Θ. 5. Συνέδρια, ημερίδες, σωστά επισημαίνεται ότι ήταν «κλειστά» Συνέδρια, καθοδηγητικά, άρα όχι παραγωγικά.

Θ. 9. Ειδίκευση στρατηγικής, σωστό αλλά δεν γίνεται. Μένουμε σε αναμάσημα θέσεων και συνθηματολογία (αναγνωρίζεται στις Θ. 12-15).

Θ. 12. Σύγχρονες μορφές εκμετάλλευσης, ο «Ριζοσπάστης» δεν γράφει τίποτα.

Θ. 13 - 14. Ανάδειξη στελεχών. Σωστές οι παρατηρήσεις αλλά οι υπόλοιπες Θέσεις (Θ. 15, 21, 22) είναι εγκλωβισμένες σ' αυτό που επισημαίνουν εδώ, όλη η κομματική δράση επαφίεται στα «στελέχη». Μόνο αυτά υπάρχουν στο Κόμμα;

Θ. 17. ΚΝίτες και κ.μ. άχρωμοι μεταπτυχιακοί μας, στελέχη, χειρότερα... χωρίς μαρξιστική παιδεία.

Θ. 18. Στελέχη: Σωστές επισημάνσεις αλλά επαναλαμβάνονται σε κάθε Συνέδριο χωρίς αποτέλεσμα.

Θ21. Τοπικά προβλήματα άγνωστα. Ελάχιστη αρθρογραφία στον «Ριζοσπάστη» και αυτή συνθηματολογική.

Θ. 24 και 27. Σχέσεις Τμημάτων ΚΕ με ΚΟΒ και ΟΒ. Πολύ σωστές οι επισημάνσεις αλλά ανύπαρκτες, μόνο για εντολές και κατέβασμα γραμμής, βλ. και Θ. 29.

Θ. 33-34. Γενικά ισχύει ότι όποιος δεν είναι μέλος του Κόμματος ή έστω του ΠΑΜΕ είναι ανύπαρκτος... Κοινωνική Συμμαχία, ΑΑΔΜ (σε κάθε Συνέδριο του αλλάζουμε και όνομα) κ.ά. απέτυχαν ακριβώς γι' αυτό, τη σεχταριστική νοοτροπία.

Θ. 43. Για τη δουλειά στην ΚΝΕ. Σωστές οι επισημάνσεις.

Θ. 45 - 46. Τη σημασία του Πολιτισμού και της Τέχνης, τώρα την κατάλαβε το Κόμμα; (όπως και τη σχέση πνευματικής-πρακτικής εργασίας Θ. 48, φαίνεται πως ισχύει ακόμη ότι «καλός καλλιτέχνης είναι ο καλός συνδικαλιστής καλλιτέχνης»...

Θ. 51. Νέες κομματικές επιτροπές κ.λπ., ναι, αλλά με επιστημονικό δυναμικό του Κόμματος. Οχι πάλι διοικητικά στελέχη...

Συμπεράσματα

Παρ' όλες τις επαναλαμβανόμενες σε κάθε Συνέδριο θέσεις περί της αναγκαιότητας της μαρξιστικής παιδείας στα μέλη και στελέχη, πρακτικά δεν αναγνωρίζεται η θεωρητική ιδεολογική δουλειά και όπου αυτή γίνεται αποτελεί προνόμιο στελεχών σε αυστηρά κλειστό σύστημα: Συγκεντρωτισμός, αλλά όχι δημοκρατικός. Παράδειγμα: Εγινε Συνέδριο με θέμα την Τέχνη, και δεν είχε στο πρόγραμμα συζήτηση!! (μου είπαν ότι δεν υπήρχε χρόνος), μπορούσα να βοηθήσω το Κόμμα με ομιλία, έχοντας εκπονήσει εργασίες στο θέμα. Υπάρχει πλούσιο δυναμικό στο Κόμμα από επιστήμονες, καλλιτέχνες κ.ά. όμως το Κόμμα αναγνωρίζει μόνο τη στεγνή συνδικαλιστική δράση και αυτό εννοεί και ως κομματική δράση, με αυτό το κριτήριο επιλέγει τα στελέχη, αλλά και ό,τι δουλειά απαιτείται.

