Μια από τις πολλές «διευκολύνσεις» στην εργοδοσία, που επεκτείνει το νομοσχέδιο για τα Εργασιακά, είναι η απλοποίηση των διαδικασιών συγκρότησης «ένωσης προσώπων» στο επίπεδο της επιχείρησης. Πρόκειται για τα γνωστά μορφώματα, που αξιοποιεί η εργοδοσία για να παρακάμπτει συνδικαλιστικές οργανώσεις και να κάνει με ευκολία τη δουλειά της, επιβάλλοντας επιχειρησιακές συμβάσεις, των οποίων οι προβλέψεις για μισθούς και δικαιώματα δεν υπερβαίνουν συνήθως τα κατώτερα όρια. Τώρα οι ενώσεις αυτές θα ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, όπως γινόταν και την περίοδο μετά τον ιδρυτικό τους νόμο, το 2011, τον οποίο βέβαια ούτε διανοήθηκε να καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση. Αντίθετα, πρόσθεσε ένα ακόμα μνημόνιο και μια καραβιά «εφαρμοστικούς» στις πλάτες των εργαζομένων. Σε κάθε περίπτωση, η διάταξη για τις «ενώσεις προσώπων» στο προωθούμενο νομοσχέδιο είναι ένας αδιαμφισβήτητος δείκτης για το πόσο βαθιά ταξικό είναι αυτό: Από τη μια, διευκολύνει οτιδήποτε μπορεί να αξιοποιηθεί ως εργαλείο για το παραπέρα χτύπημα των εργαζομένων, όπως η ίδρυση «ενώσεων προσώπων», ή οι διαδικασίες των απολύσεων, και από την άλλη δυσκολεύει ό,τι μπορεί να αποτελέσει όπλο των εργαζομένων απέναντι στην επιθετικότητα κράτους και εργοδοσίας, όπως το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση και την απεργία.