Και στην Ελλάδα, αμέσως μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη 2001 στις ΗΠΑ, ενώ μέρα με τη μέρα επιβεβαιωνόταν όλο και πιο ξεκάθαρα ότι θα αξιοποιηθούν για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και καταστολή «εντός» και «εκτός», όλα τα αστικά κόμματα έσπευσαν να εστιάσουν στην «τρομοκρατία», να ζητήσουν κοινή απάντηση «όλου του πολιτισμένου κόσμου» και «θωράκιση της δημοκρατίας».

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ δήλωσε αμέσως «παρών» στα σχέδια του ΝΑΤΟ, με το άρθρο 5 να ενεργοποιείται για πρώτη φορά στην ιστορία της λυκοσυμμαχίας. Ο τότε ΥΠΕΞ, Γιώργος Παπανδρέου, είπε επίσης ότι η Ελλάδα θα συμπαραταχθεί με την ΕΕ και τόνισε την ευκαιρία να αναπτυχθεί περαιτέρω η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας της ΕΕ, αλλά και η εσωτερική πολιτική ασφάλειας, ενώ χαρακτήρισε «εύλογη» τη συμπαράταξη της Ελλάδας με τις ΗΠΑ. Με την κήρυξη του πολέμου στο Αφγανιστάν η ελληνική κυβέρνηση πρόσφερε αμέσως «γην και ύδωρ», στρατιωτικές βάσεις, συμμετείχε με στρατεύματα στις ΝΑΤΟικές αποστολές. Με τη στήριξη όλων των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, περίπου 3.300 Ελληνες στρατιωτικοί στάλθηκαν συνολικά στα 20 χρόνια της ιμπεριαλιστικής επέμβασης.

Η ΝΔ υπερθεμάτιζε, με τον Κώστα Καραμανλή να ζητά «ενεργό συμμετοχή στον αγώνα για το ξερίζωμα της τρομοκρατίας» και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να δηλώνει «είμαστε όλοι Αμερικανοί», σημειώνοντας ότι οι ΗΠΑ «αυτήν την ώρα μετρούν τους φίλους τους».

Πέρα από τις θολές τοποθετήσεις, όπως «καταδικάζουμε και την τρομοκρατία και τον πόλεμο», ο ΣΥΝ «μοιρολογούσε» επίσης για την «επίθεση στις αξίες του πολιτισμένου κόσμου, στα ιδεώδη της ελεύθερης κοινωνίας», για «το διεθνές δίκαιο» που απειλείται, ενώ τα στελέχη του πρωτοστατούσαν στον αντικομμουνισμό με επιθέσεις στο ΚΚΕ που «δεν καταδικάζει ξεκάθαρα την τρομοκρατία» και «αθροίζει» όλα τα θύματα του ιμπεριαλισμού κ.λπ. Παράλληλα ο ΣΥΝ διέδιδε αυταπάτες ότι η ΕΕ «μπορεί να είναι η φωνή της λογικής και της δημοκρατίας, η στάση του πολιτισμού, της ειρήνης και της ασφάλειας», ενώ ταυτόχρονα καλούσε και τότε την ΕΕ «να μην απεμπολήσει τον στόχο στρατηγικής και αμυντικής χειραφέτησής της», δηλαδή τη στρατιωτική ενδυνάμωση και «αυτονομία» της, ώστε να προωθεί τα ιδιαίτερα συμφέροντά της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή έστρεψε τα μάτια και τα αυτιά του λαού στο πώς θα αξιοποιηθούν οι επιθέσεις στις ΗΠΑ για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ένταση της καταστολής.

Σε ανακοίνωσή της μετά τη συνεδρίαση στις 15/9/2001, η ΚΕ του ΚΚΕ, αφού εξέφραζε λύπη για τα χιλιάδες θύματα στις ΗΠΑ, σημείωνε ότι τέτοιες ενέργειες«αξιοποιούνται για να ανοίξει μια νέα σελίδα εγκληματικής επίθεσης κατά λαών, χωρών, λαϊκών κινημάτων».

Τόνιζε ότι «η συμπάθεια απέναντι στα θύματα και τον δοκιμαζόμενο αμερικανικό λαό δεν μπορεί και δεν πρέπει να μετατραπεί σε συμπάθεια και ανοχή στην κρατική πολιτική των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που οργανώνουν την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία, δημιουργούν και εκπαιδεύουν τρομοκρατικές ομάδες, ένοπλα μισθοφορικά τμήματα θανάτου».

Αναδείκνυε ότι «οι στόχοι των ΗΠΑ αφορούν χώρες και περιοχές στρατηγικής σημασίας, όπως είναι το Αφγανιστάν, το Ιράκ και άλλες αραβικές χώρες», προκειμένου «να ασκηθεί επιθετική πολιτική εναντίον της Ρωσίας, άλλων κρατών που προέκυψαν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ, και της Κίνας», με την «πρόθυμη συστράτευση της ΕΕ».

Το ΚΚΕ κάλεσε από την πρώτη στιγμή τον λαό σε «ένα πολύμορφο κοινό μέτωπο πάλης (...) κατά της πολεμικής εκστρατείας και της συμμετοχής της χώρας μας με οποιαδήποτε μορφή» και να βρίσκεται σε επαγρύπνηση για την «προσχεδιασμένη» κατάργηση δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών.