που ανταποκρίνεται στο ιστορικό βάρος του Κόμματος, το οποίο σε κάθε στιγμή της ιστορικής του διαδρομής δεν έπαψε να στέκεται όρθιο, στηρίζοντας με αυτοθυσία τον λαό στις πιο δύσκολες στιγμές που έζησε αυτός ο τόπος.

Για μια ακόμα φορά, σύντροφοι, και απ' αυτό το βήμα, καλώ την εργατική τάξη της χώρας να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Κόμματος να γίνει η κινητήριος δύναμη για να πάρει ο λαός τα ηνία της εξουσίας, να ορίζει αυτός τη ζωή και το μέλλον του.