Παλιότερα στο Κόμμα υπήρχαν αξιολογότατοι επιστήμονες και πνευματικοί άνθρωποι, σχεδόν όλοι κ.μ.: Βάρναλης, Αυγέρης, Λουντέμης, Γληνός, Κορδάτος... Τάσσος, Μακρής, Μαγγιώρου, Σικελιώτης, Μυράτ, Κουν... Τώρα, ενώ υπάρχει πλούσιο δυναμικό στο Κόμμα, όμως αγνοείται. Πού είναι οι λογοτέχνες μας, οι εικαστικοί μας, οι τεχνικοί, οι φυσικοί, οι γιατροί, οι ιστορικοί, γενικά οι επιστήμονές μας; Δεν μετέχουν στο Κόμμα παρά μόνο στις ΚΟΒ τους. Προσωπικά δίνω κείμενα για συγκεκριμένα θέματα της ειδικότητάς μου στην ΚΕ και δεν παίρνω ούτε απάντηση, ο «Ριζοσπάστης» δεν δημοσιεύει κείμενά μου, όταν όμως δημοσιεύω κάτι σε άλλες εφημερίδες παραπονιέται «γιατί δεν το έδωσες σε μας».

Αποτελέσματα: Ολα όσα επισημαίνονται στις Θέσεις είναι σωστά μεν, όμως είναι αμφίβολο αν θα εφαρμοστούν όσο υπάρχει αυτή η νοοτροπία και πολιτική μέσα στο Κόμμα. Είχα επισημάνει και παλιότερα σε πολλές από τις δεκάδες πολυσέλιδες εισηγήσεις μου στην ΚΟΒ μου, στην ΚΕ και στο ΠΓ ότι η απολύτως αναγκαία και απαραίτητη θεωρητική δουλειά πρέπει να είναι ο δεύτερος πόλος μέσα στην κάθε ΚΟΒ και στο Κόμμα, και π.χ. κάθε ΚΟΒ οφείλει να ασχολείται παράλληλα και με την ίδια ένταση σε απόλυτη μαρξιστική βάση και με τα θεωρητικά θέματα του φορέα στον οποίο ανήκει (ΚΟΒ υγειονομικών με θέματα Υγείας, ΚΟΒ τεχνικών με θέματα των Σχολών τους (π.χ. το Ελληνικό ως επέλαση ξένου μεγάλου κεφαλαίου που θέλει να μεταμορφώσει την Ελλάδα σε προκαστρική Κούβα, απασχόλησε τον «Ριζοσπάστη» 1-2 φορές σε επιφανειακά άρθρα), ΚΟΒ οικονομικών με θέματα Οικονομίας κ.λπ. κ.λπ. Ολα αυτά όμως αποτελούν κλειστά θέματα ανωτέρων στελεχών. Εξαφανίστηκε και το Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών, με όλη την πλούσια θεωρητική πείρα και εκδοτική του δραστηριότητα.

Ετσι όμως θα έρθουμε στο 22ο Συνέδριο και θα ξαναλέμε τα ίδια, και με χειρότερο εκλογικό ποσοστό, και θα ψάχνουμε για άλλο ΑΑΔΜ και «Κοινωνική Συμμαχία»...

Και η συνέπεια και στον «Ριζοσπάστη»: Εχει εξαφανιστεί η σελίδα για το Περιβάλλον, η σελίδα για την Τέχνη και τον Πολιτισμό. Από επιστήμη, ό,τι μας γράφει το «Scientific American» για το πώς μας βλέπουν οι κατσαρίδες και πώς προσέγγισε ο αμερικάνικος πύραυλος τον κομήτη του Χάλεϊ, κάτι λίγο τελευταία για τα εμβόλια του κορονοϊού, αλλά βέβαια από την αμερικανική σκοπιά, για τα μονοπώλια και την ταμπακιέρα, τίποτα.

Από υπόλοιπη ύλη φυσικά και απαραίτητα το κομματικό υλικό, εργατικά θέματα, κινητοποιήσεις, πολιτικά θέματα, εντάξει. Μετά όμως;;; Και δεν μιλάω μόνο για καλλιτεχνικά και πνευματικά θέματα, αλλά και οικονομικά, terra incognita για τον «Ριζοσπάστη» όλα όσα προέβλεπαν ο Μαρξ και ο Ενγκελς για την άνοδο του χρηματοπιστωτικού συμπλέγματος, άγνωστη η «Black Rock», άγνωστα τα μεγάλα μονοπώλια, ασχολίαστα η «Νοβάρτις». η λίστα Λαγκάρντ, η λίστα του Παναμά... Πετάμε μια φράση «η σαπίλα του καπιταλισμού» και τελειώσαμε... Τελικά αναγκαζόμαστε να παίρνουμε δύο εφημερίδες για να έχουμε σφαιρικότερη γνώση, και φυσικά θέλει και ισχυρή μαρξιστική παιδεία για να μη μας παρασύρει η κάθε οπορτουνιστική και σοσιαλδημοκρατική ειδησεογραφία και ανάλυση.

Εύχομαι όχι απλά να πάει καλά το Συνέδριο, αλλά και να εφαρμοστούν οι Αποφάσεις του.