Το μαζικότατο συλλαλητήριο είναι το βασικό θέμα συζήτησης στα καφενεία και τις πλατείες των χωριών και παράλληλα «αγκάθι» για την κυβέρνηση, που έχοντας στη φαρέτρα της τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων για τα πράσινα σχέδια της «επόμενης μέρας» στα καμένα, επιδιώκει να κατευνάσει την οργή και την αγανάκτηση των πυρόπληκτων με ταξίματα και υποσχέσεις.

Εστειλε όμως μήνυμα και στα διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα που εμφανίζονται ως «χορηγοί» και «ευεργέτες», προκειμένου να κατοχυρώσουν την παρουσία τους και να στήσουν τις μπίζνες τους πάνω στα αποκαΐδια και τις στάχτες.

«Το θράσος και η κοροϊδία της κυβέρνησης δεν έχουν όρια. Μας φώναξαν να πάμε στην Αθήνα για να ακούσουμε πάλι υποσχέσεις και λόγια συμπάθειας», σημειώνει ο Βαγγέλης, κτηνοτρόφος και ρετσινοπαραγωγός, σχολιάζοντας τη συνάντηση που είχε αντιπροσωπεία των πυρόπληκτων χτες το πρωί στην Αθήνα (βλέπε αναλυτικά στη σελίδα 9) με τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργό, Χρήστο Τριαντόπουλο. Είχε μόλις ενημερωθεί για το περιεχόμενο της συνάντησης και συζητούσε με άλλους πυρόπληκτους στο Στέκι αγώνα και αλληλεγγύης στον κόμβο της Στροφυλιάς.

«Δεν περιμέναμε κάτι. Καταλάβαμε ότι η κυβέρνηση μας φώναξε στην Αθήνα αμέσως μετά το μεγάλο συλλαλητήριο. Ηταν η μαζική παρουσία του κόσμου που την ανάγκασε. Ηθελε να μας ρίξει στάχτη στα μάτια, όμως δεν χωράει άλλη», σημειώνει χαρακτηριστικά.

Και προσθέτει: «Αφού πρώτα ήρθε στα κρυφά ο υπουργός Περιβάλλοντος και μαζί με τους δημάρχους άρχισαν τους εκβιασμούς να δεχτούμε τα ψίχουλα και να υποδεχτούμε τις εταιρείες που έρχονται δήθεν να μας βοηθήσουν, τώρα, που είδαν ότι αυτά δεν πιάνουν τόπο, έρχονται να μας πάρουν με το καλό».

«Γνωρίζουμε πολύ καλά πως μόνο αν αγωνιστούμε όλοι μαζί, σαν μια γροθιά, όπως δώσαμε τη μάχη ενάντια στις φλόγες, θα μπορέσουμε να πιέσουμε την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματά μας. Μόνο μέσα από επίμονο αγώνα θα διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ζούμε στον τόπο μας», τονίζει από την πλευρά του ο Νίκος, κάτοικος Λίμνης, φορτώνοντας είδη πρώτης ανάγκης για μία ακόμη διανομή σε πυρόπληκτα χωριά της περιοχής.

Και προσθέτει: «Εχουμε χορτάσει από λόγια και υποσχέσεις. Κάτοικοι της περιοχής ακόμη περιμένουν τις αποζημιώσεις από την κακοκαιρία του Ζορμπά. Είδαμε και τι έγινε τον χειμώνα μετά τα χιόνια, που ζητούσαμε να απομακρυνθούν τα σπασμένα πεύκα για να μην καούμε το καλοκαίρι. Και τότε μας έλεγαν ότι όλα θα γίνουν. Τελικά δεν έγινε τίποτα και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε. Ακόμη και τώρα αντί να δοθούν άμεσα αποζημιώσεις χωρίς όρους και προϋποθέσεις και αντί να ξεκινήσουν αντιπλημμυρικά έργα, συνεχίζουν να μας κοροϊδεύουν».

Η «καρδιά» των πυρόπληκτων της βόρειας Εύβοιας συνεχίζει να χτυπά στα Στέκια Αγώνα και Αλληλεγγύης που από την πρώτη στιγμή στήθηκαν στον κόμβο της Στροφυλιάς και στην Ιστιαία και γρήγορα μετατράπηκαν σε σημείο αναφοράς.

