Ο «Ριζοσπάστης» ρώτησε όντως κατοίκους της Καρδίτσας και της Σάμου και στις 13 Αυγούστου δημοσίευσε ρεπορτάζ, από το οποίο προκύπτει:

-- Οι πληγέντες από τον «Ιανό» στην Καρδίτσα στις 18/9/2020 αναγκάστηκαν να περάσουν όλο τον χειμώνα με κάποιες προκαταβολές που δεν επαρκούσαν για την κάλυψη των ζημιών, ενώ σε αρκετά χωριά δεκάδες οικογένειες έμειναν άστεγες και φιλοξενήθηκαν σε συγγενείς, καθώς τα σπίτια τους κρίθηκαν κατεδαφιστέα, δεν πήραν έγκαιρα το επίδομα στέγασης και επιπλέον η κατεδάφιση των σπιτιών τους έπρεπε να γίνει με δικά τους έξοδα. Μετά από πολλούς μήνες και ύστερα από την πίεση που άσκησαν με τις κινητοποιήσεις τους, πήραν τις αποζημιώσεις που εξαγγέλθηκαν, οι οποίες στις περισσότερες περιπτώσεις κάλυπταν μόλις το 70% των ζημιών. Ειδικά για τις επιχειρήσεις που επλήγησαν, το ποσοστό με το οποίο αποζημιώθηκαν έφτασε το 55% των ζημιών.

-- Μόνο το 35% των πληγέντων από τον σεισμό στη Σάμο στις 30/10/2020 έχουν πάρει έγκριση επιδότησης ενοικίου, ενώ ελάχιστοι έχουν μπορέσει να υποβάλουν φάκελο για επισκευές. Επιπλέον, πάνω από τα μισά σπίτια που κρίθηκαν ακατάλληλα δεν έχουν κατεδαφιστεί ακόμα!

Η «κοινωφελής εργασία» είναι μέρος των λεγόμενων «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης» που υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις και περιλαμβάνει δουλειά με ημερομηνία λήξης, πολύ χαμηλούς μισθούς και ψαλιδισμένα εργασιακά δικαιώματα. Ακόμα κι αν, στην περίπτωση των ρητινοκαλλιεργητών, η διάρκεια του προγράμματος επιμηκυνθεί από τους εφτά - οχτώ μήνες στα εφτά έτη, οι άθλιοι όροι αμοιβής δεν φαίνεται να αλλάζουν.

Συγκεκριμένα, το «μισθολογικό κόστος» που επιδοτεί το πρόγραμμα μόλις που ξεπερνά τα 22 ευρώ ημερησίως. Ετσι, ο μηνιαίος μισθός των εργαζομένων καθηλώνεται κάτω από τα 560 ευρώ (558,22 ευρώ). Στις σχετικές προκηρύξεις των προγραμμάτων διευκρινίζεται σαφώς ότι εκτός από τα ποσά αυτά, ο ΟΑΕΔ και οι επιβλέποντες φορείς «δεν υποχρεούνται να καταβάλλουν οποιαδήποτε άλλη παροχή ή αμοιβή στους ωφελούμενους», όπως, για παράδειγμα, επιδόματα, και ότι «δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας» πέραν των «ρητώς προβλεπομένων».

Με τα ψίχουλα αυτά, οι ρητινοκαλλιεργητές είναι αδύνατο να επιβιώσουν, να συντηρήσουν τις οικογένειές τους, να ξαναστήσουν τα σπίτια και τα χωριά τους, ενώ τα σχέδια της κυβέρνησης για τη ...στήριξή τους κάνουν στάχτη τα εργασιακά, μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματά τους.

Η δήλωσή του δεν είναι τυχαία. Επιβεβαιώνει την «πλούσια» αρθρογραφία των τελευταίων ημερών στα αστικά μέσα ενημέρωσης που ζητά την ασφάλιση της λαϊκής περιουσίας, για την οποία θα πληρώνει εξολοκλήρου ή ένα μέρος της ο ιδιοκτήτης. Τα λεγόμενα του πρωθυπουργού προδιαγράφουν μέτρα σύμφωνα με τα οποία οι εργαζόμενοι θα αναγκάζονται να πληρώνουν από την τσέπη τους για την ασφάλιση της όποιας μικρής περιουσίας διαθέτουν. Ετσι αυξάνουν και οι τζίροι των ασφαλιστικών εταιρειών αλλά και μετατίθεται η ευθύνη του κράτους στον λαό.

Γίνεται φανερό ότι το αστικό κράτος και οι επιχειρήσεις προσπαθούν να βγάλουν από παντού κέρδος σε βάρος των λαϊκών οικογενειών. Ακόμα κι όταν αυτό αφορά την πρόληψη, την αντιμετώπιση και διαχείριση των συνεπειών μιας καταστροφής.