Κουβέντα βέβαια για το γεγονός ότι παρά τις συνεχείς υποσχέσεις και τις δήθεν δεσμεύσεις όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια, δεν προχώρησαν η ολοκλήρωση της κατασκευής και η λειτουργία των αναγκαίων έργων υποδομής, που θα εξασφάλιζαν τις ποσότητες νερού οι οποίες είναι απαραίτητες για την ύδρευση και την άρδευση της περιοχής, δεν εφαρμόστηκε πολιτική πλήρους αξιοποίησης και ορθολογικής διαχείρισης του υδατικού δυναμικού της χώρας.

Το γεγονός αυτό αναδεικνύει με ανακοίνωσή της η «Λαϊκή Συσπείρωση» Θεσσαλίας, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων πως «το πρόβλημα της λειψυδρίας δεν λύνεται με τις ανέξοδες δηλώσεις του περιφερειάρχη, χωρίς σύγκρουση και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της σημερινής και όλων των αστικών κυβερνήσεων, της ίδιας της ΕΕ».

Ταυτόχρονα, αναδεικνύει πως για το πρόβλημα της μη ολοκλήρωσης της εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου εδώ και τέσσερις δεκαετίες περίπου, «η ευθύνη βαραίνει όλες τις αστικές κυβερνήσεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) και φυσικά την ΕΕ, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια να κρυφτεί πίσω από δικαστικές αποφάσεις και προσκόμματα. Σχετίζεται με τον αντιλαϊκό δρόμο ανάπτυξης που ακολουθείται δεκαετίες τώρα στη χώρα μας, γιατί αυτός εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου».

Στην ανακοίνωση επισημαίνεται πως «το ΚΚΕ και οι εκλεγμένοι του στις Περιφέρειες και δήμους με τα ψηφοδέλτια της "Λαϊκής Συσπείρωσης" υποστηρίζουν αυτό που και επιστημονικά έχει απαντηθεί και αναλυθεί εδώ και δεκαετίες, ότι για την αντιμετώπιση του υδατικού ελλείμματος της Θεσσαλίας, απαιτούνται και η εκτροπή του άνω ρου του Αχελώου με τα συνοδά έργα του και μια σειρά άλλα μικρότερα φράγματα, λιμνοδεξαμενές».

Ενώ ταυτόχρονα διευκρινίζει πως «η χρόνια αντιπαράθεση μεταξύ αστικών πολιτικών δυνάμεων, "φαραωνικά μεγάλα έργα σαν την εκτροπή του άνω ρου του Αχελώου ή μικρά φράγματα" είναι κούφια, αφού ούτε η εκτροπή του Αχελώου γίνεται, ούτε τα μικρότερα φράγματα, εδώ και δεκαετίες και από κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Είναι κοροϊδία προς τους κατοίκους της Θεσσαλίας να λέγεται ότι το τεράστιο υδατικό έλλειμμα της Θεσσαλίας θα καλυφθεί από μικροέργα, τα οποία είναι αναγκαία μεν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν τη λύση, για την άρδευση, την ύδρευση, την προστασία του περιβάλλοντος, για την αποτροπή ερημοποίησης της Θεσσαλίας».

Αφού παρουσιάζει τα οφέλη που θα έχουν τα λαϊκά στρώματα από την υλοποίηση, χωρίς ιδιώτες και ΣΔΙΤ, αυτών των έργων, στην κάλυψη σύγχρονων διατροφικών αναγκών, στην προστασία του περιβάλλοντος, η «Λαϊκή Συσπείρωση» καταλήγει τονίζοντας πως «μέσα στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των δεσμεύσεων της ΕΕ, από μόνη η κατασκευή τους δεν μπορεί να διασφαλίσει μια φιλολαϊκή διαχείριση του νερού, ούτε την ουσιαστική ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει έναν διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατική εξουσία και εργατικό έλεγχο. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο ένας Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού μπορεί να κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό. Μπορεί να διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, αφού θα έχει ξεριζωθεί ο ανταγωνισμός των χρήσεων και της αξιοποίησης του νερού με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος και θα αξιοποιηθεί το τεράστιο πλεονέκτημα του κεντρικού σχεδιασμού της κοινωνικοποιημένης παραγωγής».