Καθημερινά στα δύο Στέκια αλληλεγγύης καταφθάνουν ποσότητες ειδών πρώτης ανάγκης από διάφορες γωνιές της χώρας. Το μεγάλο βάρος της συγκέντρωσης των διαφόρων ειδών σηκώνουν συνδικάτα, αγροτικοί σύλλογοι, σύλλογοι γυναικών που στέλνουν οργανωμένες αποστολές, ενώ δεν λείπουν και περιπτώσεις που μεμονωμένα άτομα ή οικογένειες επισκέπτονται την περιοχή και αφήνουν διάφορα είδη στα Στέκια αλληλεγγύης.

«Η βοήθεια που έρχεται είναι συγκινητική. Δεν είναι μόνο τα διάφορα είδη, απαραίτητα αυτή τη στιγμή σε όλους μας, αλλά η αίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι μας, ότι κάποιοι νοιάζονται για μας και στέκονται στο πλευρό μας», δηλώνει η Γιάννα, κάτοικος της περιοχής, που μέσα στον αγώνα που δίνει για να μπορέσουν να σταθούν αυτή και η οικογένειά της στα πόδια τους, βρίσκει πάντα χρόνο για να συμβάλει στην προσπάθεια που γίνεται για τη λειτουργία του Κέντρου Αλληλεγγύης στον κόμβο της Στροφυλιάς.

«Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Είναι χρέος μου απέναντι σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που στέλνουν βοήθεια», σημειώνει. Προσθέτει επίσης ότι η οργάνωση και η διανομή των ειδών που έρχονται δεν είναι απλή υπόθεση. «Δεν θέλουμε να αφήσουμε τίποτα στην τύχη. Ολα θα πρέπει να γίνουν οργανωμένα. Να φτάσει βοήθεια σε κάθε σπίτι. Μέχρι τώρα έχουμε πάει σε όλα σχεδόν τα χωριά.

Παράλληλα προσπαθούμε να καταγράψουμε τις ιδιαίτερες ανάγκες σε κάθε χωριό αλλά και σε κάθε οικογένεια. Πού υπάρχουν μικρά παιδιά και σε ποια ηλικία; Σε ποια σπίτια ζουν οι ηλικιωμένοι και τι χρειάζονται; Τη δουλειά αυτή έχουν αναλάβει οι Επιτροπές Αγώνα που έχουν στηθεί στα περισσότερα χωριά. Από τις Επιτροπές καταγράφονται οι ανάγκες και μέσα από τις Επιτροπές γίνεται η διανομή των προϊόντων», τονίζει.

Και προσθέτει: «Τεράστια βοήθεια μας έχουν προσφέρει παρέες παιδιών που έρχονται και μένουν στην περιοχή για δυο και τρεις, ακόμη και περισσότερες μέρες και συμβάλλουν στη δουλειά που γίνεται εδώ. Είναι συγκινητικό αυτό που γίνεται.

Παιδιά που θα μπορούσαν να είναι οπουδήποτε αλλού, να κάνουν διακοπές ή να διασκεδάζουν με τους φίλους τους, έρχονται εδώ για να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους. Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που ήρθαν για μια - δυο μέρες και τελικά έμειναν περισσότερο. Κάποιοι άλλοι, που είχαν έρθει τις πρώτες μέρες λειτουργίας και έφυγαν επέστρεψαν μόνο και μόνο για να συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο».

Στο Στέκι Αλληλεγγύης στον κόμβο της Στροφυλιάς συναντήσαμε τον Δημήτρη, φοιτητή από την Αθήνα. «Ηρθα το πρωί της Δευτέρας. Εμαθα για την προσπάθεια που γίνεται και θέλησα να συμβάλω και εγώ. Αν και είμαι λίγο διάστημα εδώ, μπορώ να πω ότι όλους όσοι συναντώ τους βλέπω πλέον σαν δικούς μου ανθρώπους.

Είναι μάθημα ζωής για μένα. Οχι αυτό που προσφέρω αλλά αυτό που μου δίνουν οι άνθρωποι αυτοί. Με φιλοξενεί μία οικογένεια που κυριολεκτικά έχει καταστραφεί από τη φωτιά, καθώς έχασε το μεγαλύτερο μέρος από το δάσος που εκμεταλλευόταν για να μαζεύει ρετσίνι, τις περισσότερες από τις λίγες ελιές που είχε, τα λιγοστά μελίσσια, κι όμως οι άνθρωποι αυτοί δεν χάνουν την περηφάνια τους, τη δύναμη και το κουράγιο τους».